Ақылды детектив. Күлкілі детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

жетекшісі Ленин туралы, тіпті шошқалар туралы, ауылдық кеңестің ревизорына айтып берді және ол күркіреді. Ленин оңай жауап қайтарар еді, жай күлді, бірақ жергілікті билік – жоқ. Бірақ бұл посткеңестік дәуірде болды. Сөйтіп, кеңестік жүйенің жойылуымен бірге қылмыстық жаза да жойылды. Ол қалпына келтіріліп, газға жеңілдіктер берілді. Бірақ зейнетке шыққаннан кейін ол қоғамға пайдалы болғысы келді, содан кейін жаңа учаскелік полиция қызметкерінің әйелі көгілдір көздерімен жалап, ал… қалғаны – ХЕЙ… Сонымен, менің ойымша, ант етпеу керек… Сондықтан ол корпорацияға барды учаскелік полиция офицеріне дейін, ал әскери қызметтен қалды.

      Ол ағылшын детективі Пиротты ұнататын, сондықтан Холмс сияқты түтін шығарды, оларды жай ғана шатастырды. Ол шляпалар мен мұртты киді, Элкил сияқты грузиндікі сияқты. Мариинский атындағы опера және балет театрының жұмысшыларынан балшық ұқсас қорап пен жилет сатып алды. Аяқ киімді аймақта аяқ киіммен айналысатын көршінің тапсырысымен жасаған. Ол тіпті оларды түйреуіштермен жұлып тастады және жаяу жүргенде, әсіресе асфальтта, ол ат сияқты немесе Бродвейден шыққан қыз сияқты шертіп жіберді. Мұрны бүркіттей, ал үлкен көздері лемур сияқты еді.

      – Сонымен, – деді Оттила және арнайы орындыққа отырды. Изя есікті қақты да, кабинетке кірді. Науада ол қуырылған жұмыртқаны балықпен және оның сүйікті жаңа сығылған сарымсақ шырынын алып жүрді. – тезірек келіңіз, әйтпесе питон қазірдің өзінде дірілдейді.

      – Фуууу! – инцефалопат, – сіз оны қалай ішесіз? Демалуға болады…

      – Тамаша талғампаздық дегенімізде не түсінесіз? Ішпеңіз. Маған жеке өзі ұнайды. – құс.. – Оттиланың бір қолын алды да,.., – Ухх, – оны бүйіріне итеріп жіберді. Орнынан тұрып, кеңсенің алыс бұрышына қарай жүгірді. Тұман тәрізді түйнектердің учаскесі учаскенің тамағынан шығып, лезде көзден жас ағызатын газ сияқты бүкіл бөлмені басып кетті. Арутуна астматикалық спазммен ұсталды, ол жөтелгенде ол шеберлікке бейім емес еді.

      – Ұят болар ма әлде бірдеңе?! Мен сіздің әкелеріңізге жарамды.

      – Немесе анасы шығар? – Оттила қатты жұмыртқаны сезінді және ауызымен, үгінділерді шашыратып жіберді, – әркімнің өз талғамы бар, – деді үнділер маймылдан түсіп, корозын банан жапырағымен сүртіп. Көз керек пе?

      – О! Кешіріңіз, меценат, мен бір нәрсені ұмытып қалдым … – Арутун Карапетович ұялып, орындыққа отырды.

      Кенеттен көшеге кіретін есік сыдырылып, кабинетке жүз жасар бір кемпір кірді.

      – Есікті кім жаппады??? Мен бос емеспін, әже!!! – Bug Klop басып, тұншықтырды…

      Әйелі жөтелді естіп, ерік-жігер жазуы үшін оған парақ пен қаламмен жүгірді. Бірақ оның пайдасыздығын көріп, күйеуін сүйек иығына пышақпен ұрды. Оттила құшақтап, сарысын шашыратты.

      – Ух, Харутун, ескі шеміршек, сіз келгенде есікті неге артта бекітпедіңіз? Сіз, әже, шығыңыз, бізде кездесу бар.

      – Қалай? – деп сұрады саңырау әже.

      – Аңқау! кешкі астан кейін келіңіздер!! – деді Клоп дауыстап.

      – Тамақтаныңыз, жеңіз, мариголдпен қоштасыңыз… Мен күтемін. – әжей жымиды да, жайбарақат отырды, өйткені орындықтар