ӨДӨР ӨДӨР. Инээдэмтэй үнэн. СтаВл Зосимов Прэмудрословски

метал шүдтэй, төв шарсан махыг нь шүүрэн авч байв. Зөөгч нь илжиг рүү болгоомжтой үсрэн, эргээд өвдөгнөөсөө шидэв. Гиви шорлогоо нэг удаа татав. Мах зүгээр л сунгав. Тэр шүдээ хавираад – хоёр. Шорлогчин гарнаас нь мултарч, хуучиныг нь нүүр рүү нь ташуурдуулж, хацар дээр нь өөх тос, шарсан улаан лоолийн бөгж зүүж, хамартай Кавказ үндэстний хамар байв. Тэр гурав дахь удаагаа буцааж татахад түүний хөгшин гар чичирч байв. Бас…

      – Ямар төрлийн мах, резин, Вай?! – хүндэт Гиви жийн дэлбэрэв.

      – Хөөе, аав, уай, зочид буудлын эрүүл хуц, тэр ууланд өвсийг чимхэв! Цэвэр агаар үнэртэж байна уу? зуун арван хоёр жил амьдарсан.

      Гиви сандарч шарсан махыг ширээн дээр шидэв.

      – Хөөе тийм ээ, энэ төслийг аав таньтай байхад би энэ онигоог мэддэг байсан, тиймээ?! – Тэр босоод, хугархай модтой зөгий модны үртэсийг мартаж, явлаа.

      Оройн мэнд!

      Гэхдээ бид эргээд согтуу байж, буудаж, зодоонд оров. Гэхдээ бид Агаараас ангижрах хүчний хувьд юу вэ? Өглөө бид амралтаа үргэлжлүүлж, уруул дээр дараагийн аяллаа хүлээлээ…

      Муу өдрийн өглөө…

      тэмдэглэл 9

      Алхах

      Боолчлол Венадаевич, цагдаагийн хурандаа асан, одоо гэмт хэргийн босс нь сэрүүн дэлгүүрийн дэргэд зогсч, нэг литрийн багтаамжтай архи, сэрүүн зууш, сэрүүн шар айраг худалдаж аваад дэлгүүрээс гарч гарлаа. Сэрүүн жийп рүүгээ ойртоход тэр сэрүүн дохиололоос түгжиж …, сэрүүн тамхи худалдаж авахаа мартсан байснаа санаж байна.

      – За, гацуур унав. – Тэр уурлаж, бүх зүйлийг машиныхаа илжиг рүү шидэж, никотин худалдаж авахын тулд түүнийг дэлгүүр рүү хурдан хүргэхээр шийдсэн бөгөөд дохиололд огт ач холбогдол өгөөгүй байна. – За яахав, тэр даруй дараалалгүй, худалдаж ав?! Минутын бизнес.. гэж тэр бодлоо, гэхдээ зарим үйлчлүүлэгч корпорацын үдэшлэгт зориулж олон тооны бүтээгдэхүүн төлж, арван минут хүлээх шаардлагатай болж хувирав. Бэлэн мөнгөний бүртгэл завгүй байна.

      Гадаа гарахад сэрүүн байна. Түүнийг явахдаа сэрүүн сэрүүн жийп, сэрүүн архи, сэрүүн зууш, сэрүүн шар айраг алга болжээ.

      «Тэд хулгайлав, чөтгөрүүд, ха…» гэж Славери Венадьевич бувтнаад, хүйтэн тамхи асаагаад найзыгаа хурандаа руу барьцаалагдсан тухай цагдаа дуудав.

      Хоёр цагийн дараа хашаанаас холгүй жийп олдсон: залуу залуугийн цогцос дотор хагас литр архи, задгай шар айраг, бараг идэж байсан зууш байв. Жийпнээс таван метрийн зайд Хачик хөгшин хүний хоёр дахь цогцос байв.

      Тэд бүх зүйлийг авагдсан бүтээгдэхүүнтэй холбож, арван долоон настай сургуулийн охин нь алагдсан гэж дэлгүүрийн захирлыг шийтгэв.

      Славери Венадьевич өөрөө оршуулгын хулгайчийг шударга ухамсаргүй төлсөн тул долоо хоногийн дараа хогийн цэгт толгойгоо олсон арчигчид толгойгоо олсон байв. Тэд газар дээрээ техникчээ дуудаж, цагдаа нарыг хараад хууль бус байдлаас айж зугтжээ.

      Амиа тэсрэх бөмбөг үйлдсэн байшинд арчигч тавигдсан бөгөөд үүнийхээ дараа намайг «шөнийн хоргодох» захиргаанаас хөөж, гудамжинд зогсож байсан.

      Би хотын эргэн тойронд тэнүүчилж, юу хийхээ мэдэхгүй, идэж уухыг хүсч, унтаж, бичихийг