Ақылды детектив. Күлкілі детектив. СтаВл Зосимов Премудрословски

ұрып тастады, сондықтан олар мылқау болып, Шерлоктың астынан кесілді. Алкоголь ақыл-ойды есеңгіретеді, сондықтан әлем үкіметі жер бетінде өскінге жол беріп, бұқтырады және тыйым салады. Бірақ ақымақ ештеңе жеуге міндетті емес. Ол ақымақ болғандықтан, ешнәрсені білмейді. Бірақ олардың екеуі де бір-біріне қарама-қайшы адамдар болған, сондықтан да олар осылай ойлаған.

      – Бұл жерде науқанды ауылда біреу Шуй қарасора отырғызып, ауылды үрледі. – деп басталды Бедбуг.

      – Бірақ кім? апчи, идот па әлде қарт па? – деп жалғастырды Харутун.

      – Немесе үшінші тарап болуы мүмкін бе? Бұлар тек болған оқиғаның куәгері бола алады және тырысып, алға ұмтылады.

      – Құрақ, апчи.

      – Не, бадам?

      – Қарттың аты, апчи, – Toad.

      – Мылжың? Хе. Мойын болсын… Ақ аққудың құрметіне ақ өрме.

      – Не? апшы.

      – Жоқ, ештеңе. Ал, не, бар!?.. Бірақ жоқ. Күте тұрыңыз… Келіңіз, бірге тамақтанасыз ба?!

      Харутун көзін ашып, таңдана тілін сәл лақтырып жіберді.

      – Қарсы емес? – деп сұрады ол Оттилге көзін жұмып. – Сіз нашақорлардың жоспарына сәйкес күні-түні тамақтанбадыңыз ба?

      – Иә, апчи, дәл. – қолдарын шапалақтап, Харутун кенеттен жүгіріп келіп, басқа орындыққа отырды.

      – Не отырды? – Оттила айдады.

      – Не, не.. мен және мен кіммін? – Король қатты ызылдап, қызарып кетті.

      – Барыңыз, алыңыз: сорпа бар, қасықтар, табақтар, тоңазытқыш бар, – Клоп ас үйдің қолын көрсете бастады. -… аспаз бар. Сіз білесіз… Маңызды бизнестің өрбігені бар.

      – Не? Анаша туралы? – сорпа арқылы тұншығып тұрған Харутун күрсінді.

      – Тек түшкірмеңіз. Оны сорып, тәбетті бұзбаңыз.

      Харутун аспазшының кеңесіне құлақ асып, оны өзіне сіңірді.

      – Бақылауды орнатып, барлық нашақорларды ұстау керек.

      – Жай, апчи, біз қоғамдастық күнін ауылда өткіземіз.

      – Дәл! Маршал біздің барлық шығындарымызды өтейді. Барлық дәрілерді сипаттау және жою үшін…

      – Сосын біз бұл никті жоямыз.

      – Бұл заңды ма? Апшы

      – Не?

      – Ал, қабан туралы, апчи.

      – Сіз ренжіттіңіз, мұның бәрі есепке, Полоттың ресми итіне сыйақы ретінде, Идот пен Тоадты ұстағаны үшін қосылады.

      – Бірақ мен, апчи, оларды кім ұстады?

      – Сіз, бірақ сіз маған әлі де қарыздарсыз, есіңізде ме?

      – Ия, апчи, есімде.. Полкан болсын.

      – … Ал біз есепті интернет арқылы Маршаллға жібереміз.

      – Маршалды көрдіңіз бе, апчи. – Арутун қасықты баяулатып жіберді.

      – Жоқ. Бір кездері мен оның адъютанты болып жұмыс істедім.

      – Сонымен, құжаттарға кім қол қойды? – Арутун майшабаққа жетіп, жеңі борщтың майлы қабатына тиді. Есігінде кассадағы сияқты терезе бар: құпия қағаздар мен груптар бар, оларға мен сізге құпия айтамын, мен бірнеше рет түкірдім.

      – Ал ол білмеді ме? апшы.

      – Егер ол танымаса, онда мен мұнда болмас едім.

      – Мен түсінбеймін, сіз ол жерде ірімшік сияқты өмір сүрдіңіз, неге түкіру керек болды?

      – Бұл елде түкіру – бұл қорлау,