Sağlığında qiymət verin insanlara. Джабир Новруз

sizdən mayalandı,

      Bulaq suyu, dağ havası.

      Minib polad təkərlərə,

      Çıxdıq uzaq səfərlərə.

      Tökülmüşdük şəhərlərə,

      Bulaq suyu, dağ havası.

      Dayı getdi, əmi getdi,

      Ömrümüzün çəmi getdi,

      Ağzımızın təmi getdi.

      Bulaq suyu, dağ havası.

      Zirvələrin başı qarlı,

      Meşələrin içi barlı.

      Ay kökünə etibarlı

      Bulaq suyu, dağ havası.

      Yoxuş yoran çağım hanı,

      Daşdan ağır yuxum hanı,

      Həsrətimin qəhrəmanı,

      Bulaq suyu, dağ havası.

      Şəhər orda, oba burda,

      Övlad orda, baba burda,

      Ömür çapır iki yolda,

      Bulaq suyu, dağ havası…

Upa kəndi

      EL İÇİNDƏ UNUDULUR…

      Bu dünyada hər dərd, kədər,

      el içində

      unudulur:

      Ən dəhşətli faciələr

      el içində

      unudulur.

      Nəyimiz var əks olunub

      xalq qəlbinin

      güzgüsündə,

      Özümüz də hiss etmədən

      güc alırıq

      özgəsindən…

      Hiss etmədən bir-birini

      duya-duya

      yaşayırıq.

      Bir-birinin günahını

      yuya-yuya

      yaşayırıq…

      Ən yanıqlı göz yaşları

      el əliylə

      qurudulur…

      Ən dəhşətli faciələr

      el içində

      unudulur…

      Yadımdadır uşaqlığım,

      Yadındadır

      körpəliyim…

      Bir gün bizim üstümüzü

      kabus ölüm

      kölgələdi.

      Atam getdi, atam öldü,

      beli sındı

      evimizin…

      Cavan anam dərd əlindən

      fəryad çəkdi

      uzun-uzun…

      Neçə dəfə qarğış etdi

      o taleyə,

      o allaha,

      Huşu getdi, rəngi qaçdı…

      Dedim ölər

      anam daha…

      Kənd töküldü evimizə

      gözümüzdə

      işıq yandı…

      Dərya boyda nisgilimiz

      gilə-gilə

      parçalandı,

      El qəlbinə axıb getdi

      qətrə-qətrə,

      qaşıq-qaşıq,

      Mən anama durub baxdım

      gördüm xeyli

      yaxşılaşıb…

      O zamandan bu kəlmələr

      mənim üçün

      şüar olub…

      Ən dəhşətli faciələr

      el içində

      unudulur.

      Keçən hərbi xatırlayın,

      keçən hərbi

      salın yada,

      Nə dadmadıq bu dünyada,

      nə görmədik

      bu dünyada…

      Biz itirdik milyonlarla

      qızı, oğlu,

      əri, mərdi…

      İnsanlardı dözdü elə

      dağ olsaydı

      əriyərdi…

      Kədər, hicran güllələri

      sinəmizi

      dəldi keçdi,

      Yenə hərbin ağır yolu

      el qəlbindən

      gəldi keçdi.

      Milyonlarla qurban verdik

      fəqət yenə

      xalq dayandı…

      O bununçun keşik çəkdi,

      bu onunçun

      alovlandı…

      Yadlar belə bir-birinə

      ümid verdi,

      istək verdi…

      Oğlu ölmüş analar da

      bir-birinə

      ürək verdi…

      Hamı dedi bir ağızdan

      sözlərində

      inam, qürur,

      Ən dəhşətli faciələr

      el içində

      unudulur.

      Nisgiliniz olan kimi

      dayanmayın

      çölə çıxın…

      Adamlardır gəlib gedir

      dəstə-dəstə

      axın-axın:

      Siz qoşulun insanlara,

      siz qoşulun

      axınlara,

      Gücü çatmaz dərdin, qəmin

      onda sizə,

      yaxın gələ…

      And içirəm gücü çatmaz,

      and içirəm,

      olun, əmin…

      Çölə çıxdın, insan gördün

      yox olacaq

      dərdin, qəmin.

      Bu müdrik bir həqiqətdir,

      böyük, ölməz,

      qədim, ulu…

      Ən yanıqlı göz yaşları

      el əliylə

      qurudulur,

      Ən dəhşətli faciələr

      el içində

      unudulur…

      BİR ZAMANLAR

      Bir zamanlar mən o qızı

      sevərdim,

      Gözlərinə sevgi gülü

      səpərdim…

      O