Потомки славных шляхетских родов. Василий Станиславович Любовецкий

Słownik Biograficzny, 1970, t. XVIII, s. 76—78.

      Девиз Владислава Любовецкого

      Si Deus Nobiscum quis contra nos  (лат.)

      (Если с нами Бог, то кто против нас?)

      Władysław Lubowiecki z Lubowca h. Kuszaba, Szlachcic &

      Helena Wieruska z Wieruszyc

      Шляхтич Владислав Любовецкий – Władysław Lubowiecki z Lubowca h. Kuszaba, (находим разные записи фамилии Władysław Lubowiecki, Władysław Lubowicki, Władysław Lubowidzki) родился около 1600г., умер в -1676г.

      В документах Польши находим: */

      Syn Jana i Przerembskiej, kasztelanki sieradzkiej, pochodził z tej gałęzi rodziny Lubowskich vel Lubowieskich vel Lubowieckich, która przeniosła się z ziemi dobrzyńskiej, gdzie osiadła w XIV w., na teren Małopolski. Był właścicielem Bielczyc (Bilczyc), Niegowic (kupił je w r. 1663 od S. Dunin Borkowskiego), Ubrzesza, Wieruszyc, Woli Wieruszyckiej, części Sczytnik (Szczytnik), Czyżowa (Cerzowa), posesorem Maszkienic, Proszówek (Krzyżanowic) oraz Jadownik (star. niegrodowe) w woj. krakowskim. Działalność L-ego związana była głównie z woj. krakowskim. W r. 1642 posłował na sejm z woj. krakowskiego, w r. 1648 podpisał konfederację woj. krakowskiego (25 VI). W r. 1649 znów był posłem krakowskim na sejm, w 1651 rotmistrzem pospolitego ruszenia woj. krakowskiego, w 1653 wicemarszałkiem Trybunału Kor. i posłem na sejm. W r. n. posłem na sejm (pierwszy) i deputatem sejmikowym do kontroli podatków. W r. 1655 L. był posłem na sejm, deputatem sejmikowym do «kombinacji dóbr» (wyprawa piechoty łanowej) i organizatorem obrony. Miał zapewnić spokój w województwie i «excessivos per officia competentia karać».

      Владислав Lubowiecki (Lubowicki, Lubowidzki) герба Кушаба (d. 1676) – маршалок чрезвычайного Сейма в 1658, маршалок главного коронного трибунала в 1659 / 1660, судья земского краковского суда в 1657, полковник.

      Избирался членом Польского сейма в 1642, 1549, 1653, 1654, 1655, 1659, 1661, 1662, 1665 и 1666годах. В 1651 был одним из руководителей народного восстания в Кракове. В 1653 – вице-спикер Королевского суда. В 1655 году был одним из организаторов сопротивления против шведов в южной Польше. В 1657, во время народного восстания, был полковником в провинции Кракове.

      В 1658, 1659, 1662, 1669 – маршалок королевского сейма.

      10 июля 1658 сейм избрал его маршалком с чрезвычайными полномочиями.

      В