Otello. Уильям Шекспир

naładuj kiesę — a on ją nawzajem: był to gwałtowny przypływ i odpływ taki sam będzie, zobaczysz — naładuj tylko kiesę. Ci Murzyni nie są stali w swych sentymentach — miej kiesę dobrze podszytą — łakoć, która mu teraz smakuje przesłodko jak chleb świętojański, wyda mu się wkrótce gorzka jak ośli ogórek. Jej skłonność musi się zmienić, bo młoda; nasyciwszy się nim, pozna niestosowność swego wyboru. Ona musi zmiany zapragnąć, musi, ani wątpić; dlatego miej kiesę naładowaną. Jeżeli chcesz gwałtem pójść na potępienie, obierzże przyjemniejszą drogę ku temu jak utopienie. Weź pieniędzy, co tylko będziesz mógł. Jeżeli trwałość wiary i świętość ślubów afrykańskiego włóczęgi i kuto przebieglej Wenecjanki nie są rzeczą dla mego dowcipu i piekielnych potęg nieprzełomną, to ją posiadać będziesz. Dlatego zaopatrz się w pieniądze. Topić się? Co za myśl dzika! Nie tędy droga do celu: raczej ci zostać obwiesiem dopiąwszy swego niż topielcem nic nie wskórawszy.

      RODRYGO

      Zaręczyszże mi za skutek, jeżeli na tym oprę moją nadzieję?

      JAGO

      Możesz śmiało na mnie liczyć. Idź, postaraj się o pieniądze. Mawiałem ci często i powtarzam jeszcze raz, że nienawidzę tego Murzyna. Moja ansa z serca pochodzi i twoja nie z innego źródła; działajmy więc wspólnie w interesie zemsty. Jeżeli mu zdołasz przypiąć rogi, sprawisz sobie przez to uciechę, a mnie pociechę. Leży jeszcze coś więcej w łonie przyszłości, co się dopiero ma narodzić. Allons! marsz! Zaopatrz się w pieniądze. Jutro o tym obszerniej pogadamy. Bądź zdrów!

      RODRYGO

      Gdzież się zejdziemy z rana?

      JAGO

      W mojej kwaterze.

      RODRYGO

      Przybędę jak najwcześniej.

      JAGO

      Bądź zdrów! do zobaczyska! Ale, ale...

      RODRYGO

      Co takiego?

      JAGO

      Nie topże się już, słyszysz?

      RODRYGO

      Jużem tej myśli zaniechał. Spieniężę cały mój majątek.

      JAGO

      Bądź zdrów! do zobaczyska! Naładuj trzos, a dobrze.

       Rodrygo wychodzi.

      Tak zawsze z głupców robię sobie łyko.

      Krzywdę bym czynił memu rozsądkowi,

      Gdybym czas marnie tracił z takim dudkiem

      I nie korzystał na tym. Nienawidzę

      Tego Murzyna: chodzą pogadanki,

      Że on przy mojej żonie mnie luzował;

      Może to bajka, nie mam pewnych danych,

      Że tak jest; samo jednak podejrzenie

      Tego rodzaju staje mi za pewność.

      Murzyn ma o mnie wysokie mniemanie,

      Tym ci skuteczniej mogę dopiąć celu.

      Kasjo przystojny: pomyślmy no trochę.

      Zabrać mu miejsce i nasycić zemstę

      Jednym zamachem; ale jak? pomyślmy.

      Gdybym po pewnym czasie otumanił

      Ucho Otella nieznacznym poszeptem,

      Że on i jego żona są na stopie

      Za poufałej? Kasjo miły człowiek,

      Kształtny, mogący wzbudzić podejrzenie;

      Na serc podbójcę stworzony; a Murzyn

      Jest charakteru łatwego, prawego,

      Wierzy w uczciwość, gdzie widzi jej pozór,

      I najdokładniej daje się jak osioł

      Za nos prowadzić. Plan mój już osnuty;

      Rzucone ziarno: piekło i noc czarna

      Wyda potworny owoc z tego ziarna.

       Wychodzi.