Świadectwa miłości Maryi. Ferdinando Carignani

w świetle objawień maryjnych ostatnich wieków

      Objawienia w Trevignano Romano stanowią ostatnie świadectwo miłości Maryi do ludzi. Przyjąwszy prośbę o opiekę nad ludzkością, skierowaną do Niej przez Jezusa podczas agonii na krzyżu10, Matka Boża nigdy nie zaniedbała swojej matczynej obecności. Objawiała się mistykom i widzącym różnych epok11, towarzysząc ludziom w trudnościach12 i podtrzymując żywą wiarę.

      W ciągu ostatnich dwóch stuleci objawienia Maryi stały się częstsze (ktoś nazwał je „czasami Maryi”). W tym okresie Najświętsza Dziewica przepowiedziała bieżące wydarzenia (stopniowe odsuwanie się ludzi od Boga, sianie zniszczenia przez Szatana, jego występowanie szczególnie przeciwko Kościołowi i rodzinie) oraz związane z tym ryzyko (utrata dużej liczby dusz), podając dokładne „instrukcje zbawcze” (nawrócenie, powrót do modlitwy i sakramentów, poświęcenie się Jej Niepokalanemu Sercu), aby przezwyciężyć ogromne nieszczęścia poprzedzające powtórne przyjście Jezusa na ziemię.

      Przesłania przekazywane Giselli w Trevignano Romano są zgodne z tym długim ciągiem objawień niebieskich.

      Niezwykłe dzieło Maryi obejmowało okres historyczny, w którym naprzemiennie występowały trzy wrogie religii katolickiej ideologie: najpierw oświecenie, potem komunizm i wreszcie relatywizm.

      Te ideologie są narzędziem, którego Szatan używał w przeszłości i używa w dalszym ciągu dzisiaj, aby przeprowadzić swój ostateczny atak na wszystko, co stworzył Bóg.

      Pod koniec XVIII wieku i w pierwszych dziesięcioleciach następnego (epoka oświecenia) człowiek zaczął wierzyć, że może się obejść bez Boga, odnosząc się do rzekomej nieskończonej siły swego rozumu. Podczas rewolucji francuskiej rozprzestrzenił się w Europie kult rozumu (forma gorliwości racjonalistycznej i pozytywistycznej), czemu towarzyszyły intensywne działania mające na celu odsunięcie społeczeństwa od wartości chrześcijańskich. W obliczu tej pierwszej głośnej próby odłożenia na bok jakiejkolwiek formy duchowości Matka Boża w 1830 roku w Paryżu (przy Rue du Bac) postanowiła objawić się zakonnicy (siostrze Katarzynie Labourè), której przekazała instrukcje dotyczące wybicia Cudownego Medalika, niezbędnego do stawienia czoła trudnościom („Czasy są złe. […] Cały świat będzie doświadczony wszelkiego rodzaju nieszczęściami” – to niektóre ze słów Matki Bożej skierowane do siostry Katarzyny).

      W następnych dziesięcioleciach, za pośrednictwem serii niebiańskich objawień, nawróceń i cudów, Świętej Dziewicy udało się zapobiec zanikaniu wiary: nawrócenie w Rzymie w 1842 roku w kościele Sant’Andrea delle Fratte francuza Alfonsa Ratisbonne’a (potomka bogatej rodziny żydowskich bankierów), któremu Matka Boża objawiła się w takiej samej postaci, jak została przedstawiona na Cudownym Medaliku wspomnianym powyżej; objawienie w 1846 roku dwóm niepiśmiennym pasterzom (Maksyminowi i Melanii) mieszkającym w górskim La Salette we Francji, którym Maryja powierzyła pewne tajemnice, będące nadal przedmiotem dyskusji (Matka Boża podkreślała w nich, jak sekularyzm, antychrześcijaństwo i korupcja ówczesnego duchowieństwa Francji przygotowywały czasy, w których żyjemy dzisiaj); cuda związane z objawieniami Bernadecie w Lourdes w 1858 roku, które wywołały wielki zgiełk również wśród obozu rządzącego Napoleona III (który za przyczyną tych objawień miał otrzymać łaskę cudu dla swojego chorego syna).

      Dzieło Maryi było również kontynuowane w XX wieku, w którym Szatan używał komunizmu, aby usunąć Boga z ludzkiego życia. Ateistyczna i materialistyczna ideologia, która pojawiła się w ubiegłym wieku w Rosji i innych częściach świata, stała się poważnym zagrożeniem dla całej ludzkości.

      Nawet w tej sytuacji Maryja zablokowała drogę „księciu tego świata”, jak Jezus nazwał diabła w Ewangelii. W Fatimie w 1917 roku – w tym samym roku, w którym rozpoczęła się rewolucja rosyjska – przekazała trzy konkretne przesłania trojgu pastuszkom (Hiacyncie, Łucji i Franciszkowi), których celem było ostrzeżenie ludzkości przed niebezpieczeństwem komunizmu. Matka Boża przepowiedziała w nich nadejście poważnych katastrof (w tym drugiej wojny światowej), jeśli Rosja nie zostanie poświęcona Jej Niepokalanemu Sercu. Po różnych niepokojących perypetiach komunizm rozpadł się bez walki w 1989 roku, również dzięki dziełu Świętego Jana Pawła II, szczególnie związanego z Maryją i objawieniami fatimskimi. Wiadomo, że oficjalna wersja trzeciej tajemnicy fatimskiej, kwestionowana przez wielu jako niekompletna, dotyczy ataku, którego celem był papież Jan Paweł II na placu Świętego Piotra 13 maja 1981 roku (rocznica objawień fatimskich). Śmierć papieża wydała się udaremniona dzięki interwencji Najświętszej Dziewicy (lekarze podali, że kula wystrzelona z bliskiej odległości zdawała się podążać niewytłumaczalną ścieżką między organami).

      W naszych czasach ideologią, która chce wyprzeć Boga z życia ludzi, jest relatywizm: kultura nihilistyczna, której celem jest utrudnienie rozróżnienia między dobrem a złem i dyskredytowanie każdego, kto chce się temu przeciwstawić (przede wszystkim tych, którzy mają przekonania religijne). Również w tym przypadku planom Szatana przeciwstawia się Święta Dziewica, która od Medjugorje aż do Trevignano Romano podaje szczegółowe wskazówki, by ludzie mogli uciec przed nową dyktaturą: „Uważajcie na fałszywe demokracje, ponieważ wkrótce znajdziecie się zanurzeni w dyktaturze” – ostrzegała nas Maryja w przesłaniu powierzonym Giselli 1 kwietnia 2017 roku.

      1

      Perły Maryi [przyp. tłum.].

      2

      Moje liczne komentarze do Ewangelii można przeczytać na stronie www.gesuemaria.it.

      3

      F. Carignani, W drodze z Maryją, tłum. K. Górecka, Kraków 2020.

      4

      wł. Trzy Winnice [przyp. tłum.].

      5

      Sprawa zakupu terenu została opisana w książce W drodze z Maryją, dz. cyt., s. 69.

      6

      Ojciec Flavio Ubodi napisał pierwszą książkę o objawieniach w Trevignano Romano (Asciugherò le vostre lacrime, La Madonna e suo figlio Gesù a Trevignano Romano, Wydawnictwo Segno, 2017).

      7

      Piosenki Królowa Różańca, skomponowanej ze zdań orędzi

10

„Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój»” (J 19, 26). Święty Jan Paweł II skomentował ten wers Ewangelii słowami: „Jezus nie chce, by Matka została sama. Na swoje miejsce daje Jej jako syna ucznia, o którym Maryja wie, że jest uczniem umiłowanym. W ten sposób Jezus powierza Maryi nowe macierzyństwo i prosi Ją, by traktowała Jana jak własnego syna. […] Jednakże znaczenie owego synowskiego, pełnego mesjańskiej treści gestu posiada zakres o wiele szerszy, aniżeli osoba umiłowanego ucznia, danego Maryi jako syn. Jezus pragnie dać Maryi potomstwo o wiele liczniejsze, pragnie dla Niej ustanowić macierzyństwo, które obejmuje wszystkich, żyjących wówczas i w przyszłości, Jego naśladowców i uczniów. Gest Jezusa posiada zatem znaczenie symboliczne. Jest nie tylko gestem Syna zatroskanego o los Matki, ale gestem Odkupiciela świata, który powierza Maryi – «Niewieście» – rolę nowego macierzyństwa obejmującego wszystkich ludzi wezwanych do wspólnoty Kościoła. W tym więc momencie z wysokości krzyża Maryja zostaje ustanowiona, jak gdyby «konsekrowana» na Matkę Kościoła” (Ostatnie słowa Chrystusa na krzyżu: „Oto Matka twoja”, audiencja generalna, Rzym 23.11.1988).

11

Kapłan i teolog francuski Renè Laurentin (1917–2017), uznany autorytet w dziedzinie mariologii, spisał ponad 2400 objawień maryjnych.

12

Chodzi o bitwę pod Lepanto w 1571 roku, w której dzięki wstawiennictwu Maryi europejscy chrześcijanie zwyciężyli flotę osmańską. Na cześć zwycięstwa św. Pius V w 1572 roku ustanowił święto Matki Bożej Zwycięskiej, przekształcone przez Grzegorza XIII w święto Matki Bożej Różańcowej.