Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

кирәк.

      Шакирҗан. Эзлим дә бит, табылмыйлар. (Елый.)

      Садрый (тәрәзәдән күреп). Чү, болар кемнәр?! Алар, алар, билләһи газыйм, алар!

      Шакирҗан. Кемнәр? Әллә акчалармы?

      Садрый. Акчаларыңны урлаучылар.

      Шакирҗан. Ә?!

      Садрый. Мансур белән Мөршидә. Монда таба киләләр.

      Шакирҗан. Кая, кая бәдбәхетләр? (Йодрыкларын селкеп.) Һә, мин сезне, тәмуг кисәүләре!.. Һу, мин сезне, яхшыдан яман туган, иблис ялчылары!.. Чү, чү, кулларында чемоданнары да бар. Вокзалга, пристаньга түгелме икән?

      Садрый. Алар монда таба киләләр. Шәһәрдән качарга җыеналар, күрәсең. Бик вакытында үзләрен очраттык. Хәзер барып, полициягә хәбәр итәргә кирәк.

      Шакирҗан. Полициягә дә, губернаторга да, охранкага да – барысына да хәбәр итәргә кирәк. Әйдә, киттек.

      Садрый. Без полиция белән кайтып килгәнче, алар шылсалар?

      Шакирҗан. Хуш, шылырлар шул. Хуш, соң ни эшлибез?

      Садрый. Менә нәрсә, мин полициягә барып хәбәр иткәнче, син монда яшеренеп кал. Нәрсә сөйләшерләр. Бәлки, акчаңның кая яшергән урынын да ычкындырырлар. Әгәр инде нәрсәләрен алып кача башласалар чыгып тотарсың.

      Шакирҗан. Хуш, бәрәкалла, мәслихәт. Хуш, кая качыйм, өстәл астынамы?

      Садрый. Ярамый.

      Шакирҗан. Карават астына?

      Садрый. Ярамый.

      Шакирҗан. Ишек артына?

      Садрый. Ярамый.

      Шакирҗан. Монда башка качарлык урын да юк.

      Садрый. Ә менә кая, менә шул капчыктагы китапларны бушатыйк та, шунда кереп ят.

      Шакирҗан. Мәслихәт… (Кереп ята.) Син инде, кем, Садрый, капчыкның авызын катырак бәйләп куй. Сизә күрмәсеннәр. Юкса үтереп үк китәрләр.

      Садрый. Була ул. Менә шулай. Мин киттем. (Капчык авызын бәйли башлый.)

      Шакирҗан. Полициягә дә, губернаторга да – барысына да бар!

      Садрый чыга. Пауза.

      III. Мөршидә һәм Мансур.

      Мансур (шашынып). Әллә шашканнармы алар? Ибраһимны күрмәдеңме?

      Мөршидә. Аны кичә тотып япканнар.

      Мансур. Төрмәгәме?

      Мөршидә. Белмим. Ләкин япканнар.

      Мансур. Хуш?

      Мөршидә. Шул, кичәдән бирле бөтен полиция, охранка сине эзләп йөриләр. Бездә бөтен җирдә сакчылар, полицейскийлар тора. Мине һичбер яры чыгармыйлар. Шакирҗан абый һуштан тайдырганчы кыйнады. (Елый.)

      Мансур. Синеме?

      Мөршидә. Әйе. (Елый.)

      Мансур. Ни өчен?

      Мөршидә. Бергәләп урлагансыз, ди. Син аларга акча урынын күрсәткәнсең, ди. Акчаларымны хәзер табып китер, юкса үтерәм, ди. Көчкә генә бакча аркылы качып котылдым. (Елый.)

      Мансур. Йә, тынычлан, Мөршидә… Хуш, мине эзлиләр, дисеңме әле?

      Мөршидә. Бик эзлиләр.

      Мансур. Хуш. Инде нишлибез?

      Мөршидә. Безгә хәзер бу шәһәрдән бер минут тормыйча китәргә кирәк.

      Мансур. Кая?

      Мөршидә. Кая күз күрер. Ләкин хәзер, хәзер үк китәргә кирәк. Юкса сине дә, мине дә харап итәчәкләр.

      Мансур. Минем бит бер тиен дә акчам юк.

      Мөршидә. Миндә бар. Яхшырак нәрсәләремнең барын да менә монда төядем. Мин инде мәңгелеккә ул йорттан аерылдым. Әйдә, җаным, тизрәк китик. Зинһар, китик.

      Мансур.