Anna Atoom en die digitale draak. Elizabeth Wasserman

gil Uranus weer, en koue sweet slaan oor sy bleek voorkop uit.

      As hy kan ontslae raak van die massas mense, sal die natuur gou weer die oorhand kry met behulp van die tegnologie wat hy saam met GROEN ontwikkel het. Die Bio­Golf-tegnologie wat hy ontwikkel het, kan die reënwoude en natuurlike grasvelde weer supervinnig laat groei, terwyl die diere in die RuimteArk weer hul regmatige plek kan inneem.

      ’n Nuwe aarde, sonder die besoedeling van die twee­beenparasiete!

      Hy pluk ongeduldig aan die twee vlegsels van sy baard. Wat vat Haringblad so lank? Hy is doodseker dat die berekeninge wat hy aan hom deurgestuur het, korrek is. Teen hierdie tyd moes Haringblad dit al reggekry het om die nuwe element te sintetiseer.

      Hoekom hoor hy niks van hom nie?

      Hy vroetel weer met sy skootrekenaar. Geen nuwe e-posboodskappe nie! Dat hy, Uranus Draak, die grootste wetenskaplike wat die wêreld nog ooit gesien het, moet afhanklik wees van gewone e-pos op ’n skootrekenaar om met Haringblad te kommunikeer, steek hom dwars in die krop.

      Hy was gewoond daaraan om deur middel van U6, sy superrekenaar wat vanaf die RuimteArk opereer, in kontak te wees met alles en almal. Haar kragtige databanke het sy briljante brein aangevul en met haar holografiese projektors kon sy haar baas se beeld onmiddellik na al sy kollegas in GROEN versend, sodat hulle so te sê van aangesig tot aangesig kon gesels net wanneer hulle wou. Doktor Uranus Draak het mag gehad.

      Nou het GROEN teen hom gedraai, U6 weier om met hom te praat en hy word gesoek deur die Internasionale Polisiediens op aanklag van sabotasie en poging tot moord. Twee keer het hy probeer om admiraal Abraham Atoom van kant te maak, maar elke keer het sy ou vriend die aanslag oorleef. Hy knel sy vuiste saam in woedende desperaatheid totdat die kneukels blou deur sy bleek, sproe­terige vel wys. Dit is alles so frustrerend! Hy staan weereens op die punt om iets wonderliks te verrig – om iets te maak wat die wetenskap vir altyd sal verander. Maar weens sy ballingskap moet hy staatmaak op die werk van die lamlendige Haringblad, ’n tweederangse wetenskaplike wat toegang het tot die atoomversnellerfasiliteite in Switserland.

      Hoe voel jy oor syfers en getalle?

      Baie mense is versigtig vir somme en syfers. Sommige is so bang daarvoor dat daar selfs ’n naam is vir hulle toestand: aritmofobie. Dit klink nogal baie soos aragnofobie, wat ’n vrees vir spinnekoppe is.

      Maar syfers is glad nie so grillerig soos spinnekoppe nie.

      Dink daaroor: syfers bestaan nie regtig nie. Het jy al een oggend opgestaan en jou toon teen ’n syfer, ’n nommer of ’n getal gestamp?

      Getalle is bloot woorde wat ons gebruik om abstrakte begrippe van hoeveelheid te beskryf. Vier boontjies, tien tone. Eenvoudig genoeg, maar dit het die slim mense nie lank geneem om te besef dat syfers ’n mens in staat stel om allerhande dinge omtrent die wêreld waarin ons leef uit te werk en te verklaar nie – byvoorbeeld die roete van die planete en hoeveel skape nodig gaan wees om genoeg wol te hê om veertien truie te brei.

      Wiskunde is gebore. Sommige entoesiaste beskryf dit as die taal van die heelal: as jy vriende kan maak met syfers, mag jy dalk die storie van die sterre ontsluit.

      As Haringblad net sy instruksies ordentlik uitvoer … Hy gaan weer sy berekeninge na. Die blaaie van die verslete notaboek is gevul met ingewikkelde wiskundige berekeninge. Iemand wat hierdie vreemde taal kan lees, sou verstaan dat wat daar neergeskryf is, die spoed en omstandighede aandui waarteen ’n komplekse chemiese reaksie kan plaasvind. ’n Reaksie wat sal lei tot iets wat bykans ondenkbaar is: die skepping van ’n splinternuwe element!

      Doktor Draak spring orent en stap na die muur waarteen ’n groot kaart van die periodieke tabel opgeplak is. Hy druk met sy benerige vinger op die punt regs onder, waar die tabel ophou. Hier, net hier, gaan hy wat Uranus Draak is ’n verandering maak. Binnekort sal hierdie tabel oor gedruk moet word om die wonderlike nuutste element te bevat – hy het besluit om dit Drakium te doop.

      Hy glimlag selftevrede.

      Die wêreldgeskiedenis sal Uranus Draak nog lank onthou.

      Die nuwe element

      Hannes Haringblad is ’n valerige man. Hy is van gemiddelde lengte, en sy kuif kleef dun aan sy olierige voorkop.

      Hy is die soort ou by wie jy sal verbyloop sonder dat jy agterna ’n beskrywing van hom sal kan gee.

      Sy loopbaan tot dusver was ook nie merkwaardig nie. Hy is die middelste van drie kinders. Sy pa is die posmeester op ’n klein plattelandse dorpie en het hom na ’n redelike goeie skool gestuur, waar sy prestasie net ­sodanig was dat die onderwysers nooit spesiale moeite met hom hoef te gedoen het nie. Daarna is hy na ’n universiteit met ’n gemiddelde reputasie en hy het al sy vakke deurgekom sonder om homself te onderskei.

      Maar in Hannes Haringblad se hart brand daar ’n vurige ambisie. Teen sy kamer se mure het hy foto’s van Einstein, Niels Bohr en ander beroemde wetenskaplikes opgeplak. Hy droom daarvan om eendag die Nobelprys vir fisika te wen, al twyfel hy diep in sy hart of dit hom ooit beskore sal wees.

      Sy hardwerkendheid en stille betroubaarheid het hom wel ’n pos in een van die wêreld se voorste navorsingsfasiliteite besorg. Hy is nou al die afgelope vyf jaar ’n junior assistent by die Instituut vir Atoomontleding in Switserland, maar dit het nie gelyk of hy gou ’n bevordering gaan kry nie. Totdat hy doktor Uranus Draak ontmoet het!

      Die rooikopwetenskaplike het geweet net hoe om Ha­ringblad om sy pinkie te draai. Haringblad kon nie sy geluk glo dat iemand soos Uranus Draak hom aan ’n junior assistent sou steur nie, en boonop heel gretig gelyk het om saam met hom te werk nie. Hy het hom selfs gereeld heel vriendelik raad gegee met sy eksperimente.

      Hannes Haringblad sou nie graag wou erken dat Uranus Draak sy eksperimente deesdae só voorskryf dat hy dit nie meer regtig sy eie werk kan noem nie. Boonop sal hy sekerlik in die moeilikheid beland by die ander wetenskaplikes van die Instituut as hulle moet weet waarmee hy hom deesdae in die geheim besig hou. Hy is bloot daarvoor verantwoordelik om die toerusting in stand te hou en chemikalieë te meng ter voorbereiding vir die werk van die senior wetenskaplikes van die Instituut. Maar doktor Draak help hom om laat in die nag, wanneer al die ander al huis toe is, die gesofistikeerde apparate te gebruik om sy eie navorsing te doen.

      Uranus praat hoflik met Hannes en vlei hom, asof al die wonderlike idees wat hy vir hom voorskryf eintlik sy eie werk is, en per e-pos gee hy raad en metodes wat hom, Hannes Haringblad, dalk sowaar ’n kans gaan gee om eendag daardie Nobelprys te wen.

      Die boublokke van die heelal

      Atome is die boustof waaruit alles gemaak is. As jy enigiets (roomys, jou hond se stert of selfs die planeet Mars) sou kon opbreek tot heel basiese deeltjies, sou jy uiteindelik kom by die atome, die kleinste boustene van alle dinge. Maar as daar net een soort atoom is, hoe is dit moontlik dat daar so ’n verskeidenheid van dinge kan wees?

      Atome is ingewikkeld. Hulle is saamgestel uit verskillende subatomiese deeltjies: ’n digte kern wat protone en neutrone bevat, en elektrone wat in die spasie rond­om die kern rond­beweeg. Die hoeveelhede van hierdie verskillende deeltjies kan verskil. Atome is dus nie almal dieselfde nie. Verskillende soorte atome word elemente genoem, gekenmerk deur die aantal protone, neutrone en elektrone wat elkeen bevat. Die onderskeie elemente word beskryf deur ’n syfer wat die getal protone in hul kern aandui.

      Elke element het ook sy eie naam, wat afgekort kan word.Waterstof (H) is byvoorbeeld die eenvoudigste element, met net een proton en een elektron. Die swaarste element