Галзуу мөрдөгч. Хөгжилтэй мөрдөгч. СтаВл Зосимов Премудрословски

одоогийнх шиг биш, бүх зүйл нь авлигад автсан… Ерөнхийдөө эмээ нь ТТГ…

      – КГБ … – хүү залруулаад хамрын гүнд хуурай гогцоо хийчихээд татан гаргаж, түүн рүү харан нудараа хазаж, нулимсан, хамараа үрчлээ. – phew.., давстай.

      – Ээж тань таныг тэжээхгүй байгаа бороог идэж болохгүй шүү?! – аав уурлаж байв.

      – Үгүй ээ, та хооллодог.

      – Би тэжээлээр мөнгө олдог. Ээж нь миний олсон мөнгөөр хоол хийж, хооллодог. Ойлгож байна уу?

      – Хүлээн авсан, ойлгосон, хүлээн авсан…

      – Сайн байна уу, аав аа, та …?

      Тахилч түүнийг өрөмдсөн шиг хүү SMIRNO лангуун дээр зогсож байв.

      – Тогтвортой байдалд сайн байгаа, гэхдээ би сайн байгаа.!!..

      – .. үнсэлт… ххх ххх… Салага. – Отила хүүгийнхээ толгойн ар тал руу зөөлөн цохив, харин Изя зодож, эсрэг зааврыг эцгийнх нь зааж өгсөн ёсоор (хамар) шууд хүргэв.

      – Өө..– Оттила баярлаж, зовлонгоо нуугаад, гар нь зүгээр л мушгиж, нүд нь нулимс цийлэгнүүлэн, – За, тэгэхээр ээж чинь чамайг хооллож байгаа юу үгүй юу?

      – Тэжээл. Амттай хооллож байна … – хүү нь зүүн чихэндээ авч эхлэв … – Тэгээд миний эгч, хэн бэ?

      – Та бас миний эгч үү?.. Тэгээд та нар ХҮН юм! – аав инээмсэглээд нүдний шилээ тавиад, ширээн дээрээс сандал дээр суугаад цааш нь бичиж эхлэв, энэ нь илүү өндөр байх болно.

      – Тэгээд тэр долоо хоногт манай ЗӨВЛӨГӨӨ гэсэн юу гэсэн үг вэ… энэ… өөр нэг Ерөнхийлөгч ирсэн …, америк, КГБ унтаж байна, ард түмэн санаа зовж байна уу?

      – Ийм ерөнхийлөгч өөр юу вэ? – Аавын нүд нь шилний доор гарч ирэв.

      – Ариун цэврийн өрөөнд гурван цаг суухдаа өрөөнд байгаа хүчийг хаадаг хүн.

      – Тэгээд юу гэж?

      – .. дараа нь тэд гуравдугаар сард шөнө гудамжинд муур шиг инээлдэж, орилж, дараа нь нярай болоход нь гахайнууд шиг шогшдог. Усанд орсны дараа гарч ирнэ – нойтон.

      – Мөн би энэ үед хаана байна вэ? – аав сэгсрэв.

      – Мөн та нэг цагийн турш бие засах газар сууж байна.., тэгээд ердийнх шигээ «цаасаа авчир!!!» гэж хашгирав.

      – Энд, гичий!!. – Генерал Клопын шүдээ хавирахаас мултарлаа.

      – Тэгээд «гичий» гэж юу вэ?

      – Дахиж ингэж зүрхлэхгүй байна уу? Зүгээр үү?

      – Ойлгосон, хүлээн зөвшөөрсөн, Амен. – Би дахиад бослоо, Изза лангуун дээр.

      – Энэ хоёр дахь Ерөнхийлөгч хэн болохыг мэдэхийн тулд танд байлдааны даалгавар байна.

      – Аль хэдийн олж мэдсэн. Энэ бол таны дэд захирал – Инцефалопат Арутун Карапетович.

      – Энэ өвгөн үү? Тэр надаас гучин настай, надаас дөчин гурван настай. Хөөе… энэ бол тэнэг хүн, тэр хамаатан мөн үү?! – Клоп чимээгүйхэн цааш үргэлжлүүлэн бичиж эхлэв.

      – Ха ха ха ха!!!! – Хэсэг хугацааны дараа аав гэнэт дэлбэрч, сандал дээрээс нь бараг дэлбэрч унав. Цензургүй үгийг ч тайлбарлаж чадахгүй, зөвхөн бүдүүлэг үг хэлэхэд тэр инээв. Гэхдээ тэр хүүгийнхээ мөрөн дээр атгав. – Өө ха ха, за, явлаа, би ажиллах ёстой, нөгөө ерөнхийлөгч халаасандаа тахианы өндөг, хөргөгчинд байгаа гуталтай.

      – Hee hee, – Изя чимээгүйхэн инээмсэглэв, – магадгүй кактус уу?

      – Чи юу