Сайланма әсәрләр. Муса Джалиль

агып китәләр…

      Бу сөешү шулай агып бетсә,

      Күңелем,

      Безгә ни хәл итәргә?

      Бик еракта минем кояшым бар,

      Томан каплап тора араны,

      Өзелеп сагынам

      Матур кояшымның

      Томаннарны ертып каравын.

      Мин нишләрмен,

      Шушы кояшым да

      Бер көн килеп мине алдаса?

      Болытлары качкан кояш төсле

      Хыялымнан эз дә калмаса?

1933

      «Еллар, еллар …»

      Еллар, еллар…

      Сезнең һәркайсыгыз

      Сыйпап үтте минем битемне.

      Чәчләремне күмеп ташлар өчен,

      Ефәк кебек карлар китерде.

      Сезнең эзләр буй-буй сызылып калган,

      Җыерчыклар тулы маңгаем.

      Шул эзләрдән аксын дидегезме

      Яшьлегемнең алсу таңнарын.

      Үпкәләмим сезгә!

      Мин яшьлекне

      Иң күрекле чорда кабызып,

      Иң бәхетле илне төзегәндәге

      Кайнар тирем итеп агыздым.

      Безнең илдә тиңсез хезмәт белән

      Социализм йорты төзелә.

      Минем гомрем кирәк бер таш булып

      Кереп ятты шул йорт нигезенә.

14 гыйнвар, 1934

      Су буенда

      Яр читендә,

                Агымсуда,

      Кызылармеец

                Атын юа.

      Ялын тарый,

                Сыртын уа

      Һәм басмага

                Карап куя.

      Басма өстендә

                Колхозчы кыз

      Җитеннәргә

                Су эчерә.

      Һәм сиздерми —

                Нитми генә

      Яр читенә

                Күз төшерә.

      Елга ага

                Бөдрәләнеп,

      Кызның алтын

                Чәче кебек.

      Кыз керфеген

                Түбән сузып,

      Битен каплап,

                Сорау бирә:

      – Матур егет,

                Әйтче миңа,

      Кызылармеец

                Кемне сөя?

      Егет аның

                Янына килеп,

      Чәчен сөеп,

                Җавап бирә:

      – Кызылармеец

                 Синең кебек

      Эшчән, батыр

                Кызны сөя.

Февраль, 1935

      «Дим буена кайтсаң …»

      Зәйтүнәгә

      Дим буена кайтсаң,

                          мин тирбәнгән

      Зифа тирәкләрне күрерсең,

      Мин аунаган яшел чирәмнәрдә

      Ал чәчәкләр өзеп йөрерсең.

      Дим буена кайтсаң,

                          яшем тамган

      Яшел камышларны өзәрсең.

      Камыш төсле зифа гәүдәң белән

      Дим дулкынын ярып йөзәрсең.

      Мин кайталмам инде Дим буена,

      Кайталмаган төсле яшьлегем.

      Яшьлегемнең иң саф тойгыларын

      Мин Дим ярларына яшердем.

      Анда минем кайнар йөрәгемә

      Дәртле сөю уты кабынды.

      Мин беренче кат сине шунда күрдем,

      Күңлем белән сиңа табындым.

      Димнең серле яры,