Stroomop. Adeline Radloff

gefokus. “Skalpel.”

      ’n Verpleegster oorhandig die instrument, die koel gewig bekend en gerusstellend in Lana se hand. Sy bring dit sekuur en sonder aarseling tot teen die pasiënt se vel.

      En dan – ’n huiwering.

      Sy kan die ligte bewing van haar hand nie ontken nie.

      Vir ’n oomblik maak sy met dokter Beukes oogkontak, en toe begin die monitors om die bed een vir een te biep.

      “Dokter Marais?”

      Sy voel hoe die bewerigheid vererger.

      “Dokter Marais!”

      Buite in die gang sukkel sy so om asem te kry dat sy teen die muur moet leun terwyl haar bene onder haar wegsink.

      “Dokter Marais? Is alles oukei?”

      Sy kyk op in die bekommerde oë van dokter Ezra, die psigiater. Van alle mense.

      Spring dan op en vlug sonder ’n woord.

      Terapie