Wysoko wrażliwi rodzice. Elaine N.Aron

aktywności oraz ewolucji świadomości.

      Być może już medytujesz i wolisz inną metodę. Jeśli tak, nie ma problemu. A może praktyką duchową okaże się dla ciebie modlitwa, joga, odrobina ekspresywnej arteterapii, spacer na łonie przyrody lub kilka minut pracy w ogrodzie? Postaraj się tylko znaleźć czas, by robić to często i możliwie regularnie.

      Troska o siebie a przeszłość WWR

      Ogólnie osoby wysoko wrażliwe są znane ze swojej „podatności dyferencyjnej”, to znaczy, że jeśli mają za sobą udane dzieciństwo, pod wieloma względami radzą sobie lepiej niż inni, w razie zaś trudnego dzieciństwa są bardziej skłonne do lęku, depresji, nieśmiałości, niskiej samooceny i tak dalej.

      Z mojego doświadczenia wynika, że podatność dyferencyjna ma również wpływ na dbałość o siebie. Jeśli w dzieciństwie twoje potrzeby były odpowiednio zaspokajane, możesz sobie znakomicie radzić z dbaniem o siebie jako wysoko wrażliwy rodzic. Jeżeli zaś doświadczyłeś zaniedbania lub nadopiekuńczości, która bardziej zaspokajała potrzeby kogoś innego niż twoje, możesz sobie z tym tak dobrze nie radzić. W takim przypadku uważnie przyjrzyj się swojemu nastawieniu do siebie i jeśli regularnie się zaniedbujesz, zwróć się o profesjonalną pomoc. (Przydać ci się też może The Undervalued Self [Deprecjonowanie siebie], ale nie wiem, czy masz teraz czas na czytanie kolejnej książki). Gdy wpiszesz do wyszukiwarki internetowej „Elaine Aron on how to find a therapist”, znajdziesz moje porady dotyczące szukania dobrego terapeuty i rozmowy z nim o twojej wrażliwości.

      Wysoko wrażliwi rodzice muszą często kontrolować, jak sposoby, za pomocą których dbają o siebie, rzutują na innych członków rodziny. Przekonania o pożądanej proporcji wypoczynku i pracy często pochodzą z naszego dzieciństwa. Jeśli w twoim domu jeden partner w dowolny sposób dominował nad drugim, musisz bardzo uważać, aby to samo nie powtórzyło się w twoim związku. Jeżeli masz skłonność do ulegania dominacji, musisz akcentować swoje potrzeby zarówno dla dobra własnego, jak i dziecka. Z kolei zwłaszcza jeżeli to ty przynosisz do domu pieniądze i jesteś w nim jedyną osobą wysoko wrażliwą, łatwo możesz przerodzić się w tyrana. Samo to, że jesteś osobą wrażliwą i ciężko pracujesz, nie oznacza, że masz prawo wymagać mniejszego udziału w codziennym życiu czy nierównego podziału obowiązków. Musisz to omówić z partnerem w poczuciu, że oboje stanowicie jedną drużynę. Jeżeli twoja praca zawodowa jest zbyt stresująca, abyś po niej udzielał się w domu, poważnie zastanów się, jak temu zaradzić, tak byś mógł pozostać wrażliwy, ale jednocześnie był zaangażowany zarówno w atrakcyjne, jak i trudne aspekty życia rodzinnego. Może to wymagać pewnej dozy pomysłowości lub przejściowej rezygnacji z jakichś przedsięwzięć, ale warto. Więcej piszę o tym w następnym rozdziale.

      Podsumowanie

      Jedynym problemem, który automatycznie pojawia się wraz z wysoką wrażliwością, jest łatwość ulegania przeciążeniu bodźcami. Jeżeli czujemy, że jesteśmy wykończeni, możemy – i musimy – temu zaradzić. Kiedy już dobrze wypoczniemy i będziemy mieć jasny umysł, uważnie przyjrzyjmy się swojemu życiu. Co możemy robić lepiej: zdrowiej się odżywiać? Ograniczyć inne wydatki, by zaoszczędzić na dodatkową pomoc? Zrezygnować z czegoś? Spójrzmy na minione lata. Czy kiedy rezygnowaliśmy z czegoś w przeszłości, brakowało nam tego później? Dodaliśmy do swojego życia rodzicielstwo. Może pora coś innego ująć.

      Rozdział trzeci

      Uzyskanie pomocy

Tak, jest ci potrzebna

      Aby w pełni wykorzystać swoje możliwości w dowolnej dziedzinie, osoby wysoko wrażliwe muszą unikać przeciążenia bodźcami, umieć sobie z nim radzić oraz regenerować się po wystąpieniu stresującej sytuacji. Każdemu wysoko wrażliwemu rodzicowi (z bardzo nielicznymi wyjątkami) potrzebna jest pomoc. Jeżeli dysponujesz już wszelkim potrzebnym ci wsparciem w domu oraz w opiece nad dziećmi (w domu i poza nim), możesz pominąć ten rozdział. Jeśli jednak korzystasz z tej pomocy, ale masz w związku z tym wyrzuty sumienia, bo zdaje ci się, że inni rodzice nie wymagają jej tyle lub wręcz radzą sobie sami, albo jeżeli zapewnienie tej pomocy uniemożliwia sfinansowanie innych spraw, na które miałaby ochotę twoja rodzina – przeczytaj tych kilkanaście stron.

      Pierwszym źródłem pomocy, kiedy dziecko do tego dorośnie, są różne formy opieki poza domem. To, czy są one dostępne, czy można sobie na nie pozwolić i w jakim wieku dzieci są tam przyjmowane, zależy od miejsca zamieszkania. Niektóre kraje, na przykład skandynawskie, oferują dodatkową opiekę już w przypadku dziewięciomiesięcznych maluchów. Rządy innych państw, takich jak Stany Zjednoczone, Kanada (z wyłączeniem Quebecu) i Wielka Brytania, na razie w znacznej mierze pozostawiają finansowanie opieki nad dzieckiem w gestii rodziców. W pewnych krajach, na przykład we Włoszech, młodzi rodzice mają większą szansę na uzyskanie pomocy ze strony dalszej rodziny. W trakcie czytania moich uwag będziecie musieli pewnie dostosowywać te treści do swojej sytuacji.

      Oprócz zakresu opieki poza domem pozostaje też kwestia zatrudnienia kogoś do pomocy w domu, nie tylko przy niemowlęciu, ale i później. Twoja potrzeba korzystania z pomocy nie wynika po prostu z tego, że osoby wysoko wrażliwe wymagają „kosztownego serwisowania”. Wysoko wrażliwi rodzice muszą zaspokoić swoje większe potrzeby po to, by móc w pełni uruchomić swoje wyjątkowe zdolności rodzicielskie.

      Jak radzić sobie z poczuciem winy i porównaniami

      1

      E. N. Aron, A. Aron, N. Nardone, S. Zhou, Sensory Processing Sensitivity and the Subjective Experience of Parenting: An Exploratory Study, „Family Relations” 2019.

      2

      M. S. Ainsworth, Infant–Mother Attachment, „American Psychologist” 1979, t. 34, nr 10, s. 932.

      3

      A. Voort van der, The Importance of Sensitive Parenting: A Longitudinal Adoption Study on Maternal Sensitivity, Problem Behavior, and Cortisol Secretion, Rozprawa doktorska, Instytut Pedagogiki i Badań nad Dziećmi na Wydziale Nauk Społecznych i Behawioralnych Uniwersytetu w Lejdzie 2014.

      4

      M. S. Ainsworth, Infant–Mother Attachment, „American Psychologist” 1979, t. 34, nr 10, s. 932.

      5

      Elaine N. Aron, Wysoko wrażliwi. Jak funkcjonować w świecie, który nas przytłacza, Wydawnictwo Feeria, Łódź 2017.

      6

      M.