Бабалардын жанырыгы. Кадыр Абакиров

мойну бир жагына тартылып кыйшык өсүп калды. Эне баланын мойнунун кыйшык өскөнүн көрүп аяп аябай жаны кейиген. Ал Тагай бийге ыйлап- сыктап:

      – Самаркандык мыкты дарыгерлерге көрсөтүп баланын мойнун оңдотолу. Балким ошолордун колунан жакшы иш келеер.

      – Ал кудайдан теңирим аны ошондой жаратты.

      – Бирок ошондой болсо да баланын мойнун көрүп аны аяй берем.

      – Ага капа болбо бу баланын аты Манастын жакын көргөн адамы Элтабар баатырдын уулу Сарбагыш деген түпкү бабабыздын атынан койгом.

      – Ошондой болсун, ошол баатырдын арбагы баланын келечегине жар болоор.

      – Болот көрөөрсүң менин ишимди ушул бала улантат. Бул уулуман көптү күтөм.

      Ошол иш ошол болду.

      ***

      Айлана небак бозомук өңгө бөлөнүп, асман сургулт тартат. Мезгил жетинин айынын башталышы эле. Бир жумуштар менен Тагай бий беш жолдошун ээрчитип, белде кетип бараткан. Атчандар коктудан түшө бергенде өгүз минип келаткан бир адамга жолукту. Тагай бий аттан түшө калып, өгүзчөн улгайган адамга салам узатты. Тайгай бийди туурап беркилер да аттан түшүп, саламдашты. Алар ар дайыма бийди урматтап жүрөөр эле.

      – Уулум жол болсун кайда жол улантып бараттың эле?

      – Богорстон баламдыкыкнаа бараткам.

      – Ал уулуң жакшы турабы, аялы ооруп жатат,-деп эшиттим эле.

      – Жакшы болуп калды белдеги конушунан ылдый түшкөн, саламдашып ал абалын сурап келейин,– дегем.

      – Аның жакшы уулуң менен кабарлашып турганың ийги иш.

      – Өзүңүз кайда баратасыз?

      – Кайда бармак элем үйгө эле.

      – Атыңыз эмне болду өгүз минип?

      – Каран калгыр өткөн кыштагы жуттан жылкы баласы кырылбадыбы.

      Тагай бийдин өңүнө капалык келип, атынын тизгинин тиги карыяга карматты.

      – Бобул атты минип кетиңиз.

      – Койчу балам биздей карыяга өгүз эле жарашат. Бир бутум көрдө салаңдап турбайбы, муну балам өзүң эле мин. Бул жүз койго же бир айгыр үйрүнө алмашкыс камбар атанын асыл тукумунан тура.

      – Жок ата астыңызга ат тартып жатам, колду уялтпай минип кетиңиз баркыңыздан ушул ат улук беле, мен алдагы өгүзүңүздү минип кетем.

      Бийдин жанындагы адамдар жаалап жиберишти:

      – Миңиңиз бий тартуулап жатат. Бий атсыз калмак беле.

      – Капа болбоңуз, өгүздөн түшүңүз.

      Жигиттер карыяны өгүздөн түшүрүрп, бийдин келишкен жорго атына мингизип, өгүздүн мурунтугун мүйүзүнө түрүп, коё беришти.

      Карыя ыраазы болуп күлүп:

      – Ырахмат Тагай балам, тим эле койсоң болмок, чоң жорго ат мингенде мен да бий болуп калбадымбы –деп токтоно албай карс-карс ыраазы боло күлдү.

      – Тагай балам, Жар Кыянын этегиндеги Жылуу Булакта кыштоодобуз Ошол жер биздин турагыбыз. Убактыңыз болсо барып, үйдөн бир чөөгүн чай иче кет. Сени да ыраазы кылаармын балдар бар эмеспи.

      – Жок ата, ошол да болмок беле биз эмне акылашып жатабызбы, чай ичип эле жүрөбүз, кол бош болуп калса, сөзсүз жолугам.

      Тагай бий карыя менен коштошту.