මළවුන්ගේ මධ්‍යස්ථානය. Owen Jones

"අනේ, මට සමාවෙන්න, බොන්න. සීතල මොනවා හරි."

       "ෂැම්පේන්, බියර්, කොක්ටේල්, ස්කොච්, වතුර, ලෙමනේඩ්, පළතුරු යුෂ, ඔයා ඕනේ දේ කියන්න."

       උදව්වක් ඉල්ලීමට මෙන් රොන් ගැරෙග් දෙස බැලුවේය.

       "ඔයා කැමති ඕනෙම දෙයක් ගන්න, රොන්, ජෙනාරෝ ලෑස්තියි ඕනේ දේකට."

       “එහෙනම්, ෂැම්පේන්, කරුණාකරලා, ජෙනාරෝ, මගේ එදිනෙදා ජීවිතයේ මට ඒක ලැබෙන්නේ නැති දෙයක් ... ඇත්ත වශයෙන් එක අවුරුද්දක ඉඳලා ඊළඟ අවුරුද්ද වෙනකන්.”

       ජෝර්ජ් නමැති ප්‍රධාන සේවකයා, දිගු කඳක් සහිත උස, පටු ෂැම්පේන් වීදුරු සහිත තැටියක් රැගෙන ආවේය.

       "අපි තුන්දෙනාට - සුභ දවස්!" ජෙනාරෝ සව්දිය පිරු අතර, රොන් කලබල වී ඇති බව දුටු ඔහු, වීදුරුව එක හුස්මට බී, එය තැටිය මත තබා තවත් එකක් ගත්තේය.

       "සුභ දවස්!" අනෙක් දෙදෙනා පුනරුච්චාරණය කරමින් ඔවුන්ගේ ධාරකයා කලාක් මෙන් එක හුස්මට බී නැවත වරක් වීදුරුව බැගින් ගත්හ.

       "කරුණාකරලා, වාඩි වෙලා, ඔයාව සුවපහසු කර ගන්න, එහෙම නැත්තම්, පිටිපස්සට ගිහින් නාන තටාකය කිට්ටුව වාඩි වෙන්න ඔයා කැමතිද?"

       "තටාකය ගාවනම් හොඳ අදහසක් තමයි," ගරෙග් පැවසූ අතර “සමහර වෙලාවට ඔයාගේ රුවැත්තියන් කීප දෙනෙකුට අපි වෙනුවෙන් ඉර එලිය තපින්න ලෑස්ති කරානම්, හොඳයි. ඇහැ පිනවන්න, ඔයා දන්නවනේ.”

       “විශිෂ්ට අදහසක්. ජෝර්ජ්!."

       "සර්."

       ගොල්ෆ් කරත්තය ඔවුන්ව පිටුපසට ගෙන ගියේ, මනරම් ගැහැණු ළමයින් හය දෙනෙක් පැමිණෙමින් සිටියදීය. ඔවුන් තම උඩු ඇඳුම් ගලවා තටාකය වටා හිරු එලිය තැපීම සඳහා සුදානම් කර තිබූ බංකු මත අසුන් ගත්හ. රොන් විස්මයට පත් විය.

       “මේ මගේ සමහර මිතුරියෝ, එයාලා මෙහෙ නැවතිලා ඉන්නවා. දකුණු දිග ප්‍රංශයේ උඩුකය නිරුවත් වෙලා අව්ව තපින එක සාමාන්‍ය දෙයක් . ඇමරිකාවේ එහෙම නෙමෙයි, අහ්, රොන්? ඒක ඔයාව අපහසුතාවයට පත් කරයිද? ඔයා අකමැති නම්, මම එයාලට කියන්නම් ඇඳුමක් ඇඳගෙන එන්න කියලා.”

       “අර්, නැහැ, ජෙනාරෝ, මේ වගේ දෙයක් අපිට ජනපදයේ නැහැ, කොහොම හරි මම ජීවත් වන පැත්තෙත්