Ibong Adarna. Unknown

pong ualang sala

      ang saquít mong dinadalá.

      Nang sa haring mapaquingan

      ang caniyang cagamutan,

      capagdaca'i, inutusan

      ang anác niyang panganay.

      Si D. Pedro'i, tumalima

      sa utos nang haring amá,

      iguinayác capagdaca

      cabayong sasac-yán niya.

      Yao nanga't, lumacad na

      cabunducan ang pinuntá,

      at hahanaping talagá,

      mahal na ibong Adarna.

      Mahiguit na tatlong buan

      paglacad niya sa párang,

      at hindi nga maalaman

      ang Tabor na cabunducan.

      May dinatnang landás siya

      mataas na pasalungá,

      tumahan capagcaraca

      itong príncipeng masiglá.

      Sa masamáng capalaran

      sa Dios na calooban,

      nang dumating sa ibabao

      cabayo niya'i, namatáy.

      Di anong magagaua pa

      uala nang masac-yán siya,

      ang bastimento'i, quinuha

      at lumacad capagdaca.

      Sa Dios na calooban

      na sa tanong bininyagan,

      dumating siyang mahusay

      sa Tabor na cabunducan.

      May cahoy siyang naquita

      na tantong caaya-aya,

      sa caagapay na ibá

      siyang tangi sa lahat na.

      Ang daho'i, sacdal nang inam

      para-parang cumiquinang,

      diamante'i, siyang cabagay

      sa mata'i, nacasisilao.

      Ang naisipan nga niya

      sa loob at ala-ala,

      doon na tumiguil bagá

      itong príncipeng masiglá.

      Ang nasoc sa calooban

      ang cahoy na ito'i, siyang

      marahil hinahapunan

      nang ibong cong pinag-lacbay.

      Ay ano'i, nang gagabi na

      ang Arao ay lulubóg na,

      madláng ibo'i, narito na

      at manga cauan ang ibá.

      Sa gayóng daming nagdaan

      ualang dumápo isa man,

      naguló ang gunam-gunam

      nitong príncipeng timtiman.

      Ganitong diquit na cahoy

      ualáng ibong humahapon,

      aco'i, dito nalingatong

      paghihintay cong malaon.

      Ang nasoc sa ala-ala

      sa loob niyang mag-isá,

      ang siya ay magpahingá

      at búcas lumacad siya.

      Humilig nanga't, sumandal

      doon sa cahoy na mahal,

      sa malaquing capaguran

      siya'i, tambing nagulaylay.

      Ay ano'i, nang tahimic na

      ang gabí ay lumalim na,

      siya nangang pagdating na

      niyong ibong encantada.

      Dumapo na siyang agad

      sa cahoy na Piedras Platás,

      balahibo ay nangulág

      pinalitán niyang agad.

      At capagdaca'i, nagcantá

      itong ibong encantada,

      ang tinig ay sabihin pa

      tantong caliga-ligaya.

      Ang príncipe ay hindi na

      nacaringig nang pagcantá,

      pagtúlog ay sabihin pa

      himbing na ualang capara.

      Ang sa ibong ugali na

      cun matapos na magcantá,

      ay siyang pag-táe niya

      at matutulog pagdaca.

      Sa masamáng capalaran

      ang príncipe'i, natai-an,

      ay naguing bató ngang tunay

      ang catauan niyang mahal.

      Di anong magágaua pa

      nang siya'i, maguing bató na,

      paghihintay sabihin pa

      nang haring caniyang amá.

      At nang maguing isang-taon na

      hindi dumarating bagá,

      inutusan capagdaca

      si don Diegong pangalauá.

      Sumunód at di sumuay

      sa hari niyang magulang,

      iguinayác capagcuan

      cabayo niyang sasac-yán.

      Pagca-handa'i, lumacad na

      cabunducan ang tinumpá,

      at hahanapin nga niya

      ang bunying ibong Adarna.

      Mahiguit sa limang buan

      nag-lacad niya sa párang,

      hindi naman maalaman

      ang Tabor na cabunducan.

      Nang siya ay dumating na,

      sa daan na pasalunga,

      nagtuloy at umahon na

      itong príncipeng masiglá.

      Sa masamáng capalaran

      nang dumating sa ibabao,

      nabual nanga't, namatay

      ang cabayong sinasac-yán.

      Di anong magagaua pa

      sa cabayong namatay na,

      ang báon niya'i, quinuha

      at lumacad capagdaca.

      Nang siya'i, dumating naman

      sa Tabor na cabunducan,

      may cahoy siyang dinatnan

      diquít ay di ano lamang.

      Nang caniyang mapagmalas

      ang cahoy Piedras Platas,

      ang dahon ay cumiquintáb

      diquít ay ualang catulad.

      Ang nasoc sa ala-ala

      nitong príncipeng magandá,

      cahoy na caaya-aya

      hapunán niyong Adarna.

      Sa puno nang cahoy baga

      may bató siyang naquita,

      cristal