Любовь и ненависть / Мәхәббәт һәм нәфрәт. Разиль Валеев

спутав с атомным ядром,

      Они её разъяли, расщепили.

      И кончится ли это всё добром?

      Куда ведёшь, история? К могиле?

      С приходом лета молния, разя,

      Поёт стрелой, – что значат песни эти?

      Я – сверстник бомбы атомной.

      Нельзя нам сосуществовать на белом свете!

      Тормыш арифметикасы

      Әткәй кайтты. Сугыштан соң тудым.

      Саннар тапкырларга өйрәндем.

      Һәр җан җирдә бары тик бердәнбер.

      Кушканнар да безне, бүлгәннәр дә…

      Җир тарихын яттан өйрәндем.

      Санап бетә алмыйм – җирдә күпме кабер.

      Бәхетлегә саннар кирәк түгел.

      Бурычым күп. Кайчан түләрмен?!

      Кемгә – кабер илдә, кемгә – хөрмәт-кадер.

      Ике давыл арасында яшим.

      Мин бер генә тапкыр үләрмен…

      Бер кат яшим җирдә, бары тик бер!

      Гомер? Гомер!

      Арифметика жизни

      Отец вернулся. Я – послевоенный.

      Считать у жизни научился я.

      Один умножить на один – один:

      Закон несокрушимый бытия.

      Чингизы, Грозные прошли по жизни…

      Судьбу земли я знаю назубок.

      Но все могилы сосчитать земные

      За десять жизней я б и то не смог!

      Не надо мер, чтоб мерить беспредельность,

      Не нужно сердце глупостями ранить —

      Кому судьба могилу сохранила,

      Кому нетленную народа память…

      Мы все живём под небом ярко-синим.

      Мы знаем: были, будут ураганы.

      В какой стране мы в звёзды души кинем?

      Один умножить на один…

      Как странно…

      Всего один.

      «Әфган дәфтәре» ннән

      Юл догасы

      Белерсең бөтен уемны, —

      Җанга бер генә кагыл.

      Сагышларым юлга дәште…

      Кабул кыл мине, Кабул!

      Өч мең чакрым ераклыкта

      Кабулдан безнең авыл.

      Картлар теләк теләгәндә

      Әйтәләр: «Булсын кабул!»

      Озатканда егетләрне:

      «Исән кайт, – диләр, – сау бул!»

      Әниләрнең теләкләре

      Булсачы мәңге кабул.

      Кара шәлле хатыннарның

      Өмете шушы, Кабул:

      Син, илдәге генә түгел,

      Җирдәге соңгы яу бул!

      Авылымны иңләп узды

      Кабулдан килгән давыл.

      Безнең җаннар туганлашты…

      Кабул кыл мине, Кабул!

      Адаштым мин Кабул урамында

      Адаштым мин Кабул урамында…

      Тел белмәгәч, дәшмим, сорамыйм.

      Өмет өзеп, җан талкынган мәлдә

      Кемдер дәште: «Сәлам, шурави[2]!»

      Нәрсә өчен җирдә яшибез соң?

      Нәрсә өчен җирдә туабыз?

      Мең сорауга җавап бирде кебек

      Кинәт яңгыраган бу аваз.

      Япь-яшь солдат нидер сөйли миңа,

      Кабалана, ымлый, ашыга…

      Һәм аннары… чәчәк кадап куя

      Мылтык көпшәсенең башына.

      Күрсәтә ул аннан ал кояшка,

      Күрсәтә ул таулар ягына.

      …Беләм,

2

Шурави – Совет хәрбиләренең Әфганстанда кулланылышта йөргән тарихи атамасы.