Besmet Bloed ( Door Bloed Gebonden Series Boek 7). Amy Blankenship

totdat dit ding weer begint te werken, ik weet niet eens of ze oké is, laat staan waar ik moet beginnen te kijken. "Hij sloeg op de ring met zijn andere hand in frustratie om te proberen het op te starten.

      Zonder iets te zeggen vertrok Angelica naar de ingang van het kerkhof terwijl ze zich mentaal schopte voor haar egoïsme. Ze was zo druk geweest met Syn en de monsters dat ze er niet was geweest om naar Zachary om te kijken … de enige keer dat hij haar nodig had.

      Haar blik vervaagde van tranen en ze joeg kwaad naar hen alleen maar om recht tegen een bakstenen muur in te rennen genaamd Syn. Zijn armen gingen om haar heen om haar te kalmeren, maar voordat ze zichzelf kon stoppen, begon ze tegen hem te vechten. Ze sloeg met haar kleine vuisten op zijn borst, wetende dat het geen goed zou doen, maar haar eerste instinct was het verwijderen van alles wat haar in de weg had gestaan om haar beste vriend te vinden.

      "Laat me los," siste Angelica, kwader op zichzelf dan op hem. Daarom wilde ze niemand dichtbij laten komen. Ze had Zachary's vriendschap gekozen omdat hij sterk was en haar geen reden zou geven om te huilen. Als hij was flauwgevallen in zijn eigen vuur … dan was er iets vreselijk mis met hem.

      Syn sloot zijn handen om haar pols en trok haar met een grom tegen zijn lichaam aan, "ik zal je nog iets laten zien dat we samen kunnen doen." Hij sneed zijn lippen tegen de hare in een poging om de jaloerse honger die hij had gevoeld te verminderen die in hem opsteeg.

      Angelica haperde en haar ogen gingen wijd open zodra zijn lippen op de hare neerstreken. Ze voelde haar knieën verzwakken toen Syn langzaam haar onderlip tussen de zijne opzoog. De beweging was zo langzaam en seksueel dat haar dijen bijna in vlammen opgingen. De drang om hem terug te kussen raakte haar hard.

      Voordat ze kon toegeven aan de groeiende behoefte, beëindigde hij de kus en ze merkte dat ze opnieuw in zijn donkere, amethist ogen staarde. In haar half verdoofde staat, duurde het even voor ze besefte dat er nu een muur achter hem was en de bries die ze had gevoeld niet langer haar huid streelde.

      Syn wachtte op zijn maat om bij te komen van de aanraking van extase die hij haar net had gegeven voordat hij haar pols losliet. Hij had haar niet hoeven kussen om de teleportatie uit te voeren, maar als ze dacht dat hij het deed … zou hij het misverstand niet rechtzetten.

      Angelica zwaaide verwonderd om zich heen in het kantoor van Storm. Haar ogen keken snel door de kamer voordat ze Zachary zagen. Hij bevond zich in een doorschijnende barrière … op een bed van zijn eigen vlammen gelegen, net zoals Jason had beschreven. Een zachte snik zorgde ervoor dat ze hem in zo'n toestand zag.

      Haar passen waren traag toen ze de barrière om hem heen naderde. Ze had nog nooit zulke donkere vlammen van hem zien komen en wist dat het geen goed teken kon zijn.

      “Wat is er aan de hand?” Fluisterde ze, zich afvragend of Zachary haar kon horen.

      Ze legde haar handen op de afscheiding en keek naar een rivier met wat er als sprankelend water tussen haar vingers snelde en verdween voordat ze op de grond viel. Het schild draaide een elektrisch blauw om haar handen en ze drukte erop … en testte zijn kracht.

      "Zachary, open je ogen. Alsjeblieft … gewoon om me te laten weten dat alles goed met je gaat.” Angelica voelde dat haar hoop afnam bij elke seconde dat hij niet reageerde.

      Zijn blonde haar fladderde rond zijn gezicht en zijn lichaam zwaaide amper zachtjes in de vlammen en liet haar weten dat het was wat hem boven de grond liet zweven. Wat haar het meest angst aanjoeg was zijn complete stilte … ze kon niet eens voelen of hij ademde.

      "Is het een spreuk Zachary? Heeft iemand je dit aangedaan? Ik kom eraan … hou gewoon vol. "Ze sloot haar ogen en begon mentaal aan de barrière te plukken. Ze zou dit kunnen doen … ze zou dit doen … voor Zachary.

      Syn was stil gebleven, gaf haar privacy met haar vriend, maar hij kon haar hartzeer niet nog een moment langer aanzien. Hij ging achter haar staan, legde zijn handpalmen tegen het schild boven de hare … en versterkte het eerder dan haar te helpen het naar beneden te brengen.

      "Waarom? Waarom stop je me?” Vroeg Angelica, niet begrijpend.

      “Omdat, ik denk niet dat je vriend Zachary heel blij zal zijn als hij wakker wordt en ontdekt dat hij je heeft geschaad met zijn feniksvuur. Hij sterft niet … hij doet zichzelf herleven. En van de blikken ervan, gaat hij al zijn kracht met zich meebrengen wanneer hij ontwaakt."

      Angelica keerde de barrière de rug toe omdat ze het griezelige beeld van Zachary niet wilde zien branden. Ze wilde zich veilig voelen, sloeg haar armen om Syn's middel en verborg haar gezicht tegen zijn warme borst.

      Syn sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar de troost die ze stilletjes zocht. Hij staarde naar Zachary en vroeg zich stilletjes af wat haar in dit leven zou zijn overkomen als hij haar niet had gevonden. Zou haar vriendschap met Zachary zijn uitgegroeid tot iets intiemers?

      Hij trok zijn armen om haar heen, begroef zijn gezicht in haar donkere haar en besloot er niet langer bij stil te staan. Ze hield heel veel van de feniks en daarvoor was hij op zijn minst dankbaar … maar het was tijd voor zijn vriendin om zich te herinneren wat ware liefde werkelijk was.

      Hoofdstuk 3

      Damon sloeg zijn armen over zijn borst en leunde achterover tegen de materiaalschuur die de verzorgers van de begraafplaats gebruikten. Dit gebied ontbrak aan jagers omdat het zich in de uiterste hoek van het enorme kerkhof bevond en tamelijk afgelegen was. Het leek ook een toevluchtsoord te zijn voor veel Spinnan die zo lang hadden overleefd, bijna alsof ze zich probeerden te hergroeperen en zich te verbergen.

      Hij had beloofd om Alicia te laten oefenen met vechten en al met al … dit was een uitstekende plek voor haar om het te doen … zolang hij daar was als scheidsrechter. Deze Spinnan waren zwak in vergelijking met de meeste dingen die nu door de stad renden, maar hij stond Alicia toch toe om er één tegelijk te bestrijden.

      Elke keer dat een dappere Spinnan zou proberen haar te pakken, verbrijzelde hij ze voordat ze dichtbij genoeg kwamen om haar af te leiden van degene met wie ze aan het vechten was. Het vernietigen van de monsters die bij Alicia kwamen gaf hem een gevoel van voldoening en Damon genoot er zelf van. Ze was niet slecht … voor een beginner.

      Hij had ook een drastische daling van de wezens sinds de explosie een paar uur geleden opgemerkt en concludeerde dat iemand het nest had gevonden en vernietigd. Persoonlijk zou hij het niet erg vinden om een blik te werpen op de demon die deze griezelige beestjes had voortgebracht, maar hij haalde zijn schouders op. Het was waarschijnlijk net zo lelijk als deze dingen waren.

      Hij hoorde voetstappen en het geluid van stemmen die uit de boomgrens kwamen langs de korte heuvel waarop hij stond, Damon stapte de hoek om en ging op onderzoek uit. Deze rand van het kerkhof was bezaaid met hoge, statige dennen die het scheidde van een buitenwijk.

      Omdat hij zo dicht bij huizen stond, was Damon nieuwsgierig waarom niemand 's nachts iets had gehoord en het kwam onderzoeken. Er waren een paar keer dat hij dacht dat hij de glans van een barrière rondom het pand had gezien, maar het als onderdeel van zijn verbeelding had afgedaan. Als er een barrière was opgezet, waren de demon-jagers misschien niet zo nutteloos als hij had aangenomen.

      Hij was bijna bij de boomgrens toen twee mannen eruit kwamen, maar ze stopten toen ze hem zagen. Toen hij de witte contouren van een constructie door de bomen zag, vatte hij samen dat het hoofdgebouw van het onderhoud waarschijnlijk aan de andere kant van de bomen lag en dat deze mannen net waren komen opdagen voor hun werk.

      Deze jongens konden geen van de hoofdwegen hebben gebruikt om er te komen … ze waren geblokkeerd. Voeg daarbij het feit dat Damon geen van de naderende automotoren had gehoord dus de mannen woonden op loopafstand van deze begraafplaats.

      “Goedemorgen,” zei Damon, de afstand tussen hen verkleinde zodat hij ze onder zijn slavernij kon zetten.

      De twee mannen fronsten naar hem. Er waren de afgelopen dagen veel vreemde dingen gaande op het kerkhof en het maakte ze achterdochtig voor iemand die op problemen leek … en de man die erop liep paste bij die beschrijving.

      Degene met een witte tanktop onder zijn losgeknoopte uniformhemd sprak op een gezaghebbende manier. "Kunnen we je helpen? Bezoekers horen niet in de buurt van de apparatuur rond te hangen.”

      Damon