İblisin vəkili. Эндрю Найдерман

da içib Skolfildin arxasınca getdi. Onlar dəhlizdən keçib bir qapının önündə dayandılar. Qapının üstündə yenicə çıxarılmış lövhənin yeri qalmışdı, görünür, kimsə bu kabineti təzə boşaltmışdı.

      ‒ Yəqin, nəsə fövqəladə bir hadisə baş verib ki, adam belə bir firmanı tərk etmək fikrinə düşüb! ‒ Kevin dedi.

      Polun baxışları sərtləşdi. O, başını tərpətdi.

      ‒ Elədir ki var. Şəxsi faciə. Riçard Caffi arvadı doğuş üstündə öləndən qısa müddət sonra intihar etdi. O, çox gözəl vəkil idi. Firmamızda çalışdığı illər ərzində bircə dənə iş belə uduzmamışdı.

      ‒ Üzr istəyirəm. Bilmirdim.

      ‒ Mister Miltonun buna görə qanı hələ də qaradır. Elə bizim hamımızın da. Bu, anlaşılandır. Ancaq indi artıq siz bizimləsiniz, Kevin, ‒ Skolfild onun çiynini şappıldatdı. ‒ Buna sevinməmək mümkün deyil.

      ‒ Təşəkkür edirəm, amma, görürəm, bu cür sələfdən sonra işim ağır olacaq.

      ‒ Öhdəsindən gələrsiniz. Əgər mister Milton işinizin öhdəsindən gələ biləcəyinizi düşünürsə, deməli, elə belə də olacaq, ‒ Pol təzə işçini ruhlandırdı.

      Onun bu qədər əminliklə danışdığını görəndə Kevin az qala uğunub-gedəcəkdi, ancaq Polun bu sözləri tamamilə ciddi dediyini görəndə gənc vəkil özünü saxladı.

      Skolfild qapını açdı və Kevin gələcək kabinetinə ayaq basdı.

      Son üç ildə özünün «Boyl, Karlton və Sessler»dəki olduqca darısqal iş otağında oturub Nyu-Yorkda məşhur vəkil olacağı və gözəl mənzərəli, təmtəraqlı kabinetdə işləyəcəyi barədə o qədər xəyallar qurmuşdu ki!

      Otaqda «T» hərfi şəklində masa, dəri divan və biri masanın arxasında, digəri isə qarşısında duran iki yumşaq, dəri kreslo var idi. Yerə qəbul otağındakına bənzər yumşaq xalça sərilmişdi. Pəncərələrdən açıq-qəhvəyi rəngdə pərdələr asılmışdı. Divarlara başdan-başa açıq rəngdə nazik taxta panellər vurulmuşdu. Bunun nəticəsində otaq daha da işıqlı və təmiz görünürdü.

      ‒ Burada əvvəllər kiminsə oturduğu qətiyyən hiss olunmur.

      ‒ Mister Milton hər şeyi yeniləməyi tapşırmışdı. Ümid edirəm, xoşunuza gəlir.

      ‒ Xoşuma gəlir nədir, mən bura vuruldum!

      Pol razılıqla başını tərpətdi. Kabinetdəki qızılı yazı ləvazimatlarından tutmuş müasir telefon aparatlarına qədər hər şey Kevini valeh etmişdi. Masanın üzərində gümüşü çərçivələr var idi, indi onlara yalnız şəxsi fotoşəkilləri salmaq qalırdı. Divardan asılmış çərçivələr isə Kevinin diplomları üçün nəzərdə tutulmuşdu. Onların sayı Kevinin Blisdeyldəki iş otağındakı çərçivələrin sayına uyğun gəlirdi. «Yəqin, təsadüfdür, ‒ o düşündü. ‒ Yaxşı əlamətdir».

      Kevin pəncərəyə yaxınlaşdı. Polun dediyi kimi onun gözləri önündə şəhərin möcüzəli mənzərəsi açıldı.

      ‒ Xoşunuza gəlir?

      ‒ Olduqca.

      Kevin hamam otağına baş çəkdi, bərq vuran kranlara, divarlara və döşəməyə nəzər saldı. Burada hətta duş almaq üçün ayrıca kabinə də var idi.

      ‒ Mən elə yubanmadan bura köçə bilərdim, ‒ Kevin masanın sol tərəfində qoyulmuş rəfdəki kitablara baxdı. ‒ Hətta özümlə nəsə gətirməyə ehtiyac yoxdur, ‒ o gülüb bir də kabinetə göz gəzdirdi. ‒ Bu, sadəcə… inanılmazdır.

      ‒ Mister Milton razı qaldığınızı biləndə şad olacaq, Kevin, ‒ Pol saatına baxdı. ‒ Artıq görüş vaxtıdır.

      ‒ Əlbəttə, ‒ onlar qapıya üz tutdular, amma Kevin otağa növbəti dəfə nəzər salmaq üçün ayaq saxladı. ‒ Hər şey məhz xəyallarımda təsəvvür etdiyim kimidir. Sanki… ‒ o, üzünü gülümsəməyə çalışan Pola çevirdi. ‒ Sanki mister Milton arzularımdan xəbərdar imiş…

***

      Pol əvvəlcə qapını yavaşdan döydü, sonra ehmalca açıb bir qırağa kənara çəkildi və Kevini irəli buraxdı. Kevin çox həyəcanlandığını hiss edirdi. Bunun da səbəbi vardı. İşlər həddindən artıq yaxşı, lap yağ kimi gedirdi. İstədiyin bir şeyi bu cür asanlıqla əldə edəndə həyəcanlanmağa başlayırsan. Ehtiyatlanırsan ki, hər şey birdən-birə yuxu kimi yox ola da bilər! Kevin əvvəlcədən xəyalında mister Miltonun obrazını canlandırmışdı, baxmayaraq ki onun üzünü bircə dəfə də görməmişdi; ancaq indi qarşısında kimi görəcəyini təsəvvürünə belə gətirə bilmirdi.

      Qəbul otağının döşəməsinə sərilən, oradan dəhlizə uzanan xalça bütün qapı kandarlarını və digər maneələri aşaraq Con Miltonun iş otağına qədər gəlib çıxmışdı. Qapı ilə üzbəüz tünd-qırmızı rəngdə masa və hündür söykənəcəyi olan tünd-qəhvəyi dəri kürsü qoyulmuşdu. Masanın qarşısında isə iki kreslo var idi. Kabinet sahibinin kürsüsünün arxasındakı üç iri pəncərə, demək olar, başdan-başa bir şüşə divar təşkil edirdi. Buradan şəhərə əfsanəvi, yalnız Tanrının görə biləcəyi bir mənzərə açılırdı.

      İçəridəki parlaqlıq və dəbdəbədən Kevinin gözləri qamaşmışdı. O, Con Miltonun masa arxasında oturduğuna diqqət yetirməmişdi. Vəkil daha bir addım atdı və nəhayət, firma rəhbərini görəndə ona elə gəldi ki, bu adam bir kabus kimi kölgənin içindən çıxıb ətə-qana gəldi, canlandı.

      ‒ «Con Milton və ortaqları»na xoş gəlmisiniz, Kevin, ‒ Milton mehriban və məlahətli səslə dedi.

      Kevinin yadına dərhal Blisdeylin yepiskop kilsəsindəki müqəddəs Pendlton atanın səmimi, dostyana, sakitləşdirici səsi düşdü. O bu səsi məhkəmələrdə tez-tez yamsılamağa çalışmışdı, hətta ona xüsusi ad da qoymuşdu – «Bazar günü səsi».

      Con Miltonun yaşı altmışdan azca çox olardı. Cavanlıq və qocalığın əlamətləri onda qəribə bir tərzdə çuğlaşmışdı. Saçları gur, səliqə ilə vurulmuş və daranmış, amma ağappaq idi. Pol qapını örtən kimi Milton ayağa qalxdı. Bu vaxt məlum oldu ki, onun boyu kifayət qədər ucadır. Milton gülümsəyirdi və təbəssümündən bütün sifətinə işıq yayılırdı. Üzünün rəngi o qədər solğun idi ki, sanki gəcdən düzəldilmişdi. Əynində tünd-boz ipək kostyum, boynunda tünd-qırmızı qalstuk var idi. Eyni parçadan olan dəsmalın ucu döş cibindən çıxırdı.

      Kabinet sahibi görüşmək üçün əlini uzadanda Kevin onun çiyin əzələlərinin necə gərildiyinə fikir verdi. Mister Miltonun möhkəm bədəni vardı; bu isə cavanlıqla yaşlılığın qəribə vəhdətinin daha bir göstəricisi idi. Onlar bir-birinə yaxınlaşanda bu dəfə Miltonun yanaqlarındakı parlaq qızartı Kevinin gözündən qaçmadı. Gənc vəkil firma rəhbərinin əlini bu görüşü çoxdan gözləyirmiş kimi bərk-bərk və ürəkdən sıxdı.

      ‒ Sizinlə tanışlığıma çox şadam, mister Milton.

      Onların baxışları toqquşdu və Con Miltonun gözlərində qəribə dəyişiklik baş verdi. Aralıdan qonur görünən gözlərin rəngi açıldı, qeyri-təbii, demək olar ki, od rəngi aldı. Miltonun iri, düz burnu, amiranə çənəsi və narıncı rəngə çalan dodaqları da qarşısındakı