БАЛҚАШТАҒЫ СУ ПЕРІСІ. Әңгіме. Алтыншаш Курманаева

тай кезімде қолыма қалам алып ойнағанды жақсы көретінмін. Бірде дәптер бетін шимайлап отырған мені көрген анам: «Осы қыз суретші болады!» – деп менің болашағымды алдын ала жоритын. Адамның өмірі біркелкі жол емес, ойнақтап тұрған теңіздің толқыны емес пе? Менің өмірлік жолым мені мүлдем басқа арнаға әкелді. Ол – әдебиет және оның таңғажайып әлемі. Әдеби шығармаларды оқығанды жаным ерекше жақсы көреді. Әдеби кітапты көрсем болғаны, соны алуға құмартып тұрамын. Менің демалыс уақытымның басым көпшілігі кітап оқумен немесе кітап дүкенін аралаумен өтеді. Бір сөзбен айтқанда, мен кітапқұмармын.

      Мектеп қабырғасынан бері мені сансыз ойлар жиі мазалайды. Аялдамада автобус күтіп тұрған сәтте мен бір оқиғаның жалғасын ойымда құрастырып тұрамын. Ол ой менің қолыма қалам алуыма түрткі болады. Кейде түсімде жаңа оқиғаның сюжетін көріп, оянып кетемін. Түсімде көрген жайттар мен күндіз басымнан кешірген оқиғалар менің кітабымның бір бөлігіне айналады. Осылайша, мен қолыма қалам тарттып, кітап жазуға кірісемін. Кітап дегенім артық болар, ойымды қағазға түсіремін дейін. Өйткені, мен әлі өз жанрымды дөп басып айта алатындай мықты жазушы емеспін. Мен бар болғаны өз ойымды дүйім көпшілікпен бөлісі білетін автормын.

      Әрине, бұл менің алғашқы тырнақалды шығармам. Дегенмен, бұған дейін де мен талай ойларды қағаз бетіне түсірген болатынмын. Тек ол жазғандарымды ешкімге көрсетпедім. Себебі, бөлісу ерте деп санадым. Әлі де ерте шығар. Бірақ бәрібір мен өзім құрастырған әлемді сіздермен бөліскім келеді. Мен құрастырған әлем мен ондағы кейіпкерлердің тағдырын сіздер шынайы сезініп, жылы тебіреніспен оқыса деймін. Жалпы, мен құрастырған әлем қандай? Ол әлемнің басқа авторлар тудырған әлемнен айырмашылығы неде? Дәл осы сықылды сансыз сұрақтардың жауабын мына мен жазған, өзім фэнтези деп санайтын әңгімеден табасыздар деген үміттемін.

      БАЛҚАШТАҒЫ СУ ПЕРІСІ

      1

      Балқаш. Зәмзәм суындай тәтті тұнық көлдің маңайында бір кішкентай бала ау құрып, балық аулап жүр. Жанындағы балалар баяғыда үйлеріне кеткен. Ауды балыққа әбден толтырған ол көлдің жағасынан жылтыр бірденені байқағандай болды. Қолындағы ауды арбаға тие салысымен көлге жақындады. Алыстан өзін желіктіріп тұрған зат-маржан болып шықты. «Қандай әдемі!» – деп жалаңаяқ қолымен ала бергені сол еді біреу білегінен шап беріп ұстап алды. Жүрегі дір ете қалған бала басын жоғары көтеріп, бейтанысқа тура қарады. Шашы сыпыртқыдай айбақ-сайбақ, аяғының орнына балықтың құйрығы бар әйел балаға көрпеге оранған сәбиді ұстатып, жоқ болып кетті. Алғашында шыңғыра жаздап, қатты қорқып қалған бала сәбиді тастамастан жан-жағына тағы бір көз шалып өтті. Ешкім жоқ. Ол дереу сәбиді алысымен ауылына қайтты.