Автор
Все книги издательства АвторВ поисках высших истин
Мысль сама по себе не является знанием, но переносит различные части его в себе. И так как мысль является движителем психической энергии, то соответственно знание является движителем мысли. Таким образом, знание является движителем движителя психической энергии. А. Наумкин Видимо, проблема в мыслях. Откуда приходят, куда уходят. Почему плохие мысли сразу же цепляются за человека и тут же воплощаются в действие, а хорошие пролетают мимо ушей, а если и влетают в одно ухо, то всё равно вылетают из другого. Это сочинение всего лишь попытка сбора и удержания в голове «залётных» мыслей, надеюсь хороших. С. Минутин
Скульптор и скульптуры (сборник)
«Остров невезения» – авантюрно-приключенческая повесть об эволюции человечества. Повесть написана в редком жанре «магического реализма», что ничуть не умаляет острой социальной сатиры с реальными свидетельствами человеческой истории. Повесть «Надеждин» создана в жанре «реализма магического», но с той же сутью. Обе повести прекрасно укладываются в слова песни Геннадия Балахнина: Мать Россия! В пору выть! Подскажи, как дальше жить! Можем мы тебя прославить! Можем попросту пропить! Впереди орёл курлычет! Серп и молот за спиной! А с небес Иисус нам тычет Исторической виной! Но «русский дух», о котором так много говорят, – есть. Жить в духе трудно, но интересно. Эта книга о странных людях, живущих в России и в русском духе.
От общественной организации к гражданскому обществу
Для русских политика как множественность управления сродни катастрофы или как отмечал Салтыков – Щедрин «божьего попущения». Русский человек совершенно не терпит «семибоярщину» и относительно спокойно чувствует себя только при наличии одного политика или вождя во главе всего своего общества. Проблема в том, что мир тесен, ресурсы ограничены, а борьба за них только обостряется. Поэтому и подходы к политике могут быть разными. Писатель Дрю Миддлтон, например, о британцах писал так: «Британцы по самой своей сути политическая нация… Они рассматривают политику и правление как серьёзное, достойное, а главное – интересное занятие. Для многих британцев техника политики и правления в Нигерии, или Луизиане, или Исландии столь же увлекательна, как и новый реактивный истребитель для энтузиаста-авиатора. Они давно знакомы со всем этим делом, и всё же оно остаётся для них удивительно интересным». Эта книга о том, как русская эмиграция после 1917 года вынуждена была через создание общественных организаций заниматься политикой за рубежом, так как и «рак на горе свистнул» и «жареный петух клюнул». Примечательно, что эти общественные организации русской эмиграции и послужили основой для создания всего мирового сообщества.
Российское казачество. Его историческая роль в развитии местного самоуправления и государственного строительства
«Казачество сегодня на государственном уровне рассматривается, в основном, как общественное движение. Вместе с тем, ни одному общественному движению не посвящено столько нормативно-правовых документов, как казачеству: Указы Президента Российской Федерации, Постановления Правительства, Законы и Постановления Государственной Думы, Решения субъектов РФ. Следовательно, государственная власть постоянно держит руку на «пульсе» Российских казаков. И это не случайно…»
История города Заволжье
Книга является обобщающим материалом серии книг: «Заволжье – 40 лет», «Город Заволжье: версии, слухи, факты», «Прощай Заволжье – здравствуй Заволжье», «Неизвестное Заволжье». Основной задачей, которую мы перед собой ставили, можно считать наше намерение побудить горожан к написанию своих воспоминаний о жизни города Заволжье. Благодаря нашим первым книгам, свои воспоминания о нашем городе написали Ю.К. Тола-Талюк «Опыт присутствия» и Павел Маленёв «Пацаны выходят из бараков». Хорошее начинание всегда полезно продолжать. В связи со сменой общественного устройства страны и новых ориентиров развития промышленности и сельского хозяйства, город пережил массу трудностей, но, похоже – устоял. Раз город устоял, значит, будет жить дальше. История нашего города чрезвычайно интересна и в наше время, и для будущих поколений, как опыт «выживания» имперского города, вдруг ставшего провинцией при крушении Империи СССР.
Никто мне ничего не обещал. Дневниковые записи последнего офицера Советского Союза
Никого не желая обидеть. Бессмертие – естественное состояние жизни. Наши поступки – это причины каких-то будущих следствий. Скверные поступки – скверные следствия. Люди не верят в своё бессмертие и потому творят мыслимые и немыслимые безобразия, уповая на то, что смерть всё спишет. Но смерти нет. Верующие знают суровое предупреждение Евангелия: «Не обольщайтесь. Бог поругаем не бывает». Книга представляет собой размышления на эту тему.
Ընկ. Բ. Փանջունի տարագրության մեջ
«Ընկ. Բ. Փանջունի» վեպը քաղաքական սատիրայի գլուխգործոց է, որի մասին Օտյանն ասել է. «Իրական դեմք մը չէ Փանջունին, այլ տեսակ մը ընդհանուր տիպար է, խտացումը այն օրերու «հեղափոխական տիպարներու»։ Փանջունու օրինակով նա անխնա ծաղրում ու ծանակում է ազգային այն գործիչներին, որոնք խոսքով «հեղափոխական» են, «ազգային հերոս», մինչդեռ իրականում ոտնահարում, արատավորում են ամեն մի սուրբ գաղափար՝ դառնալով հասարակական չարիք։
Դավիթ Բեկ
«Խամսայի մելիքություններ» պատմական հետազոտության մեջ Րաֆֆին հանդես էր գալիս իբրեւ 18-րդ դարի շարժումների տարեգիր: Վեպում նա լայն ծավալ էր տալիս իր ստեղծագործական երեւակայությանը, միաժամանակ օգտագործելով թեկուզեւ այն սակավաթիվ աղբյուրները, որ կային այն ժամանակ եւ որոնցից օգտվել է վիպասանը: Այդ աղբյուրներից մեկը 1870-ական թվականներին արտասահմանում գրաբար լեզվով տպագրված մի գիրք էր` «Դավիթ բեկ», ընտիր պատմություն Դավիթ-բեգին եւ պատերազմաց հայոց խափանու վերնագրով: Ենթադրություն կա, որ այդ գիրքը գրված լինի շարժման ղեկավար դեմքերից մեկի` Ստեփաննոս Վարթանեսյան-Շահումյանի ձեռքով: Վեպում Րաֆֆին երկու անգամ ուղղակի մեջբերում է կատարում այդ գրքից, ինչպես նաեւ պատմական այլ փաստաթղթերից, դիմում է նաեւ ժողովրդի մեջ պահպանված զրույցներին, որոնք հետագայում, վեպը լույս տեսնելուց շատ տարիներ անց, հավաքել եւ իբրեւ մի ամբողջական, շարժման ժողովրդական պատմություն, հրատարակել է բանասեր եւ բանահավաք Երվանդ Լալայանը:
Անբախտ Հռիփսիմե
Իրականտւթյան ռեալիստական պատկերմամբ եւ գաղափարական բովանդակությամբ շատ արժեքավոր է Րաֆֆու «Անբախտ Հռիփսիմեն» պատմվածքը։ Եթե «Գեղեցիկ Վարդիկը» պատմվածքում հայ կնոջ, ֊աղջկա կյանքի ողբերգական անկման պատճառը օտար հարստահարիչն էր, ապա այստեղ ընդհակառակը։ Րաֆֆին պատմվածքում ցույց է տվել հայ եւ պարսիկ շահագործողի դասակարգային կապր։ Նրանք հովանավորում են միմյանց։ Պատմվածքում ցույց է տրված դրամական հարաբերությունների զարգացման հետեւանքով մարդկանց կյանքի, մտայնության վերափոխումը։ Հռիփսիմեի հայրը՝ Մահտեսի Հակոն, պարզապես վաճառում է աղջկան՝ շլացած Մելիքի հարստությունից եւ այն հեռանկարից, որ սպասվում էր Մելիքի բարեկամությունից։ «Շատ բաշլրղ կառնենք, նա կօգնի մեզ գյուղի գործերում, մեզ թեւ ու թիկունք կդաոնա, գյուղացիք մեզանից կվախենան, մեր ցանքի ջուրը չեն կտրի, մեր արտերը չեն փչացնի։ Խանը մեզանից ավելի հարկ չի կարող առնել, մի խոսքով նա մեզ ամեն չարից կպաշտպանե » ։ Այսպես է դատում Հռիփսիմեի հայրը։ Հռիփսիմեն ծնողների բռնության զոհն է: Րաֆֆին եւ' այս, եւ' հետագա մեծածավալ գործերում գեղարվեստորեն պատկերել Է հայ կնոջ ծանր, ստրկական վիճակը, նրա ողբերգական անկումը դրամական հարաբերությունների զարգացման հետեւանքով։ Բարձր համոզում ունի Րաֆֆին մարդու մասին։ Ըստ նրա բոըոր մարդիկ, անկախ իրենց ազգային պատկանելիությունից եւ կրոնական դավանանքից, ստեղծված են իրար սիրելու, միասին ապրելու համար։
Գեղեցիկ Վարթիկը
Րաֆֆին 1972թ. գրում է«Գեղեցիկ Վարթիկը» վեպը, որտեղ իր արձագանքել է տալիս ժամանակաշրջանի կենսական հարցերին՝ լուսաբանելով սոցիալական եւ ազգային-քաղաքական հրատապ խնդիրները, ուղղորդելով մտավոր եւ գրական շարժումը։ Վեպում արտացոլում է պարսկական ավատատիրական իրականութունը, հայ գյուղացիության ստրկական, ընչաքաղց ու տառապալից առօրյան: Վարթիկը տասնյոթամյա գեղեցիկ մի հայուհի է, ով իր երիտասարդ տարիքում արդեն զգացել էր օտարի ծանր ու դաժան լուծը: Երիտասարդ աղջկան առեւանգում է խանի որդին՝ պահանջելով սիրել իրեն, սպառնալով Վարթիկին հաշվեհարդար տեսնել վերջինիս ընտանիքի հետ: Սակայն անմեղ Վարթիկը անձնազոհ է լինում՝ չցանկանալով դառնալ խանի որդու սիրուհին ու արատավորել իր ընտանիքի պատիվը: