grond/Santekraam. Ronelda S Kamfer

      Titelblad

      RONELDA S KAMFER

      grond/Santekraam

      KWELA BOEKE

      Opdrag

      Vir Nathan

      gaan i

      ons moet gaan

      die heeltyd ons

      moet gaan

      teenwinde hou

      ons trug

      maar gaan

      is wat

      ons moet

      gaan weer

      en weer

      mettertyd gaan

      ons moet

      grond

      die klippe hou grond aan die aarde vas soos ’n mat

      eendag lank gelede was daar

      ’n berg

      die berg het die grond aan

      die aarde

      vasgehou soos ’n mat met klippe

      aan

      sy hoeke eendag toe gebeur daar

      iets

      hy wat die berg is

      verloor sy konsentrasie

      met dié word ’n stukkie van sy

      grond

      deur die wind opgetel en weggewaai

      dis

      toe so dat dié spesifieke

      stuk

      grond nie sy bewoners

      kon behou nie

      hy het nie daai ding wat

      grond moet hê vir mense nie

      Klippenkust

      wanneer die son soggens skeel

      opkom en sy strale die baster-

      see splinter sien die mense

      van Klippenkust die silwer strepe

      wat vêr strek strek vanuit uit die hemel

      en hulle sien hulle sien hoe

      die Arniston uit die see uitrys

      en trug seil Ceylon toe

      hulle sien hoe die see-

      spoke miswolke word en smelt

      die mense sien mekaar almal sien

      vir Sara die Slimvrou voor haar kooi

      kniel en ’n klein kapsule onder haar

      kant van die matras uithaal en skelm

      sluk terwyl haar man haar enigste

      enigste man Kêns Terence salig

      droom droom van die drie mooi

      meerminne wat hom van die dood

      gered het toe hy vyf dae lank op Vler-

      kies sy erfstukbootjie alleen die siek

      swart see ingedryf het Sara die Slim-

      vrou het alleen in haar huisie gesit

      en wag gewag vir haar enigste enigste

      man om nooit ooit weer trug

      te kom nie sy wou hê die see moes hom

      vat maar toe kom hy trug seniel

      stukkend met sy mooi meerminstories

      Sara die Slimvrou lees nie meer tee-

      blare nie sy hoor nie meer

      die wind sing nie soggens maak

      sy haar kombuisvenster

      oop en sukkel

      om die wraak-blind seereuk te sluk

      sy bots met die see die see

      wat Kêns Terence vir haar trug gegee

      het

      die mense van Klippenkust sien

      alles hulle sien vir Mooi Mitchy

      Mitchell met sy mooi maer meisie

      die mense sien

      hoe hy sy

      oë vryf en saggies

      uit die kooi klim

      op sy tone

      toilet toe trippel

      die mense sien veral

      hoe Mooi Mitchy Mitchell

      sy mooi maer meisie se onderklere

      uit die wasmandjie haal

      en hoe hy dit aantrek hulle sien

      hoe hy in trane uitbars

      terwyl hy in die spieël

      kyk die mense sien hoe Mal Maria

      met die sluitel om haar nek halflyf oor

      haar kombuisdeur hang die mense

      van Klippenkust

      sien hoe oom Grootvis Visser

      douvoordag

      op sy stoep sit

      sit en trug dink

      dink aan

      sy pa dink aan sy ma en dink

      aan ’n tyd toe die see nog kon

      praat en al die wêreld se stories

      onder in die water

      gebly het hy dink aan die stemme in sy are

      oom Grootvis Visser dink aan sy mense

      die mense en die santekraam

      gaan ii

      vergaan

      vêr gaan

      tydelik is alles

      ver-heen en ver-weer

      gaan daarmee heen

      verlelik is goed

      met

      die tyd wat vêr van goed

      was

      sovêr

      so vêr

      Insha’Allah

      miskien sal daar weer

      ’n wind kom

      ’n wind groot genoeg

      en lief genoeg

      grond genoeg

      om my trug te

      waai na waar

      ek ook eenmaal dik

      bedonnerd gebore is

      Insha’Allah

      gaan iii

      heen is

      waar ons moet gaan