ӨДӨР ӨДӨР. Инээдэмтэй үнэн. СтаВл Зосимов Прэмудрословски

тэд намайг зодсон. Гэсэн хэдий ч том болоход би тэднийг аль хэдийн зодсон. Гэхдээ энэ бол өөр түүх бөгөөд одоо хуйвалдаанд буцаж ирье: Би, ОХУ-ын хууль дүрмгүй иргэн, харъяаллаараа – Орос, хүндэт ялтан, ФСБ-ын хошууч, тэтгэвэр авагч, тахир дутуу хүн, энэ бүгдийг хослуулсан, ялангуяа би энэ бүгдийг гадуур мэддэг байсан тул урьд нь тэнд байгаагүй байсан бол тэр гэнэт хөрш зэргэлдээх лангуунаас хурхирч байснаа сэрээд, илүү нарийвчлалтай хэлэхэд миний эргэн тойрон хаалттай, шөнийн, дөрвөлжин өрөө, дээрээс нь таазыг мэдрэх болно. Би бүх зүйлийг мэдэрч, би хаана байгаагаа санахгүй байна эсвэл ойлгохгүй байна уу?! Хана нь миний бодлыг ингэж дарав. Би өмнө нь сууж байсан «мини тайзан» дээр очихоор шийдсэн тул хөл маань нүх рүү унасан, тэнд бүх зүйл булан дээр гардаг. Би жанчнаар хурхирч, генералын охин, нөхөр серж, хагас цагийн жолооч гэж мөрөөдөж би орилж, сэрлээ. Тэр айсандаа бүр цыган шиг цавчих шиг болж цээжийг нь цохисон боловч тэр даруй нөхцөл байдлыг сайшааж байсан ч тэр сүнс рүү итгэсэнгүй. Би ур чадвараас болоогүй, тусламжийг харааж, ядаж нэг хананы эргэн тойронд нүх гаргахыг хичээсэн боловч миний хөдөлмөр утгагүй, хурхиралт зогссонгүй.

      Тэр үед бие засах газрын нөгөө талд цагдаагийн сүйх тэрэгний жолооч, түрүүч нь арматурыг аль хэдийн дуудсан бөгөөд хоёр нь зуурсан гурил, тахианаас араб хоол хүлээж чаддаггүй, муур, нохой юу ч худалдаж авдаггүй байсан тул хамт ажиллагсад болон хамтран ажиллагсдынхаа тусламжтайгаар гүйж байв.

      Лангууны нөгөө талд би дуу чимээ сонссон боловч энэ нь өлсгөлөнгийн толгойг багасгахад тус болсонгүй.

      – Энд хэн байна? – гэж тэдний нэг нь асуув.

      – Би энд байна, та хэн бэ? Гэж би асуулаа.

      – Намайг? одоо та нар мэднэ…

      – Цайзыг эвдэл!! – Би нөгөөг нь асуусан бөгөөд энэ нь бууны торхтой торхтой хамт хийхэд хэцүү байсангүй. Хаалга нээгдэв. Миний урд нэг гайхширсан гурван насанд хүрээгүй хүүхдүүд зогсож байв. Дашрамд хэлэхэд, цагдаагийнхтай ижил төстэй дүрэмт хувцастай, хөндлөн нүдтэй. Дараа нь тэд намайг хамгийн ойрын цагдаагийн газарт аваачиж, жорлонгийн хурхиралт хэзээ ч буурсангүй.

      Мэргэжилтнүүд тайлангийн дагуу цагдан хорьсон шалтгааныг хэрхэн яаж тайлбарлах талаар удаан бодож байв. Мөн дараах байдлаар мэдэгдэв.

      «… Био жорлонгийн агуулгыг дотор талаас нь дээрэмдэх гэж байхад нь шударга ёсны үүднээс түгжээтэй, гадна талаас нь нуусан байхад нь баривчилжээ.»

      Бүгд хөгжилтэй байсан, ялангуяа өмнө нь зарим оффисоо цэвэрлэж байсан цагдан хорьсон этгээд зугтаж, цонхны таазны хавчаар, арван наймдугаар зууны хуурамч торны цухуйсан хавирганы хооронд наалдсан тул бүгд хөгжилтэй байлаа. Гал сөнөөгчдийг дуудсан бөгөөд яг таг нь гал сөнөөгчид байсан бөгөөд гал сөнөөгчид нь гал тавьсан хүмүүс юм. Харамсалтай нь Онцгой байдлын яамыг одоохондоо зохион байгуулаагүй байна. Түүнээс асуусан хүмүүс

      – Чи юугаараа гацаад байгаа юм бэ?

      – Pubic ба өндөг!! гэж тэр нүдэндээ нулимстай хариулав. Тэрбээр аврагдаж, цонхгүй