Niespokojna krew. Роберт Гэлбрейт

wydarzyła się w pechowym czasie – ciągnął Layborn. – Wiesz, co się stało miesiąc po jej zniknięciu?

      – Co?

      – Zniknął lord Lucan – powiedział Layborn. – Spróbuj utrzymać na pierwszych stronach gazet zainteresowanie zaginioną lekarką po tym, jak niania para z prawem do zasiadania w Izbie Lordów zostaje zatłuczona na śmierć, a on sam daje nogę. Im wystarczyło, że zdążyli zamieścić jej zdjęcia w stroju króliczka. Wiedziałeś, że Bamborough była króliczkiem Playboya?

      – Tak – potwierdził Strike.

      – Dzięki temu mogła opłacić studia medyczne – wyjaśnił Layborn – ale według mojego starego jej rodzinie nie spodobało się wywleczenie tego faktu. Wkurzyło ich to, mimo że dzięki tym zdjęciom sprawa zdecydowanie nabrała rozgłosu. Tak to już jest na tym świecie, prawda?

      – Jaki scenariusz obstawiał twój ojciec? – spytał Strike.

      – Szczerze mówiąc – odrzekł Layborn z westchnieniem – uważał, że Talbot prawdopodobnie miał rację: porwał ją Creed. Nic nie wskazywało na to, żeby zamierzała zniknąć: paszport został w domu, nie spakowała walizki, nie zaginęły ubrania, miała stałą pracę, nie musiała się martwić o pieniądze, niedawno urodziła dziecko.

      – Trudno ściągnąć z ruchliwej ulicy sprawną fizycznie, zdrową dwudziestodziewięciolatkę tak, żeby nikt tego nie zauważył – powiedział Strike.

      – To prawda – przyznał Layborn. – Creed zazwyczaj uprowadzał kobiety, kiedy były pijane, ale wtedy wieczór był ciemny i deszczowy. Gość wykręcił wcześniej podobny numer. Poza tym umiał uśpić czujność kobiet i zdobyć ich sympatię. Parę z nich poszło do jego mieszkania z własnej woli.

      – W okolicy widziano jadącego z dużą prędkością vana podobnego do samochodu Creeda, prawda?

      – Tak – powiedział Layborn – i z tego, co mi mówił ojciec, nikt tego porządnie nie sprawdził. Widzisz, Talbot nie dopuszczał myśli, że to mógł być ktoś, kto spieszył się do domu na podwieczorek. Zwyczajnie nie przeprowadzono rutynowych czynności. Słyszałem na przykład, że w pobliżu kręcił się dawny chłopak Bamborough. Nie twierdzę, że to on ją zabił, ale ojciec mi mówił, że Talbot poświęcił pół przesłuchania na próbę ustalenia, gdzie przebywał ten gość w wieczór, gdy zaatakowano Helen Wardrop.

      – Kogo?

      – Prostytutkę. Creed próbował ją uprowadzić w siedemdziesiątym trzecim. Bo widzisz, nie zawsze wszystko szło po jego myśli. W siedemdziesiątym pierwszym Peggy Hiskett zdołała mu uciec i przekazała policji rysopis, ale niewiele to pomogło. Powiedziała, że miał ciemne włosy i był przysadzisty, bo wtedy nosił perukę i damski wywatowany płaszcz. W końcu złapali go dzięki Melody Bower. Śpiewała w klubie nocnym i wyglądała jak Diana Ross. Creed zagadnął ją na przystanku autobusowym, zaproponował podwiezienie, a gdy odmówiła, próbował ją wciągnąć do vana. Uciekła, szczegółowo opisała go policji i dodała, że wspomniał o domu niedaleko Paradise Park. Pod koniec zrobił się nieostrożny. Zgubiła go arogancja.

      – Dużo o tym wiesz, George.

      – No, tata był jednym z pierwszych funkcjonariuszy, którzy po aresztowaniu weszli do sutereny Creeda. Nigdy nie chciał rozmawiać o tym, co tam zobaczył, a przecież widywał mafijne zabójstwa i co tylko chcesz… Creed nigdy nie przyznał się do zabójstwa Bamborough, ale to nie znaczy, że tego nie zrobił. Ten piździelec będzie trzymał ludzi w niepewności aż do śmierci. Jebany drań. Od lat zwodzi rodziny swoich ofiar. Lubi dawać do zrozumienia, że zabił więcej kobiet, ale nie podaje szczegółów. Jakiś dziennikarz zrobił z nim wywiad na początku lat osiemdziesiątych, ale potem nikomu nie pozwalali z nim rozmawiać. Ministerstwo Sprawiedliwości się zaparło. Creed wykorzystuje rozgłos, żeby dręczyć rodziny ofiar. Tylko to mu zostało. – Layborn dopił piwo i spojrzał na zegarek. – Zrobię, co w mojej mocy, żeby zdobyć dla ciebie te akta. Mój stary chciałby, żebym ci pomógł. Nigdy nie pogodził się z tym, jak potoczyła się ta sprawa.

      Gdy Strike wrócił do swojego mieszkania na poddaszu, wiatr przybrał na sile. Zroszone deszczem szyby grzechotały w luźnych ramach okien, a on uważnie przeglądał paragony z portfela, szukając tych, które należało dostarczyć księgowej.

      O dziewiątej, po kolacji ugotowanej na kuchence z jednym palnikiem, położył się na łóżku i sięgnął po używaną biografię Dennisa Creeda Demon z Paradise Park, którą zamówił przed miesiącem i która leżała jeszcze nieotwarta na jego stoliku nocnym. Odpiąwszy guzik spodni, by zrobić więcej miejsca dla olbrzymiej porcji spaghetti, którą właśnie skonsumował, wydał z siebie głośne i zadowalające beknięcie, zapalił papierosa, ułożył się na poduszkach i otworzył książkę na samym początku, gdzie zamieszczono oś czasu przedstawiającą suche fakty związane z długą karierą Creeda jako gwałciciela i mordercy.

1937	Urodził się przy Greenwell Terrace na Mile End.
1954	Kwiecień: zaczął obowiązkową służbę wojskową. Listopad: zgwałcił uczennicę Vicky Hornchurch (15 l.). Skazano go na dwa lata w zakładzie Feltham Borstal.
1955–1961	Podejmował rozmaite dorywcze prace fizyczne i biurowe. Korzystał z usług prostytutek.
1961	Lipiec: zgwałcił i torturował ekspedientkę Sheilę Gaskins (22 l.). Skazano go na pięć lat w więzieniu Pentonville.
1968	Kwiecień: uprowadził, zgwałcił, torturował i zamordował uczennicę Geraldine Christie (16 l.).
1969	Wrzesień: uprowadził, zgwałcił, torturował i zamordował Jackie Aylett (29 l.), sekretarkę i matkę jednego dziecka. Prasa nazwała mordercę Rzeźnikiem z Essex.
1970	Styczeń: wprowadził się do sutereny Vi Hooper przy Liverpool Road niedaleko Paradise Park.Zdobył pracę jako dostawca w pralni chemicznej.Luty: uprowadził Verę Kenny (31 l.), pracownicę taniej jadłodajni i matkę trojga dzieci. Przetrzymywał ją w suterenie przez trzy tygodnie. Gwałcił, torturował i zamordował.Listopad: uprowadził agentkę biura nieruchomości Noreen Sturrock (28 l.). Przetrzymywał ją w suterenie przez cztery tygodnie. Gwałcił, torturował i zamordował.
1971	Sierpień: nie udało mu się uprowadzić farmaceutki Peggy Hiskett (34 l.).
1972	Wrzesień: uprowadził bezrobotną Gail Wrightman (30 l.). Więził ją w suterenie. Gwałcił i torturował.
1973	Styczeń: zamordował Wrightman.Grudzień: nie udało mu się uprowadzić Helen Wardrop (32 l.), prostytutki i matki jednego dziecka.
1974	Wrzesień: uprowadził fryzjerkę Susan Meyer (27 l.). Więził ją w suterenie. Gwałcił i torturował.
1975	Luty: uprowadził doktorantkę Andreę Hooton (23 l.). Hooton i Meyer były przetrzymywane razem w suterenie przez cztery tygodnie.Marzec: zamordował Susan.Kwiecień: zamordował Andreę.
1976	25 stycznia: usiłował uprowadzić Melody Bower (26 l.), piosenkarkę w nocnym klubie.31 stycznia: Vi Hooper, właścicielka domu, rozpoznała Creeda na podstawie rysopisu i portretu pamięciowego. 2 lutego: aresztowano Creeda.

      Strike przewrócił stronę i przeczytał pobieżnie wstęp zawierający jedyny wywiad, jakiego kiedykolwiek udzieliła Agnes Waite, matka Creeda.

      […] Zaczęła od poinformowania mnie, że na akcie urodzenia Creeda widnieje fałszywa data.

      – Tam jest napisane, że urodził się 20 grudnia, prawda? – spytała. – Było inaczej. To się stało 19 listopada w nocy. Mój ojczym skłamał, kiedy poszedł to zgłosić w urzędzie, bo za długo z tym zwlekaliśmy.

      Mówiła o Williamie Awdrym, człowieku słynącym w okolicy z porywczości […].

      – Zaraz po porodzie zabrał dziecko z moich ramion i powiedział, że je zabije. Utopi w wychodku. Błagałam, żeby tego nie robił. Prosiłam, żeby pozwolił dziecku żyć. Wcześniej nie wiedziałam, czy chcę, żeby żyło, ale kiedy je zobaczyłam, kiedy go dotknęłam… Poza