Пустодомка. Анна Константинова

iyul Sendinin getdiyinin 9 ili tamam olacaq. Onun otuzuncu doğum günündə kağız belə qoymadan yoxa çıxdı, buxarlandı, qeyb oldu. Qadın əl çantasından başqa onun bütün əşyaları hələ də dolabdadır.

      Qanuna əsasən xəbərsiz yoxa çıxan şəxs yeddi ildən sonra ölmüş hesab olunur. Royun Xaspisdə xərçəngdən dünyasını dəyişən anası da, bacısı da, dostları da bir nəfər kimi ona da belə etməyi təkid edirdilər.

      Lakin, faydasız idi! Coş Lennon bir dəfə demışdi: –“Həyat, sən bir şey planlaşdırdığın zaman, sənin başına gələn tamamilə başqa bir şeydir”. Lənət şeytana, düz qeyd olunub. Qreys həmişə hesab edirdi ki, otuz altı yaşı tamam olanda, onların Sendi ilə övladları dünyaya gələcək. O üç uşağı olacağını hesab edirdi – iki oğlan və bir qız. İstirahət günləri onlarla necə məşğul olacağını təsəvvür edirdi.

      Ailə şənlikləri təşkil etmək, çimərliyə getmək. Bütün günü luna parkda uşaqların dalınca sürünmək. Futbol oynamaq. Sınmış oyuncaqları təmir etmək. Axşamlar dərsləri hazırlamağa kömək etmək. Onları yuyundurmaq. Bir sözlə, öz valideynləri ilə yaşadığı kimi rahat və xoş yaşamaq. Ancaq indi bu həyatdır? O, yuxuda belə rahatlıq nə olduğunu bilmir. O yaşayır ya ölüb? Səkkiz il doqquz ay. O, Sendi haqqında nə isə öyrənməyə çalışırdı, lakin indi başlanğıcda olduğu kimi tərpənmirdi. İşi nəzərə almasaq Royun həyatı boş idi. O, təzə tanışlıqları ya istəmirdi, ya da başlaya bilmirdi. Hansı görüşə getsə uğursuzluqla nəticələnirdi. Zamanla adama elə gəlirdi ki, Qreysin həyatında yeganə daimi yol yoldaşı onun Marlan adlı qızıl balığıdır. Onu doqquz il əvvəl yarmarkada tir atışında qazanmışdı. Bir neçə dəfə Roy başqa balıqlar da alırdı ki, Marlon tək qalmasın, ancaq o, qaraqabaq idi və xeyirxah məxluq olmadığı üçün hər dəfə onları parçalayırdı. Roy hesab edirdi ki, elə bu xüsusiyyətlərinə görə də onlar bir-birinin xoşuna gəlirlər. Çəkmənin iki tayı kimi.

      Hərdən, Qreys polis olduğu üçün təəssüflənirdi. O, indi daha az vaxt və güc tələb edən başqa bir işlə məşğul olmaq istəyərdi. Xoş işdir. Saat beşdə işdən çıxırsan, pivəxanaya gedirsən, sonra evə addımlayırsan, ayaqlarını stolun üstünə qoyub televizora baxırsan. Adi həyat tərzi – sadə və heç nə ilə maraqlanmayan. Ancaq o özü ilə bacarmırdı. Görünür, ona atasının genindən narahatçılıq keçib, həqiqəti aşkara çıxarmaq üçün sonuna qədər gedirdi. Elə bu vəziyyətə görə də Qreys işdə çox tez irəliyə getdi və cinayət polisində superintendent oldu. Lakin bu genlər ürək rahatlığını artırmırdı.

      Qəmgin sima yenə güzgüdən ona baxdı. Qreys üzünü turşutdu. Lələk kimi yüngül qısa kəsilmiş saçlar, hələ o vaxtlar patrul olan zaman sınmış, əyilmiş burnu, onu köhnə boksçuya bənzədirdi.

      İlk görüşdə Sendi ona demişdi ki, gözləri Pol Nyumenin gözləri kimidir. Onda xoşuna gələn çox şey kimi müqayisə də onun çox xoşuna gəlmişdi. Əsas o idi ki, Sendi sözsüz onu bütünlüklə, başdan ayağa qədər sevirdi.

      Roy Qreys bilirdi ki, xarici görünüşü yetərincə cazibəli deyil. Boyu 5 fut, 10 dyüm polis üçün minimal ölçüdən cəmi iki dyüm çox idi. Ancaq baxmayaraq ki, o içkini sevirdi, siqaret çəkməmək üçün uğursuz mübarizə aparırdı, idman zalındakı həvəsli məşqləri nəticəsində əzələlərini şişirtmişdi, özünü daim formada saxlayırdı. Roy həftədə iyirmi mil qaçırdı və indiyə qədər hərdən reqbi oynayırdı, adətən yan hücumçu olurdu.

      9:20…

      Görüm bunların hamısını yoxa çıxsınlar!!!

      Qreys bu gün gec yatmaq istəmirdi. Ona yuxusuz qalmaq olmazdı. O buna imkan verməzdi. Sabah məhkəməyə getməlidir və orada ən yaxşı görkəmdə olmaq lazımdır. Onu gözləyən çarpaz sorğu-sual yadına düşən kimi Royun qanı qaraldı. Gözlənilmədən hər yer işıqlandı, yolun üstündən vertolyot keçdi. Bir saniyədən sonra projektorun işığı irəliyə düşdü və Qreys gördü ki, vertolyot aşağı enir.

      Cib telefonunu çıxardaraq nömrə yığdı. O an da cavab verdilər.

      – Salam, danışan superintendent Qreysdir. Mən A-26 cənub Kroubor şosesində tıxacda qalmışam. Deyəsən, qarşıda yol nəqliyyat hadisəsi baş verib. Bilmirsiz orada nə olub? Onu baş qərargahla calaşdırdılar.

      – Salam superintendent – Kişi səsi eşidildi. Orada məsələ ciddidir. Xəbərlərə əsasən, tələfat var. Yol hələ bir müddət bağlı olacaq. Yaxşısı budur, siz geri dönün və başqa çıxış axtarın. – Roy Qreys təşəkkür etdi və əlaqəni kəsdi. Sonra köynəyinin döş cibindən peyceri çıxartdı, Klodinin nömrəsini tapdı və məktub göndərdi. Cavab o dəqiqə gəldi. Narahat olmamasını, nə vaxt bacarsa onda gəlməsini yazırdı. Bu cavaba görə, qız Royun daha çox xoşuna gəldi. O, bir müddət sabahkı günü unutdu.

      4

      Belə səyahətlər çox olmurdu, ancaq hər dəfə olanda Devi sevinirdi. O, atasının yanında sərnişin oturacağında ehtiyat kəmərini bağlayaraq əyləşmişdi, polis mühafizə dəstəsi isə qarşıdan gələn xətt ilə şütüyürdü. Mayak yanıb-sönür, sirena vıyıldayırdı və bir qayda olaraq adi avtomobilləri ötüb keçirdilər. Hə, bu amerikan təpələrindən sürüşməkdən daha sürətli idi, hətta atasının apardığı Oltontouers parkındakı yelləncəklərdən də möhkəm gedirdilər, hansı ki, bu yelləncəklər ən sürətlilər hesab olunurdu.

      Devi özünü saxlaya bilməyib “A-ya –yehu!”– deyə qışqırdı. O amerikan polislərin seriallarının güclü həvəskarı idi. Tez-tez Amerika, hərdən Nyu-york, hərdən Missuri, hərdən Florida, ən çox Los-Anceles ləhcəsində danışırdı.

      Fil Uiler sükanı fırladan yekəqarın, qəhvəyi iş şalvarı və köhnəlmiş çəkmə, dairəvi qara papaq qoymuş kişi oğluna gülümsədi. Bir neçə il əvvəl, Devi ilə bağlı çətinliklərə dözməyən arvadı qaçmışdı. Axırıncı on yeddi ildə oğlanı atası tərbiyə etmişdi.

      Ağır aqreqatın⁷ yanından ötərkən patrul avtomobili sürəti azaltdı. Onların yük maşının hər iki yanını, damı kəhrəba rəngli stroboskoplarla⁸ “Uilerin emalatxanası. Texniki yardım. “Avtotəmir işləri” yazıları bəzəyirdi. Qarşıda şüşələrdən fənərlərin şüası və projektorlardan düşən işıqda “Ford Tranzit”in sement aparan qurğunun qarşı banperinə yapışması, sonra isə kola bankası kimi əzilmiş mikroavtobusun özü göründü. Mikroavtobus yanı üstə uçmuş hasarın üstündə qalmışdı.

      Göy rəngli zəif işığın şüaları altında yaş beton və yağışdan parıldayan yaşıl ot aydın görünürdü. Yanğınsöndürən və patrul avtomobilləri, təcili yardım maşını, hələ də hadisə yerində dayanmışdılar, ətrafda əsasən işıqəksetdirən jilet geyinmiş yanğınsöndürənlər və polislər gəzirdilər. Patrullardan biri yoldan şüşə qırıqlarını süpürürdü.

      – İşıq yanıb-söndü – Hadisə yerində fotoqraf-polis işləyirdi. Yol müfəttişliyinin iki nəfər nümayəndəsi ölçü lenti ilə ölçmələr aparırdılar.

      Hər tərəfdə metal parçaları və sınmış şüşələr var idi. Fil Uiler qayka açarı, idman ayaqqabıları, xalça və gödəkçəni görmüşdü.

      – Cəfəngiyyata oxşayır ata, – Devi Missuri