Gəncəli müdrik. M.Ş.Vazeh. Əlisa Nicat

eyni şırıltı ilə cavab verdi.

      …Bəxt nədir?

      Beş-altı il bundan əvvəl olmuş bir əhvalat yadına düşdü.

      …Yay günüdür… Hacı Abdullagilin qonşuluğundakı uca binada bir qız görünürdü. Qız hər gün həyətə düşür. Hacı Abdullanın qardaşı qızları ilə saatlarla lingi-lingi oynayırlar.

      Yenə başları oyuna elə qarışıb ki, hətta sakitcə gəlib yaxınlıqdakı oturacaqda əyləşən oğlanı belə görmürlər. Oğlan kitab oxuyur, arabir başını qaldırıb gözaltı qızlara baxır.

      Oğlan hiss edirdi ki, qız da onunla maraqlanır. O, səbir və təmkinlə qızı izləyir. Qız yavaş-yavaş ona yaxınlaşmağa başlayır.

      Günlər keçir… Budur, deyəsən yenə atılıb-düşməkdən, qaçmaqdan yorulub. Girdə, ağ üzündə zərrəciklər düzülüb. Uzaqdan dönə-dönə oğlana baxır. Oğlanı etinasız görüb, gəlib oturacağın lap o başında oturur. Guya yorğunluğunu alır.

      Və günlərin bir günü qəfildən oğlanın yanında dayanır. Onun lap çiyni üstündən əyilib kitaba sarı boylanır. Ətirli nəfəsi oğlana toxunur. Gəncin elə bil qəlbi közərir. O, qızın parlayan iri qara gözlərini lap yaxınlığında duyur. Ürəyi yerindən oynayır. Ancaq qızı ürkütməkdən qorxub yenə susur.

      Nəhayət, bir gün qız o biri qızlarla birgə oğlanın yanında əyləşir.

      Cavan illər və xatirələr dumanı arxasında qalanları xatırlayıb gülümsədi. İlk söhbətləri yadına düşdü:

      – Əsmər, sənin neçə yaşın var? (Əsmər Hacı Abdullanın qardaşı qızı idi.)

      Əsmər rəqəmlərin sayını barmaqlarıyla göstərib.

      – On iki. Bəs sənin? – deyir.

      – İyirmi üç.

      Sükut. Oğlan qıza baxır.

      – Əsmər, bəs bacılığının neçə yaşı var?

      – Neçə olar?

      – On dörd.

      Əsmər əl çalır:

      – Eh, bilmədin, on beş.

      Qız məlahətlə yırğalanaraq:

      – Mənim yaşımın neçə olmasının kimə nə dəxli var?

      Oğlan gözlərini qızın çəhrayı tül kimi zərif üzünə zilləyir.

      Bəlkə birinə dəxli var, – deyir.

      Zümrüd qızarır:

      – On altı, – deyir, sanki söhbətin gerisindən qorxub qızlarla birgə qaçıb gedir.

      Üç-dörd gün daha belə… Oğlan səadət yağışı altındadır. Xoşbəxtlik lap ovcundadır, ancaq bir gün birdən-birə qız yox olur. Oğlan səhərdən axşama kimi oturacaqda əyləşib gözəl Zümrüdü gözləyir. Ancaq məlum olur ki, Zümrüd daha yoxdur, olmayacaq da…

      1

      Seyid Səttar, bağdadlı dərviş.