Su üzərində bahar. Rəfail Alı oğlu Tağızadə

      Qаçqın uşаğı

      Qismətinə

      аcı tаle yаzısı yаzılаn —

      Qаçqın uşаğı.

      Küçəsi – səhrаnın çıхış хətti,

      məhləsi – yаrdım məntəqəsinin yаnı,

      evi sоnuncu çаdır,

      yаtаğı çаdırın küncü —

      Qаçqın uşаğı.

      Yаş kаğızı möhürlərlə dоlu,

      adı BMT-nin, Qırmızı Хаçın siyаhısındа,

      yаrdımlа böyüyən,

      şəkli

      əcnəbi nümаyəndəliklərin

      məzlumlаr аlbоmundа —

      Qаçqın uşаğı.

      Müəllimi didərgin,

      məktəbi çаdırdаn,

      təqdimаtı

      аdındаn, sоy аdındаn qаbаq —

      Qаçqın uşаğı.

      Ürkək bахışlı,

      əlləri, gözləri təmənnа həsrətli,

      ünvаnını ötkəm söyləmək istəkli,

      itkilərimizin «günаhkаrı»,

      dünyаnın аrtıq аdаmı —

      Qаçqın uşаğı.

      Nə dоğulduğu yerin dəqiq ünvаnı,

      nə günü, аyı,

      nə nəsli-nəcаbəti, məkаnı bəlli,

      çаdırdа dоğulаn —

      Qаçqın uşаğı.

      Bахışı bахışlаrdаn,

      geyimi geyimlərdən fərqli,

      gözü özündən böyük,

      dərdi çiynində аğır yük,

      tаleyi müəmmаlı bir cоcuq,

      ürəyi оyuq-оyuq —

      Qаçqın uşаğı.

2000

      Güllə səsİ

      Bu gedişin – zamanın… qəmi var, ağrısı var,

      içində naləsi var, dərdi var, yanğısı var.

      Körpələr boylanır təpə qəbirdən,

      körpələr boylanır qəbir qucaqdan,

      körpələr boylanır qan quyusundan.

      Bir körpə anasın axtarır hələ

      açılan güllənin alovlarında.

      Bir gözdə analar güllələndilər,

      bir gözdə ataya uçdu güllələr.

      Güllələr körpənin son oyuncağı,

      güllələr körpənin son dayanacağı.

      Körpənin o torpaq tər sinəsində

      sevdiyi qırmızı lalə böyüyür,

      üstündə bir qara güllə yarası.

      Günahsız körpələr, məsum körpələr,

      körpə çağlarını yaşamadılar,

      körpə adlarını daşımadılar.

      Yarımçıq qoyulan ömür payıyla,

      üzündə o donmuş qorxunc halıyla,

      bir körpə dolaşır, bir körpə gəzir

      Qanlı Xocalının gecələrində,

      Kərkükün, Mosulun…

      Hələb, Kabulun,

      köhnə Varşavanın,

      Osvensimin,

      Xatının,

      Bağdad, Dəməşqin,

      Qarabağın

      sevincsiz,

      uşaqsız

      küçələrində.

      Ötür, illər ötür, zaman dəyişir,

      səndə də, məndə də güman dəyişir.

      Bu qara dünyada, yalan dünyada

      kor fələk dolanan məkan dəyişir,

      əldən ələ keçən sükan dəyişir,

      naqisin xisləti dəyişmir ancaq.

      Təmiz bildiyimiz o boz səmadan

      hələ də o qorxunc mərmilər yağır

      körpə evlərinə, xəstəxanaya.

      Güllə səsi gəlir yerin altından.

      Güllə səsi gəlir oyuncaqlardan.

04.02.2017

      Tərəddüd

      Gecənin bu sakit, hüznlü vaxtı,

      ürəklə qapımı kim olar döyən?

      Doğmamı, özgəmi bu qəfil gələn?

      Kimlərin yadına düşmüşəm görən?

      Bu əski qapılı, əski qıfıllı

      bu kasıb komamı kimdi tanıyan,

      kimdi gecə vaxtı məni arayan?

      Adamın ağlına min güman gəlir,

      başımda min xəyal dolaşır, gəzir.

      Çoxdan unutmuşam qonaq-qaranı,

      Tanrımı göndərib gələn qonağı?

      Qaranlıq gecəyə ay doğan kimi,

      qapının ağzında gecə qonağı.

      Bir əlim dəstəkdə, biri cəftədə.

      Açım, ya açmayım?

      Bilmirəm hələ…

18.02.2018

      O əllər

      Hər səhər, hər axşam o pəncərədən

      məni yola salan, mənə əl edən,

      arxamca su atan, «yaxşı yol» deyən,

      o əllər çağırsam gələrmi yenə?

      Üzümün sığalı itib nə vaxtdı,

      saçımın tumarı itib nə vaxtdı,

      köksümdə min qubar bitib nə vaxtdı…

      O əllər çağırsam gələrmi yenə?

      Zamanın nə fərqi, günün nə fərqi,

      sevinci apardı, vər saldı dərdi,

      gedişi könlümə bir kölgə sərdi.

      O əllər çağırsam gələrmi yenə?

      Əlimə əl dəyər, üzə qan gələr,

      dil açıb danışar, cana can gələr,

      məni yuxulardan oyadan