Żywa nauka – 3. Decydujący eksperyment. Word Rem

się w naszym kierunku lub od nas) omijają swoją wrażliwą powierzchnię i przechodzą dalej, jak promienie rentgenowskie.

      Dlatego gwiazdy wydają nam się punktami.

      Tak więc efekt Mössbauera przejawia się nie tylko w warunkach pierwszorzędnych laboratoriów, z zamrożonymi kryształami i kwantami gamma, ale także na stole eksperymentatora amatora i wszędzie w życiu.

      Być może eksperymenty wydają się naiwne. Być może w takim otoczeniu są one na ogół niepoprawne. Ale mają w sobie Ziarno.

      Doświadczenie z transmisją płyt. 1. Półprzezroczysty dysk zdolny do obracania się z prędkością liniową 10 ms 2. Projekcja plamki światła. 3. Światło przechodzące przez dysk (dla jasności pokazano, że jest obrócony o 90º). 4. Lampa 5. Świetlówka 6. Platforma 7. Przepływ światła. 8. Materiał fotograficzny – papier fotograficzny lub film fotograficzny. 9. Obszar półprzezroczysty. 10. Silnik elektryczny. 11. Obszar plamki, który staje się jaśniejszy podczas obracania. 12. Fragment plamki jest ciemniejszy w porównaniu z odległym od osi.

      Eksperyment z transmisją nierównomiernie nagrzanego półprzezroczystego ekranu. 1. Źródło światła. 2. Ekran. 3 i 4. Urządzenia grzewcze i chłodzące tworzące gradient temperatury. 5. Półprzezroczysty ekran, który reguluje intensywność strumienia świetlnego. 6. Materiał wrażliwy na światło.

      … Ruch ekranu można zastąpić podgrzewanym ekranem. Atomy bariery zmieniają się szybciej. Ten eksperyment jest szczegółowo opisany w publikacji „TM” nr 5, 2000. – „Temperatura i promieniowanie”. Strumień światła przechodzi przez szkło z gradientem od 200 C do temperatury pokojowej. Papier fotograficzny znajdujący się za ekranem rejestruje wygląd ciemnych pasów wzdłuż gradientu. Ogrzewany obszar staje się bardziej przezroczysty. W ten sposób potwierdza się pogląd, że fotony o niestandardowej prędkości mają mniejsze szanse na wychwytywanie przez materię.

      … Emisja i absorpcja fal radiowych są wspólne. W procesie biorą udział różne grupy mikrocząstek. W metalach są to swobodne elektrony o dużych prędkościach własnych. Dlatego fale radiowe „nadświetlne” i „przed światłem” łatwiej się manifestują. Eksperymenty na radarze ciał niebieskich, takich jak Wenus, przeprowadzone przez amerykańskich i sowieckich astrofizyków w 1961 roku, pokazują, że prędkość fali elektromagnetycznej dodaje się do prędkości samej planety. Zwolennicy SRT przekonują, że obliczenia relatywistyczne są niezbędne do funkcjonowania satelitów globalnego systemu pozycjonowania. To nie jest prawda. Korekta pozycji stacji na orbicie odbywa się według „benchmarków” na Ziemi, bez formuł Lorentza, tensorów i „dylatacji czasu”.

      Otaczają nas strumienie ukrytych cząstek światła, które można wykryć. Lekka substancja jest zdolna do tworzenia struktur, które mają zerową prędkość w stosunku do atomów i cząsteczek.

      Fotony o zerowej prędkości są zdolne do tworzenia «chmur» struktur informacyjnych.

      Mierzymy prędkość światła. W domu

      Na podstawie materiałów z artykułów autora w czasopiśmie TM, nr 10, 2001 i nr 3, 2002.

      …W domowej lampie fluorescencyjnej temperatura plazmy jest rzędu dziesiątek tysięcy stopni. Odpowiada to ruchowi naładowanych cząstek z prędkością około 100 km/s. Fotony emitowane przez jony lecące z prędkością V muszą mieć prędkość C + V skierowaną wzdłuż osi lampy równoległej do kliszy fotograficznej, zgodnie z klasyczną balistyczną zasadą sumowania prędkości (a nie formułami SRT). W takim przypadku plamka zostanie przesunięta w kierunku ruchu jonów emitujących światło. Ale jeśli drugi postulat SRT jest prawdziwy, plama światła nie przesunie się. Prędkość źródła światła V nie doda wartości C. Przebieg eksperymentu. Używam miniaturowej lampy neonowej ze szklaną osłoną przepuszczającą promieniowanie UV. Przy ciśnieniu około 0,1 mm Hg, odległości między elektrodami 1,7 mm i napięciu roboczym 220 V, jony gazu obojętnego są w stanie uzyskać prędkość porównywalną z prędkością światła C. Światło z takiego promiennika przechodzi przez wąska przesłona (lub camera obscura) i uderza w ekran, umieszczony równolegle do płaszczyzny elektrod emitera w odległości 0,8 m. Kierunek prądu w lampie można zmienić za pomocą diody. Po włączeniu na ekranie projekcyjnym pojawia się obraz lampy. Obie elektrody i kolumna wyładowania gazu między nimi są wyraźnie widoczne. Zmiana kierunku prądu powoduje przesunięcie obrazu w kierunku ruchu jonów dodatnich o 11 mm z błędem bezwzględnym 0,2 mm. Oznacza to, że prędkość światła C dodaje się do prędkości ruchu jego źródła V zgodnie z klasyczną, «balistyczną» zasadą, a nie zgodnie ze wzorami SRT. Jedyną rzeczą jest to, że możliwe jest obliczenie prędkości źródła promieniowania z promienia światła, poza analizą spektralną, która nie jest już w duchu teorii względności. Dokładna wartość prędkości ruchu jonów w lampie neonowej jest trudna do ustalenia. Według szacunków pośrednich jest to rzędu 2000 km/s. Jest to zgodne z wynikami przeprowadzonego eksperymentu. Wynika z tego, że albo drugi postulat SRT jest błędny, albo jego fizyczne znaczenie wymaga specjalnego doprecyzowania.

      Ekran, kolimator (przeszkoda z otworem), lampa neonowa, obwód elektryczny z diodą – przełącznik kierunku ruchu «przyspieszonych» fotonów

      Źródła światła użyte w eksperymencie to ultrafiolet lub najpowszechniejsza lampa o mocy 18 W. Opcja – żarówka halogenowa.

      Schemat drugiego eksperymentu z akceleratorem światła. Ekran, pryzmat, soczewka zbierająca, kolimator, lampa neonowa, obwód elektryczny z diodą przełączającą

      Schemat eksperymentu włoskich fizyków. Neutrino generowane przez reaktor atomowy porusza się z prędkością przekraczającą prędkość światła.

      Schemat doświadczenia naukowców syberyjskich. Akcelerator. Tuba do usuwania światła z przyspieszonych cząstek. Szklana płytka, «analog eteru świata», detektor.

      Hipotetyczna antena plazmowa wypychająca fale radiowe – metoda przyspieszonej komunikacji kosmicznej

      Jak mówi przysłowie „Ein Versuch ist kein Versuch” (wyszukiwać-tak szukać), dlatego przeprowadziłem drugi eksperyment z lampą neonową, zasadniczo zmieniając jej warunki. Głównym elementem jest teraz szklany pryzmat, który w różny sposób odbija promienie świetlne o różnych długościach fal. Jeśli prędkość światła jest większa niż C, widmo przesuwa się w kierunku fioletowej strony. Jeśli jest mniejsza niż C, pojawia się „przesunięcie ku czerwieni”, jak podczas obserwacji oddalającego się źródła promieniowania. Ale to nie jest efekt Hubble'a. Umieszczam neonówkę tak, aby płaszczyzna elektrod była prostopadła do ekranu otworkowego. Gdy lampa jest włączona, na ekranie pojawia się plamka światła. Po odwróceniu polaryzacji wiązka jest przesuwana o 24 minuty łuku. Błąd odrzucenia 4 minuty. Korzystając ze znanych wzorów obliczamy, że w tym przypadku zmiana prędkości światła wynosi 520 km/s, z błędem 85 km/s.

      … Naukowcy z grupy OPERA z Gran Sasso we Włoszech, w przeciwieństwie do autora artykułu, mają możliwość bezpośredniego pomiaru prędkości mikrocząstek. Neutrino albo nie ma masy spoczynkowej, jak kwant światła, albo ma. Jak foton pędzi z prędkością