ՆԱՄԱԿՆԵՐ ԲԱՆՏԻՑ. Ֆեմիդա Դավթյան

են դարձնել քաղաքականության կշեռք։ Ամոթ է, իսկ ամոթը քաղաքական կատեգորիա չէ։

      Հիշեցնեմ։Մարգարիտը միշտ ծովի խորքում է լինում, իսկ մարգարիտի պես փայլող փրփուրը վերևում, ինչպես այսօր ժողովուրդ – իշխանություն պարագայում, ինչպես ազգերի գնահատման պարագայում։ Գլուխը միշտ ծանր է, գոյագլուխը' `թեթև։ Տղաս ժողովրդի աչքի առաջ հեռուստաբանավեճի կոչ

      է 

      անում

      Ս

      .

      Սարգսյանին։

      Նա

      պատրաստ

      է

      նրա

      հետ

      խոսել

      նրա

      իմացած

      ու

      չիմացած

      ցանկացած

      հարցի

      մասին

      ,

      ցանկացած

      լեզվով։

      Եվ

      ի

      լուր

      նրա

      և

      ախպեր

      տղերք

      հանրապետականների

      ,

      պահանջում է ահ ու սարսափի մեջ չպահել ժողովրդին, ցույց տալ իրենց «հանճարեղ» մտքի հուսալի արգասիքները, որ գոնե լինելիության երաշխիք կապահովեն ազգի համար։ Ծաղիկը մանկական հիվանդություն է, թեև նրանով վարակված են իշխանությունները։ Ո՞վ է ասում, որ ԱՄՆ-ն ամենաուժեղն է։ Հիշեցնեմ, որ ուժեղի ետևում պիտի ավելի ուժեղը լինի։ Հասկացանք։ ՈՒժեղը կարող է «Էռնեստ»-ով սպառնալ աշ-խարհին, ճի՞շտ է, բայց «Էռնեստի» հեղինակ էռնեստը մարդն է, որ ունի նաև հոգի,հոգի, որը կարող է լինել Հայաստանում։ Էռնեստը ճակատագրական պահին իր վերացումը կգերադասի իր հոգու վերացումից և այդ ժամանակ գուցե երկնքում հայտնվի Արեգակնային մագնիսական բետտրիում-Էռնեստ փոքրը, ի պաշտպանություն հայի, հայ-հրեա տեսակի, որի պահանջների մասին խոսելը խաղ է։ Գուցե ամենալավ հարևանը Վրաստանն է լինելու, որին դեռ լավ չենք ճանաչում։ Իմ պահանջված բանավեճից շատ բան կլինի կախված։ Չէի ցանկանա, որ կյանքիս քարտեզի ցուցափայտը դառնա բռնա-պետության «պատվախնդիր» գավազանը, ավտոմատը, թեև չեմ բացառում, որ կլինեն ինձ արդեն լավ ծանոթ մահափորձի «միամիտ», «չկանխամտածված» դեպքերից։ Չեմ ցանկանում Հայաստանում պարբերաբար գնդակահարվողների