Безнең Туфан / Наш Туфан (на татарском языке). Сборник

баш. Күрмисеңмени, уйныйлар бит әле.

      Әни. Аларның туктыйсылары юк.

      Әти. Җитте, диләр сиңа. Җитте, диләр. (Сикереп тора да Әнине эткәләп кухняга кертеп җибәрә.)

      Кыз. Тимә әнигә!

      Әти кызны да кулыннан тотып кухняга озата.

      Әти (урынына килеп утырып). Ни булды анда?

      Малай. Безнекеләргә керттеләр.

      Әти. Ишәкләр.

      Малай. Тәнәфес. Әти, ашыйбызмы?

      Әти. Әйдә.

      Кухня ягына юнәләләр. Кухнядан Әни белән Кыз чыгып киләләр. Кыз елый.

      Кая барасыз? (Әни дәшми генә ишеккә юнәлгәч.) Кая барасыз, дим?

      Әни. Яшәгез үзегез генә хаккиегыз белән.

      Әти. Тукта. (Әни туктамагач.) Тукта, диләр. (Әни белән Кызның каршыларына төшә.) А ну-ка кухняга!

      Кыз. Кычкырма әнигә!

      Әти. Кычкырмам менә! (Малайга.) Әй, малай, барыгыз әле кухняга апаң белән.

      Кыз. Бармыйм.

      Әти. Кемгә әйтәләр.

      Кыз. Син тәрбиясез.

      Әти. Ке-е-ем?! (Кызны җилтерәтеп кухняга кертеп җибәрә. Малай да кереп киткәч, Әнигә.) Син нәрсә балаларны миңа каршы котыртасың? Сугып җибәргәнне көтәсеңме?

      Әни. Сук әйдә, сук. Шул сугып үтерәсең генә калды инде.

      Әти. Шул хоккей беткәнне дә көтмисең.

      Әни. Синең ул хаккиеңның бетәсе юк.

      Әти. Бетмәсә… Нишләргә кушасың миңа?

      Әни. Җүләрне генә кушып эшләтәләр. Аракы эчү дә хакки, аракы эчү дә футбол. Сиңа бүтәне кирәкми.

      Әти. Сиңа нәрсә кирәк соң?

      Әни. Минем кешечә яшисем килә.

      Әти. Яшә. Сиңа кем мишәйт итә.

      Әни. Син.

      Әти. Мин? Нәрсә, мин мишәйт итә башладыммыни? Бүтәнне таптыңмыни?

      Әни. Туктале. Утыр әле. Утыр әле шунда. Нишләдең син, бәгырькәем? Мондый түгел идең бит син. Футбол уйнарга стадионга йөри идең. Кышларын мине ияртеп чаңгы шуарга алып китә идең. Сүз әйтә идемме? Күңелле иде. Хәзер шул телевизорга терәләсең дә каласың. Малайны шул телевизорга кадаклап куйдың.

      Әти. Син карамыйсың что ли телевизор?

      Әни. Мин кирәген генә карыйм.

      Әти. Мин дә үземә кирәген карыйм.

      Әни. Сиңа шул хакки гына кирәкме? Шашасың бит инде. Йә, нәрсә бирә ул сиңа? Нәрсә бирә малаеңа? Үзебез укымыйча калдык. Болар да безнең сыман булсынмы?

      Әти. Укыганнар да урам себерә.

      Әни. Син дә себер. Эшнең ни ояты бар.

      Әти. Юк инде, син миннән дворник ясама.

      Әни. Ә болай кем соң син?

      Әти. Булды, җитте. Яшисем килми минем дөньягызда. Бөтен кызыгым шул.

      Әни. Көне-төне хакки карауны яшәү дисеңме? Иртәгә ял. Авылыгызга кайтып килик. Әниеңнең өен кар баскандыр. Көрәп килик.

      Әти. Килсен монда, ятмасын авылым дип.

      Әни. Нишләсен монда? Безнең ызгышканны карап ятсынмы?

      Әти. Ызгышма, сиңа кем кушкан. Ике сәгать хоккей караганга түзмисең.

      Әни. Ике сәгать кенә түгел, җаным. Синең уеңда, күңелеңдә шул. Кызыңның исемен белмисең, дөньядагы хоккеист, футболчыларның фамилиясен беләсең.

      Әти. Син инде бигрәк. Ничек инде кызымның исемен белмим?

      Әни. Класс җитәкчесе әйтә.

      Әти. Нәрсә инде ул. Капылт сорады да.

      Әни. Яшьләр бит әле без, җаным. Рәтле сүзең бетте. Элек «әнисе» дип эндәшә идең. Хәзер – «чүпрәк баш».

      Әти. Кысылма