Dəli Detektiv. Funny detektiv. СтаВл Зосимов Премудрословски

ağıllı? Və bilirsiniz ki, ölkəmizdə hamı ağıllıdır – kasıb və kasıb. Fərq etmək istəyirsən? Sonra qulaq asın, mən iki dəfə izah etməyəcəm. Müqəddəs bir yer heç vaxt boş deyil. Həm də sizin yeriniz, nəinki Müqəddəs.. Bilirsinizmi, kəndimizdə neçə işsiz insan pulsuz yerinizi almaq üçün sizi ovlamaq istəyir?

      Harutun qorxudan gözlərini yumdu və yaşlılıqdan göz yaşı tökdü.

      – Bağışlayın, patron, qola bir güllə deyil, patron daxil edilmişdir.

      – Yaxşı, sonra eşit, nə qədər desəm, izah edəcəm: Eeee… sən Qoqolu oxumusan?

      – Bir moğol içdi.

      – Mənə zarafat edirsən?

      – Yumor idi. Onun iştirakı ilə filmlərə baxdım.

      – Yaxşıdır. NOS haqqında bir film izləmisiniz?

      – Kimin burnu haqqında?

      – Yaxşı, sənin haqqında deyil? … – Ottila masadan atladı, – Yenə yumor?

      – Mnn, bəli! – qoca diqqətlə ayağa qalxdı. Ottila korpusun qasıqına baxdı və gözlərini yumub başını ucuna qaldırdı, başını sonuna atdı və yalnız yuxulu pleksus gördü.

      – Cəld otur! deyə qışqırdı. Koral başlanğıc vəziyyətdə oturdu.

      – xatırladım. Kartric… adam burnunu itirdiyi yer…

      – Yadınızdadır?

      – Düzdü!!

      – Beləliklə, onu axtaracağıq. Özü … – Və Ottila bir barmağını tavana vurdu. – yarım gün istədi. Çox xahiş etdi ki, mən şəxsən bu məsələyə baxım. Yəni danışmaq, şəxsi nəzarəti ələ aldı.

      – Allah?

      – Xeyr, axmaqsan, marşal. Nuuu, tanrımız. Dedi ki, bundan daha dəyərlisi yoxdur … – Ottila, tabeçiliyində dayanaraq dizlərinə atladı və vəziyyəti nəzarətə götürdü.

      – Və onu necə axtaracağıq. Bu bir hekayədir?! Üstəlik, öldülər.

      – Bunlar kimlərdir?

      – Yaxşı, bunlar, əsas personajlar çoxdan öldü… və Gogol əsas şahiddir, eyni… yaxşı, ölü.?! Bu yumor deyil.. Ahhh?

      – Axmaq. – səhv İncefalopatın qucağından atladı. – Oğurlanmış bir mis lövhədə abidə axtaracağıq. Ya evsizlər, ya da fırıldaqçılar. Hamısı eyni, NOSU üçün bir abidə və bəlkə də… əntiq.!?

      – Bəs burada kim qalacaq?

      – Isolde və Izzy əsas üçün.

      – Hələ balaca?

      – Heç bir şey kiçik deyil, mən artıq yaşlarında bir qadını tanıyırdım.

      – Bunun üçün çox ağıl lazım deyil: qoyun, tüpürün və getdi…

      – Necə bilmək, necə bilmək…

      – Xeyr, himayədar, qala bilərdim, ürəyim zəifdir…

      – Heç bir şey, burada Sankt-Peterburqda qazlardan nəfəs alacaqsınız və rahatlaşacaqsınız.

      Harutun da Klopun arvadı ilə qalmaq üçün bir şey söyləmək istədi, ancaq düşüncəli oldu və dizindəki sürünən iki quyruğa baxdı və baş barmağı ilə böcəyi şalvarının materialına basdı.

      – Nəyi qarışdırmaq istədin? – kinayə ilə gözlərini yumub Ottiladan soruşdu.

      – Pulum da, dərmanım da yoxdur.

      – Yaxşı, həll oluna bilər. Hər şey büdcəni ödəyir. Burunu tapsaq.

      – Və tapmasaq?

      – Və tapmasaq, bütün xərclər səndən çıxılacaq…

      – Necə yəni?

      – Və belədir. Hələ axmaq suallar versəniz, işinizi itirə bilərsiniz. Var?

      – Doğru, başa düşüləndir. Nə vaxt gedirik?

      – axmaq sual. Artıq orada olmalıyıq. İndi gedək!

      – Və tezliklə nədir? Çamadanımı yığmadım?

      – Hər zaman hazır olmalıyıq. Harada iş tapdığınızı bilirdiniz… Yeri gəlmişkən, eyni şey…

      – Nə?

      – Çamadanımı yığmadım. Bəli, bunlara ehtiyacımız yoxdur. Gəldikdən sonra lazım olanı satın alın. Bank kartım var.

      – Və kifayət qədər pul yoxdursa?

      – atacaq. – və yenə də rayon polisi barmağını tavana vurdu və cırtdan tərzdə masanın üstünə atılıb, həmkarının burnunun qabağında bir ayaq asdı. Ayağa qalxdı və masanı Arutundan stuluna tərəf istiqamətə keçdi. Göz yaşları axıb çıxmağa tərəf getdi.

      – Nə oturursan? gedək! – və əlini yellədi, – və sanki Sankt-Peterburq boyunca yer üzünü gəzirdi…

      Qapıdakı təbaşirdən yalnız bir iz buraxaraq qalanı tərk etdilər:

      «Narahat olmayın. Biz Sankt-Peterburqa təxirəsalınmaz bir tapşırıqla getdik. İncefalatın yerində qalırsınız və İzya – mənim əvəzinə.. Mən!»

      Və altındakı başqa bir əlyazma əlavəsi:

      «Bağışlayın, Pupsik, lazım olduğuna görə geri qayıdacağam! Flea gəzərkən. Məni gözləyin və qayıdacağam. Bəlkə biri…»

      İzya notanı oxudu və vərəqdə atasının və İntsefalopatın əlyazma dəftərinə yazdı və cibində gizlətdi və yazını qapıdan sildi.

      – Yaxşı, köhnə keçi, almısan. – Cib telefonumu götürüb atama SMS göndərdim. Sonra evə girib notu anasına verdi. Oxudu və əyildi.

      Ona minsin. Biz onu əvəz edəcəyik. Və atanın davamı haqqında bir söz deyildi. Var?

      – Əlbəttə, ana, başa düşürəm… Və gəl donuzu müdirdən götürək, ah? təklif etdi.

      – Sən neynirsən? Hər şeyi nizamnamə və ədalət qaydasında etməliyik.

      – Və mənə ədalətlə qışqırır?

      – Direktordur. Daha yaxşı bilir. Özü də Allah qarşısında haqlı olar.

      – Ofisdəki divara asılan budur?

      – Demək olar ki. Onun müavini Dəmir Feliks asılıb. Tamam gedin ev tapşırığınızı yerinə yetirin.

      – etdim. Ana, çayda gəzməyə gedə bilərəm?

      – Gedin, ancaq yadda saxla, bala: boğul, evə gəlmə. Mən səni öldürərəm… Gördün?

      – Bəli. – Izzy qışqırdı və qapı arxasında itdi…

      APULAZ 3

      – Xeyr, himayədar, qala bilərdim, ürəyim zəifdir…

      – Heç bir şey, burada Sankt-Peterburqda qazlardan nəfəs alacaqsınız və rahatlaşacaqsınız.

      Harutun da Klopun arvadı ilə qalmaq üçün bir şey söyləmək istədi, ancaq düşüncəli oldu və dizindəki sürünən iki quyruğa baxdı və baş barmağı ilə böcəyi şalvarının materialına basdı.

      – Nəyi