Meditasies. Joan Hambidge

      

      MEDITASIES

      Joan Hambidge

      [no image in epub file]

      Human & Rousseau

      Oor die uitleg

      Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van Meditasies mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.

      Vir Johann de Lange

      Lyric poets

      Usually have – as he knew – cold hearts.

      – Czeslaw Milosz

      I Meditasies: Stede

      1 Tafereel

      ’n Diepgroen boom

      lowerryk, vol voëls wat sing,

      staan in die agtertuin van ’n huisie beskeie

      in Beijing. Die oompies speel mahjong,

      die tantes spoel al skinderend die wasgoed,

      mense fiets verby, dis skoolkomuit-tyd.

      Oor hierdie klein tafereel van menslike bestaan

      staan daar ’n voël opgesluit in ’n hok. Sy kraalogies

      draai soos ’n arend s’n reg om dié gedoente.

      Hy droom van ’n ander bestaan, ’n beter wêreld,

      verby inperkings, vérvandaan, oor groot mure

      veel, veel langer as sesduisend kilometer klip.

      ’n Toevallige besoeker sien dit alles, vou dit op

      en knoop dit vas in haar geheue. Só vredig

      om in hierdie oomblik te wees, so ongelooflik eenmalig,

      in hierdie digterlike tuin.

      2 Tokio, ’n meditasie

      Het stilte ’n struktuur? skryf jy in ’n e-pos

      laatnag, by my in ’n ander tydsone reeds lig,

      wyl ek stoei met wifi in ’n hotelkamer van die Shiba Park.

      My antwoord na jou bly vashaak, kopsku, spartelend

      soos ’n vis wat binnekort sy ki gaan verloor.

      Net agter die hotel staan ’n begrafnisonderneming,

      ’n karaoke-bar en ’n park vir sloom wandelinge.

      Hierdie e-pos is soos smeulvuur, skryf ek terug.

      Daar is nog steeds geen aanlynverbintenis nie.

      By die tempel gister my hande gewas, ’n munt gelaat.

      Die gode hier, soos ek, swyg in alle teengestelde tale.

      In ’n onversende e-pos seng geluidloosheid stilweg.

      3 Meditasie, pyn

      Sou ek betyds kon wegdraai,

      ’n pynlike proses eerder vermy?

      Sou ek ’n boodskap kon hoor,

      was ek nooit geswartlys?

      Sou ek kon sien hoe ander en jy

      my sou uitlewer, was ek nooit getribunaal?

      Sou ek dit alles vooraf kon weet,

      was ek nooit geviktimiseer?

      Daar was oorgange, bakens van pyn,

      wat alles steeds bly bepaal.

      Sou ek betyds kon wegdraai,

      ’n pynlike proses dan vermy?

      Vraagtekens van herinneringe

      in die voorportaal van ’n hotel:

      die tyd in Tokio óngesinchroniseer

      met die tydlose ruimte van my psige.

      4 Tokio, ’n meditasie

      ’n Nokia met ’n buik gelaai vol SMS’e,

      ’n Dell Vostro met leggers vol herinneringe

      en foto’s geneem met ’n digitale kamera,

      twee e-posbusse wat swel by die dag.

      Ek maak my los van hierdie boodskappe,

      aanmanings, registrasies. You’ve got mail!

      raas die in-boks in die Shiba Park-hotel.

      Vroeër immer so ’n kamer gedeel of verlang

      na die ander, die immer afwesige of vertrekkende.

      Nou is die hotelkamer ’n lafenis, meer as ’n bed

      in ’n stad sonder straatnommers, flitsende neon.

      Ook die stad van tussenin-wees, ’n bardo dus.

      Oosters, onbekend, maar wegwyser na die Weste.

      En jy? Jy is reeds in San Francisco lesend aan Borges,

      met ’n glas merlot van Francis Coppola, wagtend

      op ’n boodskap van my amper in die Pickwick Hotel.

      Ek sal jou alles vertel van Tokio en hoe ’n gedig

      Borges-agtig my gevange hou totdat jy dit lees.

      5 San Francisco, ’n meditasie

      Op soek na die hotel

      waar ek as jongeling vertoef

      (speel ons naald-naald in die hooimied soek?)

      stap ek verby vele bakens

      soos die Express-bushalte

      twee blokke wég van die Pickwick Hotel.

      Ek is Joan-en-die-Boontjierank

      wat met my sewemyllaarse reis.

      O stad, ek soek na die mens

      wat ek was: onverstoord, immer aan die beweeg,

      op pad, sonder stilhou by die halte

      van berou of regmaak of inkeer.

      San Francisco is daar dalk ’n skut

      vir verlore goed in jou geberg?

      Ek het ’n kwitansie vir ’n digter

      wat iewers hier in jou heuwels

      en oor die Golden Gate soek geraak het . . .

      On the road vir soveel jaar.

      Altyd aan die beweeg met Jack Kerouac

      en gedigte in ’n bladsak.

      Met hierdie onverwagse terugkeer,

      flits ’n toeristiese bus verby:

      “The captain has turned off the nickel and dime sign.”

      6 Meditasie, tussen stede

      Die geykte uitdrukking

      Eating one’s heart out doem

      voor die geestesoog op

      tussen twee stede: San Francisco

      en Los Angeles. Heilige Franciscus?

      Stad van Engele? Die tussenruimte:

      beleef en onthou,

      aankoms en vertrek

      gister en nou

      werklikheid en aanvoeling

      (en al die ander opposisies)

      laat my soek na die potustornnost

      of