Şirvan şəhidləri. Nazim Nəsirli

tarix unudar, nə də ki, ellər.

      Haqqından, soyundan ötrü öləni,

      Nə şair unudar, nə şirin dillər.

Novruz Demanlı

      İLHAM SƏFƏR oğlu HÜMBƏTOV

      (1965-1992)

      1965-ci il aprel ayının 26-da Sabirabad rayonunun Minbaşı kəndində anadan olub. 1976-cı ildə İlhamgilin ailəsi Şirvana köçüb. Şirvandakı 16 saylı orta məktəbi bitirib. Əmək fəaliyyətinə avtobazada çilingər kimi başlayıb.

      1983-1985-ci illərdə Lvov şəhərində hərbi xidmətdə olub. Xidmətini başa vurub doğma iş yerinə qayıdan İlham avtobus sürücüsü işləməyə başlayıb.

      Qarabağ müharibəsi İlhamın da əsəblərini tarıma çəkmişdi. Oğullar Vətənə borcunu ödəməyə çalışırdı. Ona görə də işlədiyi idarədən döyüş bölgəsinə maşın göndərmək lazım olanda tez özünün gedəcəyini bildirir. İdarə etdiyi 31-75 AQT markalı avtobusla əksər odlu nöqtələrə gedir, hərbçilərimizə ərzaq yardımı, hərbi sursat aparır. Şuşa, Laçın bölgələrində tez-tez olur. Bu ərazidən əhalinin təhlükəsiz yerlərə aparılmasında yaxından kömək edir.

      İlham Səfər oğlu Hümbətov sonuncu dəfə 1992-ci il yanvarın 3-də idarənin 8 nömrəli əmri ilə Şuşaya ezam edilir. O günlər Şuşanın ağır günləri idi. Ürəyində vətən təəssübü olan İlham da digər qeyrətli oğullar kimi öz oğulluq borcunu verməyə tələsir. Çoxlarının təhlükəsizliyini təmin etsə də özü 1992-ci il mart ayının 3-də faciəli surətdə həlak olur.

      İlham ailəli idi, Mehman və Fuad adlı iki oğlu var.

      İlham Səfər oğlu Hümbətovun xatirəsini əbədiləşdirmək məqsədi ilə adına xatirə bulağı düzəldilib. Şəhid Şirvanda el qəbiristanlığında dəfn edilib.

      TELMAN RƏŞİD oğlu BAĞIROV

      (1967-1993)

      1967-ci il aprel ayının 2-də Şirvan şəhərində anadan olub. 9 saylı orta məktəbi bitirib.

      1986-88-ci illərdə Sovet Silahlı Qüvvələrinin tərkibində İrkutsk şəhərində orduda xidmət edib. Hərbi xidmətini başa vurduqdan sonra Şirvan rabitə qovşağında sürücü kimi əmək fəaliyyətinə başlayıb.

      1993-cü il mayın 10-da Telman Bağırov erməni işğalçılarının törətdikləri vəhşiliklərə dözməyərək könüllü cəbhəyə yola düşüb. Onun döyüş yolu Murov dağından və Ağdamın kəndlərindən keçib.

      1993-cü il oktyabrın 4-də Ağdamın Sarıcalı kəndində ağır döyüşlər gedirdi. Döyüşçülər canları bahasına olsa da bir qarış torpağımızı belə yağılara vermək istəmirdilər. Düşmənlərin yağdırdığı güllə yağışına öz sinələri ilə sipər çəkmişdilər. Onlar torpağımızın güllə, mərmi ilə yaralanmasına dözmürdülər. Döyüşün qızğın vaxtı Telman sağ tərəfində vuruşan silahdaşının iniltisini eşitdi. Çönüb yoldaşının al qan içində olduğunu gördü. Yaralını həkimə çatdırmaq lazım idi. “Qorxma, qardaş, sən yaşayacaqsan” – deyib, onu döyüş meydanından uzaqlaşdırırdı ki, düşmən snayperindən açılan güllə öz sinəsini yaraladı… Qardaş hayına yetdiyi vaxt özü al qana boyandı…

      Ürəyi torpaq sevgisiylə çırpınan bu oğulların qanı torpağı al rəngə boyamışdı…

      Telman ailəli idi. Ələsgər və Şura adlı övladları yadigar qalıb.

      ELMAN KAMAL oğlu TALIBOV

      (1972-1993)

      1972-ci il iyul ayının 31-də Şirvan şəhərində anadan olub. 3 saylı orta məktəbi bitirib. Orta məktəbi bitirdikdən sonra Çelyabinsk şəhərində Ali hərbi məktəbə daxil olub. İkinci kursu başa vurduqdan sonra təhsilini Bakı Ali Ümumqoşun Komandirləri məktəbində davam etdirib. Oxuyarkən öz ərizəsi ilə Qarabağa – müharibəyə yollanıb.

      Leytenant Elman Talıbov tankçı idi, tank heyətinə rəhbərlik edirdi. Tərtərdə, Qazançıda, Güllücədə və başqa bölgələrdə gedən ağır döyüşlərin iştirakçısı olub. Son döyüş yeri Ağdam ətrafında olub. Elmanın rəhbərlik etdiyi bu heyət döyüşün bütün çətinliklərini öz üzərinə götürmüşdü. Aslan ürəkli bu oğullar heç nədən qorxmadan düşmənin gözləmədiyi vaxtda, gözləmədiyi yerdən hücuma keçirdilər. Onların tankı bir vahiməyə dönüb yağıları hər an həyəcanda saxlayırdı.

      Elmanın dostları onun sözündən çıxmır, bütün tapşırıqlarına əməl edirdilər. Bu heyət hərbi hissənin fəxrinə çevrilmişdi. Hər kəs onlardan nümunə götürməyə çalışırdı.

      1993-cü il fevral ayının 9-u idi. Ağdam ətrafında qanlı döyüşlər gedirdi. Düşmən topu susmaq bilmirdi. Tankçılar yenə də birinciliyi öz üzərinə götürmüşdülər. Qəfil hücumla üstünlük qazanılmalı idi. Elmanın rəhbərlik etdiyi tank hücuma keçdi. Bayaqdan susmaq bilməyən topu susdurmaq istəsə də bu dəfə yağı əli cəld tərpəndi. Düşmən topu onların tankını hədəf seçmişdi. O gün Elman da şəxsi heyətlə birgə qəhrəmancasına şəhid oldu…