Martin İden. Джек Лондон

kitablar, tablolar, hər cür qəşəng şeylər olsun; adamlar sakit danışsın, təmiz geyinsin, fikirləri saf, aydın olsun. Mənim ömür boyu nəfəs aldığım havaya isə mətbəx iyi, spirt qoxusu, söyüş, mənzil kirayəsi haqqında söz-söhbətlər qarışıb. Siz ananızı öpmək üçün ayağa qalxanda mənə o qədər gözəl təsir etdi ki… Axı həyat təkcə sərxoşluqdan, dava-dalaşdan, ağır işdən ibarət deyil. İndi qarşımda bir sual durur: nədən başlamalıyam? Mən işdən qorxmuram. Gecə-gündüz çalışacağam. Bəlkə, cavab tapmaq üçün nahaq yerə sizə müraciət edirəm?

      Ruf dərhal cavab vermədi. Bu qədər gücün əks olunduğu gözləri o heç vaxt görməmişdi. Bu gözlərin yiyəsi hər şeyi bacarar – Rufun gəldiyi qənaət belə idi.

      – Özünüz bilirsiniz ki, təhsiliniz çatışmır. Gərək lap əvvəldən başlayasınız. Məktəbi bitirib universitet kursu keçəsiniz.

      – Bunun üçün pul lazımdır, – Martin onun sözünü kəsdi.

      – Hə, bunu fikirləşməmişdim. Qohumalarınızdan kimsə kömək edə bilməzmi?

      – Ata-anam ölüb, iki bacım var: biri ərdədir, o biri də, yəqin, bu yaxınlarda ərə gedəcək. Mən bir yığın qardaşın ən kiçiyiyəm. Hamısı xoşbəxt həyat sorağı ilə dünyaya səpələnib. Böyük qardaşım Hindistanda ölüb. İkisi Cənubi Afrikadadır: biri balina ovlayan gəmidə işləyir, o biri səyyar sirkdə akrobatdır. Mən də on bir yaşımdan – anam öləndən bəri öz əlimin zəhmətiylə dolanıram. Deməli, yenə özümə güvənməliyəm. Yalnız nədən başlamalı olduğumu bilmək istəyirəm.

      – Hər şeydən əvvəl, gərək danışığınıza fikir verəsiniz; çox vaxt nə dediyinizi başa düşmək olmur.

      Martinin alnına muncuq-muncuq tər gəldi.

      – Bilirəm, bəzən ağzımdan kobud sözlər çıxır…

      – Sizin üçün qrammatikadan başlamaq daha yaxşı olar. İndi sizə dərslik gətirərəm.

      Ruf qrammatika dərsliyini gətirib, stulunu onun yaxınına çəkdi. Martin əyilib kitaba baxmaq istəyəndə qızın saçları onun üzünə toxundu. Ürəyi şiddətlə döyündü. Onları ayıran uçurumun üzərindən bir anlıq körpü salındı. O, bütün varlığını sızladan təmasa yol verməmək üçün ehtiyatla başını kənara çəkdi, lakin qız heç nə sezmədi.

      8

      Bir neçə həftə keçdi, Martin hələ də qrammatikanı öyrənir, nəzakət qaydaları haqqında kitabı oxuyurdu. Əvvəlki dost-tanışlarından tamamilə uzaqlaşmışdı. Bu həftələr ərzində Rufla altı dəfə görüşmüşdü və hər görüş onu həvəsə gətirir, biliyini, dünyagörüşünü artırmağa çalışırdı. Ruf onun danışıq dilini, tələffüzünü düzəldir, hesabdan məşğələ keçirdi. Ancaq onların söhbəti tədris məşğələləriylə məhdudlaşmırdı; Martinin təzəcə oxuduğu şeirlərdən, yaradıcılığını öyrənməyə başladığı hansısa şairdən danışırdılar. Qız sevimli misralarını oxuyanda Martin özünü xoşbəxt hiss edir, hədsiz zövq alırdı.

      Martinin oxuduğunu, eşitdiklərini tez qavraması Rufu sevindirir, oxuduğu şeiri necə yozması bəzən qızı heyrətləndirirdi. Bu gözlənilməz yanaşmanın, yozumun həyatdan gəldiyini, həyata söykəndiyini qız anlamırdı. Onu da başa düşmürdü ki, insan könlü ilə əylənmək təhlükəlidir. Martinə marağı artdıqca onun həyat tərzini dəyişməyi də bir o qədər şiddətlə arzu edirdi.

      – Lap mister Betleri götürün, – bir gün Ruf dedi.– Əvvəllər heç nədə uğur qazana bilməyib. Atası bankda kassir işləyirmiş, ancaq bir müddət sonra Arizonada vərəmdən ölür. O vaxtdan Çarlz Betler tək qalır. Atası Avstraliyada anadan olduğundan Kaliforniyada qohumları yox idi. Mister Betler mənə deyirdi ki, mətbəədə işə girəndə ilk vaxtlar həftədə üç dollar qazanırmış. İndi gəliri ildə otuz min dollardır. O bunu necə əldə edib? Cavanların sevdiyi əyləncələrə uymayıb. Necə olur-olsun, hər həftə geriyə bir qədər pul atmağa qərar verib, bu qaydaya əməl edib. Gündüzlər işləyib, işdən sonra da axşam məktəbində oxuyub. Sonra axşam kurslarına gedib. On yeddi yaşında mətbəədə mürəttib olub, yaxşı maaş alıb. Ancaq bununla da kifayətlənməyib. Vəkil olmağı qərara alıb. Atamın kontorunda həftədə dörd dollara kuryerlik etməyə başlayıb. Hətta dörd dollardan da kənara pul ayırmağı bacarıb.

      – Yəqin, çox korluq çəkib, – Martin dedi, – həftədə dörd dollarla çox əl-qol aça bilməzsən. Mən həftədə mənzilə və yeməyə beş dollar verirəm. Ancaq yenə düz-əməlli dolana bilmirəm.

      – O, pilətədə özünə yemək hazırlayırmış. Lakin görün indi nələri var!

      – Sizin mister Betler, məncə, həyatdan daha ləzzət ala bilmir. İllərlə yemək-içmək sarıdan o qədər korluq çəkib ki, indi mədəsi xarab olub. Bir də, yəqin, qoca yapalaq kimi acıqlı və qaraqabaqdır. Otuz min dollar da ona sevinc bəxş etmir, ətrafındakılar deyib-güləndə xoşu gəlmir. Düzdür?

      Ruf gülümsədi.

      – O, təbiətən qaradinməz adamdır.

      – Həftədə üç-dörd dollara dolanan adam belə də olmalıdır. Gündüzlər işlə, gecələr oxu, əylənmə, gəzməyə çıxma… Bilirsiniz, mənim ona yazığım gəlir. O, cavan olub, başa düşməyib ki, həmin otuz minə görə bütün həyatını özündən oğurlayıb.

      – Heç nəyə baxmayaraq, o, böyük adamdır. Həyat sübut edir ki, inadkar və iradəli adamlar öz tay-tuşlarından çox yüksəklərə qalxa bilirlər.

      Qızın dedikləri onun həyat və gözəllik anlayışına uyğun gəlmirdi. Martin düşünürdü ki, mister Betler bu məhrumiyyət və məşəqqətlərə qadına məhəbbət naminə dözsəydi, yenə onu anlamaq olardı.

      9

      Martin dəniz səfərindən qayıdıb səbirsizliklə Kaliforniyaya çatmaq istəyirdi. O, səkkiz ay əvvəl bütün pulunu xərcləyib Solomon adalarında basdırılmış xəzinəni axtarmağa gedən gəmiyə işə girmişdi. Uzun və əbəs axtarışlardan sonra təşəbbüs baş tutmadı. Avstraliyada gəminin heyətilə haqq-hesabı çürütdülər, Martin isə San-Fransiskoya gedən gəmiyə işə girdi. Bu səkkiz ayda o, nəinki lazımınca pul qazanmış, hətta öz məşğələlərinə də vaxt tapmışdı.

      O, indi matrosların danışığındakı səhvləri sezir, ürəyində onlara düzəliş verirdi. Qrammatikanı bitirəndən sonra lüğətə keçdi. Gündə iyirmi söz öyrənməyi qarşısına məqsəd qoymuşdu.

      Martin norveçli kapitanda təsadüfən Şekspirin külliyyatını gördü. Təbii ki, kapitan bu kitabları bir dəfə də olsun vərəqləməmişdi. Martin isə kapitanın alt paltarlarını yumağa razılıq verib, bu kitablardan istifadə etməyə icazə aldı. O, xoşuna gələn ayrı-ayrı parçaları asanlıqla yadında saxlayırdı.

      Martin geri qayıdanda Rufa Sakit okeanın əzəmətini təsvir edəcəyini düşünürdü. Bu fikir onun qəlbində yaradıcılıq arzusu doğurdu: əsər yazacaq. O, Şekspir kimi şeir də, nəsr də, roman, oçerk, pyes də yazacaq. Bu yol birbaşa Rufun qəlbinə gedir. Axı ədiblər dünyanın nəhəngləridir. İldə otuz min dollar gəliri olan mister Betler hara, bu nəhənglər hara!

      Bu fikir Martinin bütün varlığına hakim kəsildi. Yazmaq! Hər şeydən