Галзуу мөрдөгч. Хөгжилтэй мөрдөгч. СтаВл Зосимов Премудрословски

Оттила ойролцоох хувин руу зааж, эргүүлэв, гэхдээ энэ нь ёроолгүй байв. Идот суув.

      – Гараа надруу сунга, алгаа доошоо… Энд. Одоо Харутун сонинг авчир.

      – Хаанаас вэ? апчи.

      – Эхнэрээсээ асуу..

      – Писюня, надад сонин өг! апчи.

      – Хэн? Писюнья уу?

      – Апчи, апчи, апчи … – Харутун улаан болж хувирав

      Idot хөхрөв.

      – Чи юунд инээгээд байгаа юм бэ? – Оттила үүдний өрөө рүү эргэв. «Изолда, цаасаа нааш нь авчир!» Гээд.

      – Өөрөө ав! Хүү эх биш өссөн! Изолда уурлав.

      – Явж ав. – намуухан дуугаар корпорацийн Klop-г илгээв. Харутун сониныг хагас цагийн дотор авчирсан бол Оттила зуун хумсаа тэгшлээд байжээ.

      – Чи ямар үхэл рүү үхсэн юм бэ? Нааш ир.

      Оттила сониныг аваад шовгор дээр тараав.

      – Гурав. – алдааг тушаав

      – Дөрөв. – Идот маш ихээр хариулав.

      – Юу, дөрөв?

      – За, гурав – дөрөв – тав…

      – Чи тоглоод байгаа юм уу? гурав, гурван нүх рүү гараараа нулим. Бүх гүвийг гараас нь арилга.

      – Яагаад?

      – Та үүнийг дүүргийн цагдаагийн хэлтсийн лабораторид үзүүлэхийг хүсч байна уу?

      – Үгүй.

      – Дараа нь энд гурав, мацаг бариарай.

      Хүүхэд хурдан вандуйтай бөмбөгөө үрээд Клопт хүлээлгэв.

      – ? Болно «Хөөх! – гайхсан Клоп.

      – Нэн даруй мэдэрч, apchi, мэргэжлийн хүний гар.

      Оттила вандуй нь цаасан дээрээс доош тамхинаас алтаар оров. Мөн асаагуур асаа. Цаас нь шатаж, вандуйгаа хатаана. Оттила нөмрөөд вандуйгаа алхаар цохив. Тамхинаас гардаг тамхиа сулруулаад буцааж оноов. Төгсгөлд нь битүүмжилж, бөглөсөн. Шүдэнзний хайрцгийн доор эргэлдсэн картон цаасыг шүүлтүүрийн газар байрлуулсан. Тэгээд хэлээрээ тамхины дээд хэсгийг чийглээд асаажээ. Жамс цуурч, ухарч авах нь хэсгийнхээ уушгинд шууд шингэж Африкийг санаж байв. Түүний нээлттэй орон зай, ширэнгэн ой. Доор нь бүжиглэх нь миний амнаас гарч буй папуаскатай хамт байв. Оливиер давстай ирсэн хөрш овгийн хар арьст хүний тархиас. Хиппотой анхны секс ба бусад. Эцэст нь тэр хөөс шиг цурхиран амьсгалаа аажмаар аажим аажмаар жингийн далавчтай утаа гадагш гаргаж байв. Түүний цус нь баяр хөөртэй хүчилтөрөгчөөр баяжсан бөгөөд тэр тэг таталцсан мэт ниссэн мэт мэдрэмж төрөв. Эргэн тойрон дахь бүх зүйл тод, дуу чимээтэй байв. Оттилагийн бага нас өнгөрч, эргэн тойрон дахь бүх зүйл таалагдаж эхлэв. Нохой лангуунаас гарч, эзний тэнэг харцыг харан бүжиглээд сүүлээ гозойв.

      – Өөрөөсөө юу ч үгүй юм байна?! – Тэр дуугаа ч алдаагүй бөгөөд тамхиа Инцефалопат руу хүлээлгэн өглөө. – дээр Харутун, түр хүлээнэ үү. Мэргэжилтэн хүний хувьд хошуу болон шалны ялгааг олоорой.

      – Мөн би хэзээ ч тамхи татаагүй. Апчи. Яаж гэдгийг нь мэдэхгүй байна.

      – Тамхины нэгэн адил утаагаа бүү хая. Би үүнийг амандаа бүрэн хийж болохгүй, уушгинд агаар нийлүүлэх цоорхой үлдээж, татаж, татаад бүү гарга. Дотор нь татаад дотроос нь мэдрээрэй.

      Харутун аажмаар алхаж, жимсийг авав. Дарга даргын тушаалаар тамхи татав. Хэсэг хугацааны дараа тэр ногоо болж, цацагт хяруул шиг тэнэг болов.

      – Хүүхдийг өг. – Оттила Харутуныг мартаж