Sağlığında qiymət verin insanlara. Джабир Новруз

od qəlbimə

      səpərdim,

      Hicranından ulduz kimi

      axardım…

      Saçlarından həyat kimi

      öpərdim,

      Gözlərinə allah kimi

      baxardım…

      Sivri qaşlar ürəyimə

      batardı,

      Qara teli taleyimdə

      bahardı…

      Bir zamanlar mən o qızı

      sevərdim,

      Gözlərinə sevgi gülü

      səpərdim.

      O zamanın zərbəsindən

      kənardı,

      Təbəssümü yollarımda

      fanardı…

      Xəyalıma gəlməzdi ki,

      bircə an,

      O baxışlar soyuyacaq

      bir zaman,

      Aylar, illər səyirdəcək

      atını,

      O təbəssüm itirəcək

      dadını,

      Həyatımın, taleyimin

      hakimi,

      Qara tellər ağaracaq

      qar kimi…

      O gözlərə bir adilik

      qonacaq,

      O sözlərə bir adilik

      qonacaq.

      Fəsillərlə hey vuruşa-

      vuruşa,

      Sifətində yurd salacaq

      qırışlar.

      Kaş o zaman mən bunları

      duyaydım,

      Bu amansız yekunları

      duyaydım…

      Qoymayaydım zaman dura

      qəsdinə,

      Od tökəydim o illərin

      üstünə,

      Saçlarına düşən qarı

      yığaydım,

      Üzündəki qırışları

      boğaydım,

      Fəsillərin başı üstə

      əsəydim,

      Adiliyin nəfəsini kəsəydim,

      – Dur – deyəydim zaman adlı

      axına,

      – Dur – toxunma yaratdığın

      nağıla…

      DEYİRSƏN Kİ

      Deyirsən ki: – sevirəm,

      Durmusan qarşımda sən.

      Mən orta yaşındayam,

      Sən cavan yaşındasan.

      Sənə nə cavab verim,

      Sənə nə durub deyim.

      Sən səhər günəşisən,

      Mən artıq qürubdayam.

      Kövrəlib dayanmışıq.

      Bir körpə uşaq kimi.

      Sən açan çiçək kimi,

      Mən solan yarpaq kimi.

      Sənə nə cavab verim,

      Elə bil ki, dardayam!

      Sən gələn qatardasan,

      Mən gedən qatardayam.

      O sənin qismətindir,

      Bu mənim qismətimdir.

      Relslər görüşəcəkmi,

      Bunu demək çətindir!

      İki ayrı qatarda

      Yol gedən adamlarıq,

      Sanki pəncərələrdən,

      Əl edən adamlarıq.

      Sən qara telin ilə,

      Mən zehli saçım ilə.

      Mən qoca anam ilə,

      Sən cavan bacın ilə.

      Mən də bir divanəyəm.

      Sən də bir divanəsən.

      Mən üzü o yanayam.

      Sən üzü bu yanasan.

      Belə addımlayırıq

      Təzadlı yollar ilə.

      Mən solan payız ilə,

      Sən açan bahar ilə!

      Məhəbbət yaşa baxmır;

      Müdriklər belə deyib.

      Eh, bəlkə də belədir,

      Bəlkə də belə deyil.

      SƏNİ GÖRDÜM

      Yel toxundu yarpaqlara,

      Nəğmə qondu dodaqlara.

      Durub baxdım uzaqlara

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      Tamarzılar gülüşəndə,

      Murazlılar görüşəndə.

      Evimizə gün düşəndə

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      Bir mehriban üz görəndə,

      Bir cüt ala göz görəndə,

      Qara xallı qız görəndə

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      Bahar xalı toxuyanda,

      Quşlar nəğmə oxuyanda,

      İldırımlar şığıyanda,

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      Ya özümdən küsəndə mən,

      Ya fikirli gəzəndə mən.

      Gözəllərin gözündə mən,

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      Saz dinlədim, tara baxdım,

      Gül iylədim qara baxdım.

      Hara getdim, hara baxdım

      Səni gördüm, ay sevgilim.

      MƏNİM XATİRƏLƏR PEDMƏKTƏBİM VAR

      Mənim xatirələr pedməktəbim var

      Mümkündür orada hər nə istəsən,

      Orda sevincim var, orda qəmim var

      Orda dörd ilimin odu, istisi…

      Orada olanda elə bilərəm,

      Həftələr, fəsillər fırlanır geri.

      Orda sağ görərəm, diri görərəm,

      Özüm dəfn etdiyim müəllimləri.

      Hələ o dünyadan dönməyib kimsə,

      Mən bu fani fikri itirə billəm.

      Bizim direktoru bircə nəfəsə,

      Məzardan məktəbə gətirə billəm.

      Özüm