Çılgın Dedektif. Komik dedektif. StaVl Zosimov Premudroslovsky

dedi! – Tahtakuruları astlarından gurur duydu. -ve bunu nereden hesapladın meslektaşım?

      – O, kendim gördüm, cep telefonumdan çıkarmak istedim, ama pil öldü.

      – Üzgünüm. – Klop içini çekti.

      – Tam olarak ne? Sneezy. diye sordu Klop.

      – Pilin bitmiş olması üzücü. – Gözyaşlarını sandalyemden attım ve odanın etrafında dolaştım. – Beynimi hareket ettirmem gerekmiyor.

      – Evet, tüm bu saçmalık, patron. Kahretsin at çekicidir ve eğer olmazsa, kırmızı elini yakalamam ve buradaki her şey ödülün üç aylık raporu için tükendi. – yaşlı adamı bitirdi ve ayağa kalkmaya başladı.

      – Otur, apchi, piç! – Harutun’u yaşlı adamı itti. – ne yapalım Patron?

      – Bu yetkinin kötüye kullanılmasıdır! – yaşlı adam öfkeliydi.

      – Ve sen sessizsin! Ottila havladı. – Muayene gösterilecektir. Suçlusunuz ve bölgeye gitmek istiyorsanız, uzman laboratuvarın geldiği sabaha kadar oturacaksınız. Ya da, size evde yüzlerce çalışma işi atarım. avlu kalesi.

      – Bu nerede? – yaşlı adam mutfak yerde yatarken şort istedi.

      – Kalk ve salla, gözaltına al. Harutun yol boyunca her şeyi açıklayacak. Evet, Harutun, neredeyse unutuyordum: iş için gelmediysen ondan tamamen yürekten bir itiraf al, bir bıçak bul, sadece ellerinle dokunma, bir torbaya sar. Ve sen, eski olan, şanlı bir şekilde çalışacaksan, domuzun sadece bir sentine mal olacaksın.

      – Henüz değil mi? – yaşlı adam öfkeliydi. – Nereden bulacağım?

      – Kapa çeneni, Patron bir karar verdiğinde, apchi.

      – Ah, bu arada, kesebilirsin. Yarın saat altıda madencilik başlar. Evet, yanında bir diş fırçası alıp sana bir kase bulacağım. Bak, sırayla köpekle yiyeceksin. Polkan izin veriyorsa. Hamamda uyuyacaksın.

      – Ve son söz olabilir mi? diye sordu dedesi.

      – Devam et!

      – Peki kim emredecek?

      – Sadece ben. Devam et. Ve domuzu unutma…

      Ancephalopath yaşlı adamı kaleden çıkmaya yönlendirdi ve hızla Patron’a yürüdü.

      – Ne, olur mu? Sneezy!

      – Ne? Bir meslektaş mısınız, uyuşturucu bağımlısı mısınız?

      – Hayır, nesin sen. Ama ben apchi, bir inceleme yapmak gerektiğini düşündüm?! Ve hemen.. Ve sonra … – Harutun tereddüt etti.

      – Peki sonra ne olacak? ekşi git – Ottil’e her taraftan bash’ı incelemek istedi.

      – Hayır. Ancak uzmanlık. Sonuçta, karar zaten geçti mi?!

      – Kim tarafından? Hakim?

      – Hayır, apchi, sizin tarafınızdan ve özellikle yatmadan önce özellikle küçük suçların mahkeme öncesi kararına hakkınız var…

      – Hadi ama, sadece çalışma sonucu uğruna.

      Bir sigara dövdüler ve sigara içmek için oturdular.

      Sabah yaklaşıyordu ve masada oturuyorlardı ve Holmes ve Watson gibi akıl yürütüyorlardı, dahası Holmes afyon içtiği için ve bu onun tümdengelimci sonuçlar çıkarmasını engellemedi. Ancak Watson sadece Lestrade gibi viski, kiraz, daha kısa sürdü ve bu nedenle aptaldılar ve Sherlock’un altında bir kesikti. Alkol zihni köreltir, bu nedenle dünya hükümeti Dünya’daki filizlenmeye izin verir, içki içirir ve yasaklar. Ama aptalın hiçbir şey yemesine gerek yok. O bir aptal olduğu ve hiçbir şey bilmediği için. Ama ikisi de muhaliflerdi ve bu konuda böyle düşünüyorlardı.

      – Burada köyde kampanya, birileri Chuy kenevir dikip köyü dövdü. – Tahtakurusu başladı.

      – Ama kim? apchi, idot ya da yaşlı adam? – devam ediyor Harutun.

      – Ya da belki üçüncü bir taraf? Ve bunlar sadece olup bitenlere ve denemeye karar verdiklerine tanık olabilir.

      – Kurbağa, apchi.

      – Ne, kurbağa?

      – Yaşlı adamın adı, apchi, – Kurbağa.

      – Kurbağa? Hae. Bir kurbağa olsun… Beyaz bir kuğu onuruna beyaz bir kurbağa.

      – Ne? Sneezy.

      – Hayır, hiçbir şey. Ne, git?!.. Ama hayır. Bekle… Hadi, birlikte ye?!

      Harutun gözlerini açtı ve dilini biraz şaşırttı.

      – karşı değil? diye sordu, Ottil’e gözlerini kötü bir şekilde şaşırarak. – bağımlıların planlarına göre gece gündüz yemek yemedin mi?

      – Evet, apchi, kesinlikle. – ellerini çırptı Harutun aniden koştu ve başka bir sandalyeye oturdu.

      – Ne oturdu? – Ottila sürdü.

      – Ne, ne.. ben ve ben neyim? – Onbaşı huzursuz ve kızardı.

      – Git, al: çorba var, kaşıklar, tabaklar, bir buzdolabı var, – tahtakurusu elleri işaret etmeye, mutfağı temsil etmeye başladı. -… bir aşçı var. Biliyorsun… Ciddi bir iţ döndü.

      – Ne? Anasha hakkında? – çorbadan çorba boğuluyordu, Harutun içini çekti.

      – Sadece hapşırma. Emmek ve iştahınızı bozmayın.

      Harutun şefin tavsiyelerini izledi ve kendine emdi.

      – Bir nikel üzerinde gözetim kurmak ve tüm uyuşturucu bağımlılarını yakalamak gerekir.

      – Sadece apchi, topluluk iş gününü köyde geçireceğiz.

      – Aynen öyle! Ve mareşal tüm masraflarımızı karşılayacaktır. Ve tüm ilaçları tanımlamak ve yok etmek…

      – Ve sonra bu nikeli yok edeceğiz.

      – Bu yasal mı? Sneezy

      – Ne?

      – Domuz hakkında, apchi.

      – Rahatsız ederseniz, tüm bunlar Idot ve Toad’ın yakalanması için resmi köpek Polkan’a bir bonus olarak rapora dahil edilecek.

      – Ama onları yakalayan ben miydim apchi?

      – Sen, ama hala bana borçlusun, hatırladın mı?

      – Evet, apchi, hatırladı.. Bırak Polkan olsun.

      – … Ve raporu İnternet üzerinden Marshall’a göndereceğiz.

      – Hiç Mareşal’i gördün mü apchi. -Arutun kaşığı yavaşlattı.

      – Hayır. Bir zamanlar onun emir subayı olarak çalışmama rağmen.

      – Peki, belgeleri kim imzaladı? -Arutun ringa için uzandı ve manşon yağlı borsch katmanına dokundu. Kapısında bir yazarkasa gibi bir pencere var: size bir sır olduğunu söylediğim gizli kağıtlar ve grub var, birden fazla tükürmedim.

      – Ve bilmiyor muydu? Sneezy.

      – Eğer tanımazsa, o zaman burada olmazdım.

      – Anlamıyorum, orada tereyağlı peynir gibi yaşadın, neden tükürmeye ihtiyacın vardı?

      – Bu ülkede tükürmek bir hakarettir ve anavatanımda bir öpücük gibi tebrik ve sevginin bir işaretidir. Sonuçta, öpüştüğünde, partnerinin salyasını emiyorsun. Ve bu uzaktan bir öpücük… Kimse yüzünü görmedi. Şey, ah, yiyin ve gidip