Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

сөннәт булыр, дигән.

      Дәхи аның бишмәтенең кесәсендә.

      Чүпрәге йөрер, дигән имди. Әптч! Ху-ху-ху-тфү!..

      Салих. Мөәззин бабай, мәшәкатьләнеп манарага менеп азан әйтмә, мин азан әйттем инде.

      Мөәззин. Бәрәкалла, шәкерт, бәрәкалла!

      Староста. Ибраһим энем, халык килсә, безнең намаздан чыкканны көтсеннәр. Бу оятсызларга хөкем булачак. (Мәчеткә керә.)

      IV күренеш

      Ибраһим. Ярый, Саттар агай. (Карачкыларга карап.) Менә, җүнсезләр, үзегезгә хәзер хөкем булыр. Ни йөзегез белән картлар алдында торырсыз? (Егеткә төртеп.) Синең инде иманың да, оятың да юк. Син чуваш инде. (Кызга.) Ә син, мөселман башың белән, чуваштан башка кеше таба алмадыңмы, җүнсез! Әнә күрәсез, яхшы кешеләр намаз укыйлар. Аллага гыйбадәт кылалар. Ә сез монда, агач төсле, катып торасыз, йә, әйтегез әле, ни йөз белән картларга күренмәкче буласыз? Йә, хуш, ни йөзегез белән муллалар, картлар алдында басып торырсыз, дим! И имансыз, мордар кяферләр! Син нигә аны безнең мәчеткә алып кердең? Нигә үзеңнең чиркәвеңә алып бармадың, ә? (Төртеп.) Һи, бүкән, сүз кайтарырга телең бармыймыни? Бармас шул. Ә син атаң-анаң алдында ни йөз белән торырсың? Кардәш-ыруларыңа ничек күренерсең? Сине бит хәзер чорт та кияүгә алмас.

      V күренеш

      Ибраһим һәм Салих.

      Салих. Әйе, әйе, сине хәзер чорт та үзенә хатын итеп алмас. Синең ише имансыз агачлар урманда азмыни?

      Халык җыела.

      Ибраһим. Бусы оятыннан бөтенләй телдән калган.

      Салих. Ә син, агач бүкән, нигә сөйләшмисең?

      Ибраһим. Ә менә монысы нәкъ карачкы, катып тора. Җүнсез булса да, оят бар икән әле үзендә.

      Салих. Егетләр! Хәзрәтләргә, картларга урындыклар кирәк булыр. Хәзер монда менә бу агачларга хөкем була. Тиз генә алып килегез әле.

      Берничәсе чыга.

      Ибраһим. Һи, җүнсезләр, йөзләрен яшергән булганнар. Алай оялырлык булгач эшләмиләр аны!

      Оркестр «Кәҗә бәете» көен уйный.

      Салих. Тавышланма. Хәзрәтләр чыгалар.

      VI күренеш

      Әүвәлгеләр һәм картлар.

      Намаз халкы.

      Иртә намаз укыганга ахирәттә

      Чибәр-чибәр эһем, эһем булыр, дигән.

      Бик елмаеп ул ятачак, ди, зур оҗмахта,

      Мәшанчылар шулай дигән инде, эһем, тфү!..

      Староста. Җәмәгать! Таралмагыз. Менә бу уйнашчы азгыннарга хөкем була. Ә менә урындыклар да булган. Кая, менә шунда куегыз. И Галиулла, кәгазь, караң кая? Йә, хәзрәтләр, утырышыгыз! Картлар, кодалар, сез дә утырыгыз. Үрәдникнең базарга барасы бар икән, эшне башкарырга хәзрәтләр белән миңа тапшырды.

      Утыралар, Староста медален кия.

      Хәзрәт. Ягъни мәсәлән, инде фараз кылдык, бинабәрин, хуш, хөкемне шәргъ[11] шәрифчә, фаразан, кылабыз инде. Шуның өчен, фаразан, мәгъюбәнең[12] ир хатынымы, толмы яки кызмы икәнлеген, фаразан, безгә белергә кирәк.

      Староста. Ибраһим, бу җүнсез – хатынмы, кызмы?

      Ибраһим. Белә алмадым, Саттар агай.

      Староста. Әллә тол хатынмы икән?

      Ибраһим. Белә алмадым.

      Хәзрәт. Ягъни мәсәлән инде, фаразан, үзеннән сорарга кирәк була инде.

      Староста.

11

Шәргъ – шәригать.

12

Мәгъюбә – гаепләнүче хатын-кыз.