Çılgın Dedektif. Komik dedektif. StaVl Zosimov Premudroslovsky

ter sızdı ve öfkeli gözleri son iki dakika içinde boğulan bir adam gibiydi.

      Bir süre sonra el tekrar titredi, öyle ki Kurbağa’nın yanakları sallandı ve aniden elini dışarı çekti. Ölü gülen bir kedinin kuru mumyası fırçanın içine sıkıştırıldı.

      – Wo, bana üye ol! – Kurbağayı şaşırttı ve cesedin yüzünü Claudia’nın sarkık yüzüne atarak uzattı.

      – Woah satın al! – büyükanne sarsıldı ve arka tarafa atladı, büyük arka tarafına doğrudan milimetre cinsinden yüz elli uzunlukta bir çiviye yerleşti ve daha önce attığı tahtadan çıkmıştı. Guatrda, nefes dolu…

      – Ha, ne dedim?! o kıç seni sayacak. – yüklü Idot.

      Ve dost Idotov’un sözlerine göre, büyükanne eski boğazda havladı.

      – Büyükanneleri yakalamak için çiftliğe gittim. yaşlı kadın çıldırdı ve sol yaralı kalçasını kaldırarak çivilenmiş tahtayı vücuduna yırttı. Tırnak paslı ve testere gibi oluklu bir yüzeye sahipti. Sondan kan damladı. Klavye onu her yönden inceledi ve acı hissetti, şiddetle bağırdı.

      – Neye gülüyorsun piç? – ağladı ve tahtaya Idot’ta kanlı bir çivi ile attı. Kaçtı ve kaçmaya başladı. Patikaya fırlatılan tuğlalar peşine düştü. Taşlardan biri, bir çocuğun başının arkasında bir açıyı vurdu. Düştü ve seğirdi.

      – Araba kullanıyor musunuz? – Kurbağa korkuttu.

      – Hiçbir şey ölmeyecek. – büyükanne Klavka sakinleşti ve yarayı tükürük ile meshetti. Idot daha sonra iki eliyle ağrılı bir nokta tutarak sallanıp yanına çömeldi.

      – Seni vuracağım. – Idot sesinin tabanına tökezledi.

      – Ah? Dikkat et! Karnında bir demet çuval bezi var. – Kurbağa bu demeti kedinin midesinden çekti ve herkese gösterdi.

      – Arkanı dön, diye sordu üzgün Idot.

      – Belki bruliki var mı? – önerdi, acıyı unutmuş olan büyükanne klavyeydi. – Ve sen, Saka kuşu, işe git. Idot’ta havladı. – Soyadınız Mukhin ve sen bir hazineden bir dolyah üzerinden Paris’teki bir sinek gibi uçuyorsunuz.

      – Ne diyorsun sen? Ya da belki cehenneme gideceksin, A? – Idot sürdü. – Şimdi başlığımı vurdum!

      – Ah, güzel! – Kurbağa horladı – Buzu her ikisini de durdurur. Bir pent götürülmek ister misiniz? Üçe bölün.

      – İçeri! Ve bu sana saygı duymak Kurbağa. Üzgünüm. Seni yanlış anladım … – ücretli Idot sevindi.

      – Affetme, kırmızı kız değilim. Bir başkasını yanlış anladın. Yarısı bana, yarısı da bize.

      – Neden bu? – büyükanne öfkeliydi.

      – Bundan! – Kurbağa sırıttı. “Hepsini tek başına alabilirdim.”

      – Ve eğer akşamları buradaki herkesi teftiş etseler nasıl olur, hatta burada bir çıkış yolu olmadan mı yaşıyorsun?

      – Evet, ısırmaya iyisin, yaşlılar. Aç ya da orada duran lanet bir şey yok. – Idot girildi. -ve oyun mum değmez.

      Kurbağa hazinenin ortak sahiplerine baktı ve çürük ipi zorlanmadan yırttı ve paketi yavaşça açmaya başladı. Nöbetçi tanıklar.

      – Hey, şişeler. Kil…

      – Terazi…

      – Her biri yüz mililitre…

      – Altı parça…

      – Peki ne yazılı?

      – Ah, mühürlüler mi?

      – Mantar. Vintage, muhtemelen…

      – Ve ne yazıyor, bir bakayım? -Idot bir iskele almaya çalıştı.

      – Bir troch değil, vahşi! – Çocuğun büyükannesi bir yandan tokatladı.

      – Ah, seni orospu … – Idot patladı ve büyükanne Key’i itti.

      – Güzel, diyorum! – Kurbağa dedi ve yüz milimetre ölçek aldı. Göğsümdeki etiketi temizledim ve daha yakından baktım … – Rusça bir şey yok…

      – Bana şurubu ver. – Idot elini uzattı ve küçük bir ölçek aldı. – Bakın, sayılar: bin.. sekiz yüz.. doksan yedinci.. ya da sadece yedinci… Açık değil.

      – Ve deneyelim mi?! Şarap, git … – önerilen klavye.

      – Bilmiyorum, bilmiyorum. Hadi, dene, sen bir kadınsın, sen ve şeytan yere düşmeyecek. – kabul edilen kurbağa.

      – Neden? – Idot araya girdi – St.Petersburg’da olduğu gibi antika satıcıyı açmak daha iyi.

      – Evet, her seferinde bir tane deneyeceğiz,.., yıkayın ve gerisini antika satıcısına teslim edin… Evet, Toad?

      – Peki, hadi, ilk kim? Diye sordu Idot.

      – Anahtar. – Kurbağa dedi. – önerdi.

      – Peki, evet, ölmezsen, içebilirsin.

      – Bensiz ne yapardın köylüler. Ve ölmekten korkmuyorum. Ben benim…

      – .. yanıp sönmekten. – Idot’u tanıttı ve piç için izinli.

      – Sığır! – Yaşlı kadın, çocuğun avuç içi ile omzuna tokatladı ve dişini toplayarak mantarı şişeden yırttı. Nyuhnula. “Şarap..” gülümsedi ve içindekileri yutkunarak emdi. Yutuldu ve homurdandı. -Kryaaaa! Serin.

      – Ne? diye sordu Kurbağa, tükürük yutarak.

      – Güzel. Kafamda bir şey oynamaya başladı.

      – Evet saçmalık. – Idot şişesini içip içkiden cevap verdi.

      – Evet, cehennem biliyor. Ama eski mi?! dedi, zaten boş şişesinin etrafına bakarak Toad.

      – Ve bir tane daha alalım.. – neşeli büyükanne önerdi. – Tatarlar bir çift olmadan yaşamıyorlar.

      – Yani sadece üç tane kaldı. – Idot öfkeliydi. – Ne teslim edelim?

      – Dinle, ne?! İçmek, böyle içmek, kraliyet gibi. Bir kez yaşadığımız zaman. Ve şişeler zaten antika. Boş veya dolu. Şişe, şarap değil takdir edilmektedir.

      Ve diğer üç bardağı içtiler. Bir kütüğe oturdular ve bir sigara yaktılar: Idot – Marlboro, Toad – Belomor ve eski tarzda büyükanne Clavka – bir keçi bacağı. Böylece, sigarayı bitirmeden, oturmadan geçtiler…

      APULAZ 4

      – Ahhhh!! Ahhh!!! – bahçeden duydum.

      – Nedir bu? – kendini sorarak Ottila’dan atladı. Zihni hala bir rüyadaydı ve yavaşça yastığa düştü ve hemen horladı.

      – Ahhhh!!! -Blop tekrar atladı ve yatağından baş aşağı düştü. – Oh, kahretsin. – Alnını avucuyla aldı. – Ne diyorsun, aptal?

      Soluk Isolda Fifovna, genişlemiş gözlerle odaya girdi ve ağzı açık iki eliyle kapladı.

      – Aa, aa. dedi ve parmağını kapıya doğru çekti.

      – Başka ne var? – yerde oturup Klop’a sordu.

      – İşte, ahırda…

      – Ahırda ne var? daha net konuşun…

      – Ölü bir kedi var…

      – Hangi