Впервые напечатанный в нескольких выпусках газеты Frankfurter Zeitung весной 1924 года, роман известного австрийского писателя и журналиста (1894–1939), стал одним из бестселлеров веймарской Германии. Действие происходит в отеле в польском городке Лодзь, который населяют солдаты, возвращающиеся с Первой мировой войны домой, обедневшие граждане рухнувшей Австро-Венгерской империи, разорившиеся коммерсанты, стремящиеся уехать в Америку, безработные танцовщицы кабаре и прочие персонажи окраинной Европы. © Эвербук
В сборник очерков и статей австрийского писателя и журналиста, составленный известным переводчиком-германистом М.Л. Рудницким, вошли тексты, написанные Йозефом Ротом для берлинских газет в 1920–1930-е годы. Во времена Веймарской республики Берлин оказался местом, где рождался новый урбанистический ландшафт послевоенной Европы. С одной стороны, город активно перестраивался и расширялся, с другой – война, уличная политика и экономическая стагнация как бы перестраивали изнутри его жителей и невольных гостей-иммигрантов. Динамическая картина этого бурлящего мегаполиса, набросанная в газетных колонках Йозефа Рота, и сегодня читается как живой репортаж о жизни города, который опять стал местом сопряжения различных культур. Писатель создает галерею городских типов и уличных сценок, чем-то напоминающих булгаковскую Москву, где место фантастики занимают наблюдательность и уникальный берлинский стиль. © Эвербук
В 1926 году газета Frankfurter Zeitung предложила известному австрийскому писателю и журналисту отправиться в советскую Россию. Рот отправился в путешествие в июле 1926 года. Его первые репортажи полны живых впечатлений и написаны по следам его перемещений, однако скоро он обращается к волнующим его темам, раскрывая их на советском материале. Эта книга была переведена на Первой Волжской переводческой резиденции, проведенной Центром современной культуры «Смена» и Домом творчества Переделкино. Переводчики из Казани, Волгограда, Астрахани, Минска, Москвы и Петербурга переводили очерки Йозефа Рота летом 2023 года в Национальной библиотеке Республики Татарстан и на острове-граде Свияжск. Издательства выражают благодарность Музею-заповеднику «Остров-град Свияжск» за помощь в организации переводческой резиденции и за предоставленные изображения из фондов. Текст проиллюстрирован фотографиями из книги «1914–1930. Seize annees d’histoire en 700 photographies» («1914–1930. Шестнадцать лет истории в 700 фотографиях»), выпущенной издательством Ernest Flammarion editeur в Париже в 1931 году и журналов «Огонёк», выходивших в 1926 году. Книга выпущена при поддержке Фонда «Живой город» и Министерства культуры Республики Татарстан. В формате PDF A4 сохранен издательский макет.
“Radetski marşı” Avstriya-Macarıstan imperiyasının çöküşündən, nəsillər arasında uçurumun yaranmasından, dəyərlər sisteminin dəyişməsindən, bir çox insanların baş verən dəyişiklərə hazır olmamasından, dəyişikləri, zamanın şərtlərini faciə kimi qəbul etməsindən bəhs edir. Olduqca kədərli bir əsərdir. Xüsusən bir yerdə, həkim Maks Demantdan bəhs edən hissədə əsər bəndənizi göyə qaldırıb yerə çırpdı və bir neçə dəqiqə tərpənməyə rəsmən halım olmadı. Boğazım göynədi, gözlərim doldu. Bir təhər ayağa qalxıb əl-üzümü soyuq suyla yudum. Boynuma, sinəmə də soyuq su vurdum. Bir az toxtadım. Düşündüm ki, bütün bunlar klassik dildə desəm, əsəb zəifliyinin təzahürüdür. İki gündən sonra “Radetski marşı” əsərində həkim Maks Demantan bəhs edən hissəni bir də oxudum. Yenə hər şey təkrarlandı. Yenə həmin hissə bəndənizi göyə qaldırıb yerə çırpdı. Yenə də bir neçə dəqiqə tərpənməyə halım olmadı. Yenə boğazım göynədi və gözlərim doldu. Amma bu dəfə müqavimət göstərməyi mənasız hesab etdim və uşaqlıqda olduğu kimi göz yaşlarımdan ləzzət ala-ala bir neçə dəqiqə ağladım. “Radetski marşı” əsərindən, həkim Maks Demantdan bəhs edən hissədən bir neçə cümləni tirajlamaq istərdim. Deməli, alay həkimi Maks Demant axmaq, olduqca axmaq bir hadisəyə görə sabahı gün duelə çıxmalıdır. İki dost həkim Maks Demant və leytenant Karl Cozef sonuncu dəfə söhbət edirlər. Həkim Maks Demant deyir: “Bu ölüm çox mənasızdır. Eynilə həyatım qədər mənasızdır. Babalarımız bizə miras olaraq çox güc qoyub getməyib. Yaşamaq üçün gücümüz çox azdır, mənasızcasına ölməyə isə ancaq çatır…Yorğunam, illərdən bəri yorğunam. Sabah bir qəhraman kimi öləcəm, qəhrəman olaraq adlandırılan şəxslər kimi. Mənim, babalarımın, soy-kökümün həyat tərzinə, babamın istəyinə tamam zidd bir şəkildə. Babamın oxuduğu köhnə, böyük kitablarda bir cümlə yazılmışdı: “Kim ki əlini özü kimilərə qarşı qaldırır, o bir qatildir”. Sabah bir nəfər mənə tapança tuşlayacaq, mən də ona. Mən qatil olacam. Amma mən uzağı görə bilmirəm, nişan almayacağam. Kiçik bir qisas… Eynəyimi çıxarınca heç bir şey görmürəm, heç bir şey… Şnapsı çox gec kəşf etdim. Təəssüf. İnanmayacaqsan, amma əvvəllər heç içmədiyim üçün çox peşmanam.
Der Arzt Dr. Skowronnek behandelt und heilt einen jungen Mann und Diplomaten mit einer Psychose. Dieser heiratet Gwendolin, eine reizende Erscheinung mit himmelblauen Augen und Femme fatale, die ihren Gatten während seiner berufsbedingten Abwesenheit wiederholt betrügt. Obwohl Dr. Skowronnek dem Diplomaten von ihrer Untreue berichtet, leugnet sie diese zunächst, wird jedoch später in flagranti beim Ehebruch erwischt, woraufhin ihr Mann sich in Verzweiflung das Leben nimmt. Gwendolin hingegen heiratet ihren Geliebten und wird schließlich glücklich.
Joseph Roths bekanntestes Buch, die Geschichte um eine ostjüdische Familie, in deren Zentrum der jüdisch-orthodoxe Toralehrers Mendel Singer im fiktiven Schtetl Zuchnow in Russland sowie später im amerikanischen Exil in der Zeit von 1900 bis nach dem Ersten Weltkrieg steht. Mendel erleidet eine Reihe von Schicksalsschlägen, die seinen Glauben an Gott auf die Probe stellen.
Der Roman spiegelt drei Lebenswege zu Beginn des 20. Jahrhunderts nach. Hauptmann Nikolai Brandeis, der Sohn eines ukrainischen Juden und einer evangelischen Pfarrerstochter, der aus der Roten Armee desertiert und sich nach Berlin durchschlägt, steigt zum Chef eines Unternehmens-Imperiums auf, wird jedoch von Einsamkeit gequält. Der Bankierssohn Paul Bernheim bricht sein Studium ab, um im Ersten Weltkrieg zu dienen, erlebt dort die Traumata des Krieges und kehrt ohne Orientierung zurück. Sein jüngerer Bruder Theodor tritt aus der völkischen Bewegung aus und schließt sich der Redaktion einer jüdischen Zeitung an. Von seinem jüngsten Direktor, dem schwächlichen Paul Bernheim, ist er ebenso enttäuscht wie von dessen kläglich verworrenen Bruder Theodor, den er als Journalist protegiert hat.
Der slowenische Infantrieleutnant Joseph Trotta rettet dem österreichischen Kaiser Franz Joseph I. während der Schlacht bei Solferino das Leben. Zum Dank wird er geadelt und steigt in höhere Gesellschaftsschichten. Der Roman spiegelt den Aufstieg und Zerfall der Familie Trotta zur Zeit der Herrschaft der Habsburger über drei Generationen hinweg wieder und zugleich das Ende der Donaumonarchie. Radetzkymarsch gilt als Hauptwerk Joseph Roths.
Andreas Kartak, obdachlos und dem Alkohol verfallen, in den Straßen von Paris des Jahres 1934 lebend, kommt wiederholt unverhofft zu Geld, das er aus Ehrgefühl zurückzahlen will, woran ihn unterschiedliche Wendungen und nicht zuletzt seine Trunksucht immer wieder hindern. Die Legende vom heiligen Trinker ist die letzte von Joseph Roth vor seinem Tod verfasste Novelle und zum Teil autobiographisch inspiriert.
Mendel Singer führt ein ruhiges Dasein in einem russischen Dorf. Jäh brechen mehrere harte Schicksalsschläge über ihn herein und gefährden seine Existenz. Fluchtartig wandert er mit seiner Familie in die USA aus. Doch die Unglückskette setzt sich fort. Singers Glaube beginnt zu wanken.
Der Roman «Hiob» von Joseph Roth erschien 1930. Der große Erfolg von «Hiob» machte binnen kurzer Zeit mehrere Neuauflagen erforderlich. Joseph Roth gelang mit «Hiob» der Durchbruch als Romanschriftsteller.