Masanin Kwarewa. Tarin gwanin ban dariya. СтаВл Зосимов Премудрословски

yadda kuka koya, Ina da sandpaper, zan iya bayarwa, don haka tare da takarda a fili muna da damuwa sosai. Rikicin kasar. Haka kuma, mu ma’aikatan jihar ne.

      Ottila ya yi daɗi a fuskarsa, da ɗaukar takarda da aka gabatar, ya hau kan bayan gida. Akwai wani ƙaramar fashewar kuka, Pent ya juya ya tafi waje, yana rufe ofishin. Shi kuma Ottila ya huta, ya duba tsakanin kafafunsa ya yamutsa fuska. Ba wai kawai ƙyamar idanu masu rauni suka ji rauni ba, amma duk wando daga waje sun rikice tare da ƙarami, mara kyau a launi, smelly bushesnyak. Babu wata tambaya game da bayan gida. Koda saukowar amai da gudawa ta fado a jikin bango.

      Incephalopath ya tsaya a layin sai ya ga saran nan da ya bar mukamin, da sauri ya nufo shi.

      – Sannu! apchi, «ya fad’a.

      – Me, kuna jiran jikan? ya tambaya Na goma da ladabi.

      – Wane jikan? Apchi, – aruru Arutun Karapetovich.

      – Me kuke gina ma kaina a ciki? Ko kuwa shi mai tilastawa ne a gare ku? Me kuke shirin yi, ya ku ma’aikatan baki?

      – Wanene? Apchi, «Harutun ya firgita.

      – Me kuke gina wawa? Ana son abokanka ya zama tarayya. Kuna tare da shi

      – Ah? apchi, – ya girgiza kumatunsa tare da Incephalopath. – a’a. Ban san shi da kõme ba. Karo na farko dana gani.

      – Kuma me kuke tafasa masa? Stab, kawuna. – Nan da nan sajan ya ɓoye. Harutun ya ja da baya. -Ya kula da kanku, har ma da kanku, har da ku?

      – Ah, apchi, Na san shi, amma yana da mummunar muni, kuma godiya ne ga matarsa.

      – Menene? – Pent yayi murmushi.

      – Ina bacci da matarsa! – ya tabbatar da Harutun. Sajan nan yayi murmushi ya tafi harbi takardu domin giya.

      – Kuma yaushe za’a sake shi? – amsa kara a cikin falo.

      – Yadda gidan bayan gida yake kuma amsar zata zo. Don haka tsawon kwana uku ina da ’yancin in fuck shi.

      – Zan iya taimaka masa? – da shawarar Harutun ga dukkan zauren.

      – Wanke bayan gida?

      – Ee, a sake shi da sauri.

      – A’a, ba a yarda.

      Harutun da takaicin saukar da kansa: Mdaa… ya isa can kuma babu kuɗi kuma an saukar da Klop.

      – Kuna da kuɗi? – wani ya raɗa masa kai tsaye a cikin abin motsa jiki ga jikin mutum. Ya girgiza kai gaba daya jikin sa ya juya. A bayansa akwai mai kitse a jikin sutturar ’yan sanda kuma yana tauna burger mai wuya.

      – Nnnet.

      – Me yasa? Om yum yum.

      – Kuma kudi, apchi, – Harutun ya rikice cikin tunani kuma, ya daga dan yatsan shi, yana neman ’yan makaranta, sai ya nuna ga kofar ofishin yan sanda. -K kuma kuɗin daga,,anchi, shugaba, akwai, a cikin biri daga Klop.

      – Wane irin kwaro ne? Wannan sunan barkwanci ne?

      – A’a, sunan sa na karshe, apchi, an tsare shi har sai an tabbatar da asalinsa.

      – Ahhh! Om yum yum., Don haka bari mu tafi, karɓar kuɗin daga gare shi, kamar dai ga kanku, ku ba ni.

      – Ahhh. Yana da, apchi, kati.

      – Yi hakuri. – Kuma dan sandan ya yi ritaya zuwa zurfin kwandon shara.

      Mako guda bayan haka, an sake Bedbug daga ofishin ’yan sanda na 78. Wannan shi ne reshe na biyar a jere, yana farawa da ofishin tashar kuma ko’ina yana wanke ɗakunan wanka. Babu wanda ya gabace shi da ya yarda da wannan. Kuma dole ne ya wanke datti na shekara-shekara.

      Harutun ya gaji da jiran sa a tashar har sati guda, yayi rani mai kyau. Ya tuntuɓi gopot na gida da marasa gida. Tufafinsa suka zama raguna. Fuskarsa mai kumbura daga «kankara» – wakili mai tsabtatawa ga tabarau na ethanol waɗanda mutane marasa gida da makamantansu abin sha – suka koma ja kamar jakin chimpanzee. Idanunsa cike da hawaye, ba kawai daga bakin ciki ba, har ma da mummunan tashin hankali. Yana zaune a sashin tashar tashar jirgin saman Moscow. Hatarancinsa ya juye ya kwanta a ƙasa. Dayan zai iya ganin imean kwalliya a ciki: ɗaya, biyar, da tsabar kuɗi goma. Ya zauna a gwiwoyinsa yana ta kuka kadan. Ingan yatsan gefan sun rasa hawaye.

      – Harutun? Ottila ta kira, «Me ya same ku?»

      – Ah? Apchi, – jikin gidan ya ɗaga idanunsa a hankali.

      – Tashi, kana zaune anan? – Bugun ya hau ya ɗaga masa hat.

      – Kada ku taɓa, apchi. – Harutun ya busa a hysterically kuma ya kama hat. Wani karamin abu yayi tsalle ya fada saman dutsen da daddare. Mutanen da ba su da gida suna jin ƙarar ƙararrawa. Sun yi kama da na kirki da samari.

      – Hey yaro, da kyau, tashi daga shawokai. – ihu ɗayansu

      – Kar a dame shi ya sami abinci, schmuck. – tsoratar da na biyu.

      – Vali, Vali. – goyan bayan na ukun, – yayin da yake raye.

      – Shin kuna fada min matasa? – Babban jami’in ’yan sanda na yankin Janar Klop ya bude idanunsa cikin mamaki.

      – Oh? Haka ne, wannan ba karamin abu bane.

      – Shin dwarf ne?!

      – Ee, da Negro. Heh. – Kuma suka fara kusanci da Bedbug.

      «Ridgeaƙa,» Harutun ya yi kuka, durƙusa. – gudu, shugaba. Zan jinkirta su. Duk iri daya, sun riga sun doke ni kuma sun sa ni rokon.

      – Ba ssy ba, zan yi masu bayani a Sarakabalatanayaksoyodbski cewa ba zaku iya cutar da tsofaffi ba. Ottila ya amsa da karfin gwiwa ya yaye hannayen sa.

      – Oh, Zyoma, ya yanke shawarar guduwa zuwa cikinmu, – saboda dan bako, mafi koshin lafiyarsu da kuma mai kan m.

      – Girgiza, ja shi zuwa guga. – goyan bayan bakin ciki da jarfa, yana nuna urn.

      – Ina fada yanzunnan, kwantar da hankalin matasa, na gargade ku a karshe. – ya tambayi Klop cikin kirki, yana duban idanun lafiyayye. Ya dauke shi da babbar gogarsa ta abin wuya kuma, ya dauke shi, ya kawo shi a idanun sa. Yayi murmushi ehidno ya girgiza numfashinta. Ya bude idanunsa, kamar dai tare da maƙarƙashiya kuma ya faɗaɗa bakinsa, kamar dai yana so ya sanya kwancen Ilyich a bakinsa. Goon ya sake barin buroshi ya sunkuya, ya kama hancin nasa da hannayensa biyu.

      – Ahhhhh!!!! – nutsar da kowa a kusa.

      Ottila ya sauka a ƙafafunsa kuma, ya durƙusa, ya sake buga bugun na biyu zuwa ƙwallon, amma tare da dunkulewar.

      Ya ya harbi harbi da tsintsiyarsa na minti daya, cikin sauri wanda yai wuyar rarrabewa tsakanin hannayensa kuma, a qarshe, ya buga diddige a cikin apple din da tsikan diddige. Dan jan hankali ya fadi a hankali ya fadi a bangon marmara da goshin sa, yana murkushe duk abin da ya shafi kansa. Ottila ta yi birgima a gefe guda, da bacewar faduwar. Iskar tana busar da rundunarsa. Kuma a gabaɗaya, an share hanyar canzawa daga kowane nau’in masu saiti – giya.

      Ancephalopath ya miƙe, ya jingina da kafadar shugaba.

      – Na gode, apchi, majiɓinci. Na yi tunani, apchi, zan mutu nan.

      – Ta yaya kuka je wannan? Sun rufe ni har sati guda? Kuma kun riga kun faɗi haka.

      Harutun yayi tunani, amma bai ce komai ba. Ottila ya sake duban corporal da gasped.

      – Oh, Yoshkin cat, me suka yi da ƙugiya?

      – Haka ne, yayi kyau, apchi, – Harutun ya daga hannu ya juya fuskarsa mai diski: hanci mai karye, yatsun hannu biyu – karkashin ido na dama da uku – a karkashin hagu kuma ba hakori na gaba ba. Duniyar mugunta da marasa gida da jinƙai a cikin mutum ɗaya. Abu ne mai wahalar gaske tsoho ya rayu a wannan duniyar a ƙasa.

      – Mdaa… amma baku tambaye su game da hanci ba?

      – A’a,