Fatima i cierpienie Kościoła. Cristina Siccardi

85

„Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry” (J 19, 11).

86

Filip był synem Jakuba, księcia Sabaudii i Achai (1301–1367), który – choć Filip był jego pierworodnym – w 1366 roku wydziedziczył go pod naciskiem hrabiego Amadeusza VI Sabaudzkiego (1334–1383), zwanego Zielonym Hrabią, który pokonał Jakuba po serii walk o władzę. Jakub podpisał akt poddania się, a gdy owdowiawiał, został zmuszony do poślubienia Małgorzaty de Beaujeu (1346–1402), o trzydzieści lat młodszej, i do przyznania całego dziedzictwa dwójce dzieci zrodzonych z tego związku. Filip, odsunięty na bok i wyizolowany, szukał zemsty na przyrodnich braciach i na Amadeuszu VI. Zatrudnił więc żołnierzy najemnych i starał się o sojusz z pewnymi okolicznymi księstwami, Viscontimi i markizami Monferrato oraz z drobniejszą szlachtą podalpejską. Wojska Zielonego Hrabiego z łatwością pokonały oddziały Filipa pod Fossano (Cuneo) w sierpniu 1368 roku. Amadeusz VI postanowił wtedy postawić „buntownika” przed sądem. Po przyznaniu się do zdrady (wyznanej pod wpływem tortur) Filip został uwięziony w zamku w Aviglianie (Turyn) i ostatecznie skazany na śmierć przez utopienie w lodowatych wodach avigliańskiego jeziora. Wyrok został wykonany 21 grudnia 1368 roku.

87

Alba, 16 ottobre 1454, monastero di S. Maria Maddalena. Un’anteprima del Messaggio di Fatima?, „Il Cervo della Beata Margherita di Savoia” 2000, Anno XLVIII, nr 2, s. 7–14.

88

Jezioro Avigliana znajduje się w Piemoncie w Val Susa, w okolicach opactwa św. Michała.

89

R. Riparbelli, I Savoia sul trono di Cristo. Commissions Historique et Spiritualitè l’Association Internationale Reine Hélène, b.m.w. 1995, s. 88.

90

Mafalda Sabaudzka, znana też jako Matylda Sabaudzka. Imię Mafalda (co znaczy „silna w walce”) występuje również w języku katalońskim, aragońskim, hiszpańskim, portugalskim i galicyjskim; jest odpowiednikiem Mathilde we francuskim i Matilda po łacinie. Mafalda została ochrzczona imieniem matki Matilde. Na przełomie zimy i wiosny 1146 roku Matilde, o czym pisze kronikarz Rodrigo Jimenez de Rada w swoim De Rebus Hispaniae, poślubiła pierwszego króla Portugalii Alfonsa I, syna francuskiego arystokraty, który został hrabią Portugalii, Henryka (Don Henrique) i księżniczki Teresy, nieślubnej córki króla Kastylii i Léonu, Alfonsa VI. W następstwie małżeństwa Mafalda uzyskała panowanie nad niewielką miejscowością zwaną Canaveses, w okolicy Valpaços. Według portugalskich kronik Mafalda zmarła 4 listopada 1157 roku w Coimbrze.

91

Królowa Mafalda była też babcią trzech błogosławionych sióstr, mniszek cysterskich:

• Teresy (1181–1250), królowej Léonu,

• Sanci (ok. 1180–1229),

• Mafaldy (1184–1257), królowej Kastylii.

92

Określenie pochodzi od Gór Kantabryjskich, łańcucha górskiego leżącego na północy Hiszpanii, rozciągającego się przez 480 km w kierunku wschód–zachód, równolegle do Morza Kantabryjskiego.

93

Cascais będzie miejscem wygnania i schronienia dla króla Humberta II (1904–1983).

94

R. Riparbelli, I Savoia sul trono di Cristo. Commissions Historique et Spiritualitè l’Association Internationale Reine Hélène, dz. cyt., s. 88.

95

Tamże, s. 90.

96

Tamże, s. 90–91.

97

Wilhelm Sabaudzki – opat klasztoru św. Michała w Val Susa, był synem Tomasza III Sabaudzkiego, hrabiego Piemontu. Zmarł w 1326 r.

98

Małgorzata Sabaudzka, poślubiona księciu Mantui Franciszkowi IV Gonzadze, została mianowana ostatnim Wicekrólem Portugalii podczas panowania hiszpańskiego.

99

L. Dufaur, I Savoia e Fatima: una storia comune?, „Radici Cristiane” 2006, nr 15 [w oryginale brak numeru strony – przyp. red.].

100

Na pierwszej stronie maszynopisu zawierającego historię siostry Lucii Mantello możemy odnotować nieścisłość – widnieje tam mianowicie rok 1855.

101

Wszystkie zacytowane dokumenty w tłum. własnym [przyp. tłum.].

102

7 października jest świętem Matki Boskiej Różańcowej oraz rocznicą bitwy pod Lepanto z 1571 roku.

103

Ojciec dominikanin Hiacynt Baresiano kazał zniszczyć starą kronikę klasztoru sióstr dominikanek w Albie, w której opisana była wizja umierającej siostry Filippiny de’ Storgi. Motywacją tego czynu był fakt, że w 1638 roku dominikanin opublikował na zamówienie Małgorzaty Sabaudzkiej, księżnej Mantui, biografię bł. Małgorzaty, która miała być zaprezentowana w Rzymie w jej procesie beatyfikacyjnym. Historia siostry Filippiny wiązała się z tragicznymi losami Filipa Sabaudzkiego, księcia Achai, skazanego na utopienie – uważano to za niewygodny fakt w historii dynastii sabaudzkiej, psujący jej wizerunek.

104

Lucia Mantello wstąpiła później do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (sióstr salezjanek).

105

Humbert II umarł na wygnaniu w Cascais, które leży 155 kilometrów od Fatimy. Również siostra Joanna Sabaudzka, królowa Bułgarii (jako żona króla Borysa III) zamieszkała w Portugalii. Gdy w 1962 roku opuściła swój dom na wygnaniu, aby pozostawić go synowi Symeonowi, postanowiła przenieść się do Estoril, trzy kilometry od Cascais, aby zamieszkać bliżej ukochanego brata Humberta. 14 maja 1982 roku Jan Paweł II spotkał się w Fatimie z Humbertem II Sabaudzkim. Na podstawie testamentu króla Całun Turyński został podarowany Ojcu Świętemu. Na wygnaniu w Portugalii, w Porto (196 kilometrów od Fatimy), od klęski pod Novarą w 1849 roku, znajdował się również władca Karol Albert (1798–1849).

106

Chodzi o Mafaldę Sabaudzką, żonę landgrafa Hesji (1902–1944), zmarłą w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Por. C. Siccardi, Mafalda di Savoia. Dalla reggia al lager di Buchenwald, Milano 1999.

107

L. Dufaur, I Savoia e Fatima: una storia comune?, dz. cyt.

108

Tamże.

109

S. Tognetti, Divo Barsotti. Il sacerdote, il mistico, il padre, Cinisello Balsamo 2012, s. 226.

110

Tamże.

111

Tamże, s. 227.

112

Abp M. Lefebvre, List otwarty do zagubionych katolików, tłum. A. Juchniewicz, Warszawa 2006, s. 105.

113

Syllabus Errorum – dokument wydany przez papieża Piusa IX w 1864 roku, potępiający między innymi idee wolności religijnej oraz rozdziału państwa od Kościoła [przyp. tłum.].

114

Dignitatis humanae – deklaracja soborowa potwierdzająca prawo człowieka do wolności religijnej [przyp. tłum.].

115

Prymat św. Piotra (Prymat Piotrowy) – doktryna katolicka o pierwszeństwie biskupa Rzymu w przewodzeniu Kościołowi [przyp. tłum.].

116

http://www.fatima.org/it/news/newsviews/newsviews072110.pdf, s. 2 [tłum. własne].

117

Liturgia i Wiara (a z pewnością to, co Matka Boska objawiła w Fatimie, ma ścisłe powiązanie z Wiarą) są nierozłączne, nie tylko dlatego, że lex orandi (norma modlitwy) musi być wiernym odbiciem lex credendi (normy wiary), ale też dlatego, że liturgia ma w praktyce silny wpływ na to, w c