Detective Crazy. Detektîfê kêfxweş. СтаВл Зосимов Премудрословски

erê, ger hûn na bimirin, hûn dikarin vexwin.

      – Tu ê bêyî min çi bikî, pezî. I ez natirsim ku bimirim. Ez xwe…

      – .. Ji nişkeve. – Idot danasîn û, berdana wî, ji bo bastard rabû.

      – Gundî! – Jina pîr bi paldanka zarokî ve li ser dest xwe bû, û çenga xwe hilda, corkê ji şûşeyê vekişand. Xof kirin. «Şerab..» wê bişirîn, û naverok di nav gûlikê de şir kir. Xwarin û ker kirin. -Kryaaaa! xweşik

      – Baş e, çi? Ji gewrê pirsî, tîrêjê gûr dibe.

      – Rêzdar. Hîn tiştek di serê min de dest pê kir.

      – Erê ew gulebaran dike. – Idot bi şirîn bersîv da, şûşka xwe vexwar.

      – Erê, dojeh dizane. Lê ew pîr e?! – got, li dora xwe şûşa xwe ya berê vala, Temadê nihêrî.

      – let’s bila em bi hev re bibin.. – Dapîrê dilxweş pêşniyar kir. – Tarîx bêyî hevalek najî.

      – Ji ber vê yekê tenê sê kes maye. – Idot xedar bû. – Em ê çi radest bikin?

      – Guhdarî bike, çi?! Ji vexwarin, vexwarinên mîna wî, bi royî. Carekê em dijîn. The şûşeyên berê kevnar in. Ew vala an tijî ne. Ottûşan tête pejirandin, ne şerab.

      They wan hersê berîka din xwar. Ew li ser qeydê rûniştin û cixareyek kişandin: Idot – Marlboro, Toad – Belomor, û dapîra Clavka bi kincê kevn – lingê bizikê. Ji ber vê yekê ew derbas bûn, bêyî ku cixareyê biqedînin, rûniştin…

      APULAZ 4

      – Ahhhh!! Ahhh!!! – ji hewşê bihîst.

      – Ew çi ye? – rabû ji nivîna Otîlla, pirsî ji xwe. Hişmendiya wî hîn di xewnekê de bû û wî hêdî hêdî li ser milê xwe geriya û yekser gavavêtin.

      – Ahhhh!!! -Blop dîsa rabû ser xwe û ji sermayê hat xwarê. – oh, wê biqedîne. – Wî devê xwe bi pîvazê xwe ve kişand. – Tu çi vedibêje, bêaqil?

      Pale Isolda Fifovna bi çavên berfireh li odê ket, devê devê xwe yê zer bi her du destan vegirt.

      – Aa, aa. wê qulipî û tilîkek li ber derî kir.

      – Whati dî? – li ser lingê rûniştin Klop pirsî.

      – Li wir, di baran de…

      – iti ew di berikê de ye? bêtir zelal bipeyivin…

      – Keçek mirî heye…

      – cati pisik? Otila dîsa pirsî, pezê xwe yê eniyê xwar raxistî. – Tu çi diaxivî?

      – Dayik! – Heya çavên xwe li qata dengê wê belav bû, wê got.

      – Naha, em bibînin. – Otîla lingê xwe rabû û çû di bin siya şehitên xwe re bêzar çû ser zinaran.

      Yesterdayro, wî şeva paşîn vegeriya dema ku her kes di xew de bû û ji ber vê yekê li ser talûkeyên girtiyan pirs nekir. Zhinka li pey wî çû.

      Berxê hirî xuya dikir. Hemî belavkirî yên hatine veşartî bê rûber dimînin. Osteroid Odnoglazovich di binê trakê de rûniştî bû: teqawidker, kedkarek kedkar, mirîşkek pola şeşan, di roja astronautîk de çêbû. Mêrê Grandma Klawka, bi rastî, Claudia Aldarovna von Schluchenberg, keça Baron, kurê neqanûnî ya Lenîn e. Wê ji her kesî re got.

      – Tu li vir çi dikî? ji Otil re pirs kir, pîr mirovek xeternak.

      – Ez rûniştî me. – Bapîr bi aramî bersiv da û têlefon girt.

      – Ez dibînim ku hûn ne dixebitin.

      – And dûre hûn çi dipirsin?

      – Hûn li vir çawa hatin? – zêde kir bass Isolda.

      – Go, ez ê fêm bikim. got Bedbug ji jina xwe re kir û berê xwe da neviyê xwe. – Bersiv.

      – Bi nav qulikê di dîwêr de derket, Osteroid serê xwe hejand.

      Otîla riya xwe ber bi qurmî ve kir da ku bikeve nav dîwêr û dît ku paşînek kûçikê ku tifika xwe rakir. Wî li wî nêrî û bi ecêbmayî bû: çîpên xaniyan xuya bûn.

      – Kolanek an tiştek heye? wî ji dapîrê xwe pirsî.

      – Heh, bê guman.

      – And li ku derê hemî heywanên min heye? – Yekem tiştê ku hat hişê Klopu, yê ku bi dîtina paşîn û guhên hestiyar ên paşîn li dora bîrê ji hundur nihêrî. «Erê, hespê xwe bavêje,» wî gazî kir û qulikê gopalê kişand. Wê, bi hûrgulî, ji wî re çemek rakir, mîna felqek agir, bi zextek sed atmosferê. Otîla ji zextê bi du metreyan ber bi paş ve reviya û nap di kezika pig de ket. Isolda li cem wî bû ku ji hêla însiyatiyê ve were alîkar kirin û serê xwe li hember zincîra wê ya spehî lerizand. She wê dixwest sob bibe…

      – Fu! – Wê qulikê xwe avêt destê xwe û bi çavên paşerojê re çav lê kir ku wekî zexta machi ya ku ji holikê derdikeve, mir: «Muuuu!!!» – Carî mezin bû, dartanula kir û destê xwe hilda, çentê xwe ji bzyk bar kir. û sîxurên din.

      – Mifteya li ku ye? – dapîr pirsî û bila tûrekî dûman ji holê rabike.

      – Mifteya çi ye? – Hebrewbranî bersiv da Bedbug, rabû ji qirika darê.

      – Jina min, ya ku te bi koletiyê şermezar kir!!! – Osteroid bilûrên xwe diavêt û diavêt ser milên xwe. Rûyê wî mirin diyar kir.

      – Isolda!!

      – Whati, hon?

      – Ku te pisîk dît?

      – Li wir, holika. Ew ji vir reviya û hilkişiya? – ket nav rengê Isolde. – Min dixwest ez wê scam bikim, dinihêrîm, û ew zivirî mamê û ev bapîrê-babai.

      – Jina min li kû ye, faşîst e? – Osteroid ditirse.

      Ev karkerên koçber li ku ne? – Jina Klop pirsî.

      – Ez nizanim? – Isolde hejand. – nighteva çûyî ew li sêsekê, li vir, rûniştî bûn.

      – then paşê? – Otila rabû. – you hûn – rûnin, naha em ê wê diyar bikin.

      – then dûv re jî ez çûm razêm.

      – Ku ew çûn? Du baş in, lê belê tox?! Ew bi girtina bi kedê bi zorê tête cezakirin. Ew reviyan. Xwestin!!! Bi lez, Intsefalata bang bikin. Derketinek me heye.

      – And jina min li ku ye? – Bapîr bi dengek tirsnak digot.

      – Wê nedihat pratîkiya kedê. Ew ê heman rûne … – Bedirxanê tirsnak bû.

      – Boss!!! Apchi, got Intsephalopath, û di kûreyek ji dorpêçê de xuya bû.

      – Oh, hûn berê li vir in? – Tu çi yî? – baz da Bedbug. – Zû, pesn.

      – Blablabla, apchi, patron, tu li vir î? Ez difikirîm ku hûn li malê ne, ji ber vê yekê min qîr kir.

      – Whyima?

      – Vêca, ev, apchi, min anî…

      – Kî ye?

      «Kîmyewîstan, apchi,» bersiv da Intsephalopath, û li şûna rûyê wî, xalîçeyek sor di nav holikê de xuya bû, ku di nav pizrik û ejalan de hat veqetandin, çenek dirûşmayî, bi çavên şîn-sor ên gundewarî û yekser li rûyê Arutunov hat guhertin.

      – Baş e, çawa? – pirsî sûkê.

      – awa, çawa? – Otila