Ogaanshaha Crazy. Baaraha qosol leh. СтаВл Зосимов Премудрословски

aniga ahaan, waxay ku saabsan tahay uurjiifka Saarah, mana aha hooyada sariirta jiifta. – ayeeyadii ayaa sharraxday.

      – Marka hore ma aha embriyo, laakiin uurjiif. Waxaad dhalaysaa abuur aan maskax lahayn. Qofkuna wuxuu leeyahay uurjiif. Waxay ahayd lama huraan in wax lagu barto dugsiga … – Toad ayaa caddeeyay oo isha ku haya dhinaca Idot.

      – Marka labaadna? – ayeeyadii ayaa dib u xushay.

      – Marka labaadna – - oo odaygii indhaha u rogay Klop, laakiin taasi meesha ma ahayn. -Hadduna Bedbug? ayuu weydiiyay Keyboard.

      – Hadda uun bay ahayd. – ayeeyadii way ruxday.

      – Haa, wuu daadiyay. Ayaa ku faraxsan marka ay kaa hadlayaan. Maxaa jira: marka labaad? Idot ayaa weydiiyay.

      – waa sidaas. Ohhh?! – Waxbaa la yaabay Toad. – Waxaan gidaar ka helay god.

      – Halkee? – Idot weydiiyey oo wuxuu aaday Toad qoto dheer galay baarka.

      Darbiga waxaa ku jiray god u eg ceel foorno ah. Dhamaantiin kuleylka iyo rasaasta.

      – Haa, kani waa foorno duug ah… Ama waxaa laga yaabaa in khasnadda lagu aasay? – haweeneydii weydey waxay ku farxday waxayna qaadatay muuqaalkeedii hore ee da’deeda. Toad wuxuu gacantiisii geliyey godkii.

      – Ama dabin ka dhaca jiirka. Hehe. – pindo Idot.

      – Kama baqayo dhimashada. – Markaasaa Toomaad gacantiisii galay xusulka oo aad u hooseeya.

      Si lama filaan ah wax ayaa bilaabay inuu mirro.

      – Ahhhh!!! odaygii ayaa qayliyey oo isku dayay inuu gacantiisa kala baxo.

      – Waa maxay,.. dabin? – ayeeyadu fuushay. Indho isku buuqid. Gacantu way is dhegtay. Dhididku wuxuu ka soo daatay wejiga hore ee Toad indhihiisu way cabaadeen sida nin ooman labadii daqiiqo ee ugu dambeysay.

      Daqiiqado kadib, gacantii ayaa mar kale gariirtay, si aad u badan in dhabannadiisii Toad gariiray oo uu si lama filaan ah gacantiisa u soo saaray. Hooyo qalalan oo bisad dhoola cadeynaysa ayaa lagu xiray burushka.

      – Waayahay, xubin ha igu yeesho! – yaab bay ku noqotay Toad waana la qabtay isagoo wajigabaxaya wejigii meydka, wajiga Claudia.

      – Waah iibso! – ayeeyadu way tolaabatay oo, waxay ku boodday dhinaceeda dambe, waxayna ku fadhiisatay dhinaceeda weyn ee tooska ah ee ciddiyaha dhererkiisu yahay boqol iyo konton mitir, oo ka soo baxday boodhkii ay hore u tuurtay. Goiter, neefsashada buuxda…

      – Ha, maxaan idhi?! dameerkaas ayaa adiga ku tirin doona. – Idot eedeeyay.

      Iyo ereyadii saaxiibtinimo ee Idotov, ayeeyadii waxay ku dhacday hungurigii hore.

      – Wuxuu u aaday beerta, si uu u qabsado ayeeyooyinka. – Haweeneydii hore ayaa xanaaqday iyadoo gacanta midig bidixna ka dhaawacday, jeexjeexay guddiga loo yaqaan «Navy’ oo jirka ka go’ay. Ciddadu waxay ahayd miridhku iyo dusha sare oo dusha u eg sidii shabag. Dhiig ayaa ka daatay dhamaadka. Furaha ayaa ka baarayey dhinac walba iyo, isagoo xanuun dareemaya, oo si xoog ah u qaylinaya.

      – Maxaad ku qosleysaa, caaqil? – way ooyday oo waxay ku tuurtay boodh iyada ciddi dhiig ah Idot. Wuu isdhiibay oo bilaabay inuu cararo. Lebenkii laga bilaabay dariiqa ayaa u duulay iyagoo daba jooga. Mid ka mid ah dhagxannada ayaa ku dhacay xagal madaxa ilmaha yar. Wuu dhacay oo labalaabmay.

      – Ma baabuur baad wadaysaa? – Toad cabsi.

      – Waxba ma dhiman doonaan. – ayeeyada Klavka ayaa xasilisay oo ku subkay boogta candhuuf. Idot goor dambe ayuu kacay oo gacantiisa isku tuuray isaga oo labada gacmood ku qabtay meel xanuun badan.

      – Waan kuu xaragoonayaa. – Idot wuxuu ku dhacay sagxadda codkiisa.

      – Oh? La soco! Waxay leedahay xirmooyin xidhxidhan oo caloosha ku jira. – Fowwgu wuxuu ka soo ururiyay xirmadaan bisadda caloosha waxayna u muujiyeen qof walba.

      – Wareeji, weydii Idot murugada leh.

      – Ma laga yaabaa inay jiraan bruliki? – la soo jeediyey, ayeeyadii, oo illowday xanuunka, ayaa ahayd keyboard-ka. – Adiguna, Goldfinch, shaqo tag. Idot bay ku tirtirtay. – Magacaaga Mukhin oo waxaad uga duulaysaa dolyah khasnad ah, sida duulaan ka baxsan Paris.

      – Maxaad leedahay Mise waxaad gelaysaa cadaabta, A? – Idot wuu fuulay. – Waa maxay yoknu ee ku yaal boobayaasha!

      – Ah, wanaagsan! – Tood sodox – Buzu jooji labadaba. Ma dooneysaa in pent lagaa qaado? U qaybi seddex.

      – Gudaha! Tanina waa ixtiraam adiga kuu ah Toad. Waan ka xumahay. Waan fahmay adiga … – Idot lacagta la siiyay ayaa ku farxay.

      – Ha weydiisan cafis, ma ihi gabar casaan ah. Waad fahantay mid kale. Kalabar aniga iyo badh annaga.

      – Waa maxay sababta tan loogu talagalay? – ayeeyadii way xanaaqday.

      – Laga soo bilaabo taas! – Si adag u macaan. «Keligood waan iska qaadi kari lahaa.»

      – Oo sidee tahay haddii ay fiiriyaan qof walba halkaan fiidkii, oo miyaad halkan ku nooshahay adigoo aan jid uga baxayn?

      – Haa, waad fiicantahay inaad qaniinto, dadka da’da ah. Fur, ama waxaa laga yaabaa inaysan jirin wax wax xun oo meesha taagan. – galay Idot. – Ciyaartuna uma qalmin shumaca.

      Toad wuxuu eegay milkiileyaasha khasnadda wuxuuna jeexjeexay xariggii xumaa isagoo aan dhib badneyn wuxuuna si tartiib tartiib ah u bilaabay furitaanka xirmada. Markhaatiyaal waardiye ah.

      – Hey, dhalada. Clay…

      – Miisaaniyada…

      – Boqol millilitir midkiiba…

      – Lix xabbadood…

      – Oo maxaa loo qoray?

      – Oh, ma yihiin kuwo shaabadaysan?!

      – Cork. Canab, malaha…

      – Iyo waxa ku qoran, aan arko? -Idot wuxuu isku dayay inuu qaato hal sanduuq.

      – Ma ahan qulqul, badhan! – ayeeyadii cunugga gacmo toosan.

      – Ah, waad qaniintay … – Idot wuu qarxay oo ruxay ayeeyadii Furaha.

      – Waa hagaag, waxaan leeyahay! – ayaa yidhi Toad oo qaatay boqol mitir oo cabir ah. Waxaan nadiifiyey calaamadda xabadka mar labaadna waxaan fiiriyey si dhow … – Wax aan Ruush ahayn…

      – Sii syudy. – Idot gacantiisii buu fidiyey oo qaatay hal cabbir yar. – Fiiri, tirada: hal kun.. sideed boqol.. sagaashan iyo toddobaad.. ama kan toddobaadna… Ma cadda.

      – Oo aan isku dayno?! Khamr, tag … – Keyboard lasoo jeediyay.

      – Ma aqaan, ma ogi. Kaalay oo tijaabi, waxaad tahay dumar, adiga iyo sheydaanku ma dhici doonaan. – ogolaaday toad.

      – Sabab? – Idot ayaa soo fara galiyay – Way fiicantahay St. Petersburg in loo leexiyo ganacsadaha qadiimka ah sida.

      – Haa, waxaan isku dayi doonnaa hal mar, sifiican,..wadaa, oo inta kale waxaan ku wareejinaynaa ganacsadaha qadiimka ah… Haa, Toad?

      – Hagaag, kaalay, yaa ugu horreeya? Idot ayaa weydiiyay.

      – Furaha. – ayaa yidhi Toad. – waxay soo jeedisay.

      – Hagaag, haa, haddii aadan dhiman, waad cabbi kartaa.

      – Maxaad samayn lahayd aniga la’aanteed, kuwa aan digtoonayn. Mana cabsanayo inaan dhinto. Aniga ayaa ah

      – .. ka carar. – Waxaa soo bandhigay Idot iyo, ka tagistiisa, ee kaqeyb galida.

      – Lo’da! – Gabadhii odayga ayaa garabka ku garaacday calaacalaha cunugga oo, markay kor u qaadday fallaadhkeedii, ka kala soo baxday dhalada. Sniffed. «Khamr..» way qososhay, waxayna nuugtay waxyaabaha ku jira si mugdi ah. Qulqulay oo shiilay. -Kryaaaa! qabow.

      – Hagaag, waa maxay? wuxuu weydiyay Toad, isagoo candhuuf liqay.

      – Fiican.