Verréckt Detective. Witzeg Detektiv. СтаВл Зосимов Премудрословски

Indigenten: Erbsen, Sauerkraut, Gromperen, frittéiert Ënnen mat Karotten op Tomatenpaste, mëll Weesshoorn, Semolina, e gemëschte Poulet Ee mat engem gefaangen Stéck vun der Schuel, e Fingernagel, d’Gréisst vun engem Erwuessene, a mat engem Stéck Knach aus Fleesch mat Aër gewalzt. an de Panebuedem. D’Fleesch, anscheinend, gouf virdru giess, nom Prinzip: “an enger grousser Famill… klickt net.” A sénger scho geschwollen Zopp a méi ausgesinn wéi de Päerdswee, huet den Ottila um Knascht gefiddert a gelieft, wärend se d’Noriichte virsiichteg absorbéiert huet. Déi nächst Ausgab vum Call Center war um Fernseher Écran:

      – An déi interessantst Saach, “huet den Ukënneger weidergespillt,” … een Enseignant aus Irkutsk war e Fan vum Nikolai Vasilyevich Gogol an huet seng Wierk einfach idoliséiert, besonnesch d’Wierk “NOS”. Mäi ganzt Liewen huet ech Sue gespuert fir eng Rees op Leningrad (elo St. Petersburg), wou e Monument-Schëld mat enger laanger Nues op engem Kupferplack installéiert war, ähnlech wéi Gogolevsky. Awer de Perestroika huet all Pläng ënnerbrach; si investéiert all hir Spueren an OJSC MMM a wéi Millioune Depositoren ass mat engem Donut Lach hannerlooss. Nodeems se opgewärmt war an en extensiven Myokardial Infarkt gelidden huet, huet si erëm ugefaang Suen ze spueren fir eng Rees zu Sankt Petersburg a souguer am Geheimnis, huet sech verschleidert, eidel Flaschen an Dosen gesammelt an der Nuecht an Drecksfässer a laanscht Trottoir. An elo ass de laang erwaarde Dram an zéng Joer an Erfëllung. Si koum an d’Haaptstad den Held vu Sankt Petersburg. An nodeems si am Enquêtekontor erausfonnt huet, wou dat gesichte a laang erwaarde Monument steet, huet si mat Saachen op den ëffentlechen Transport mat dräi Transfere geroden, firwat mat Transferen? Et ass just datt de Moskvichka am Informatiounsdësch souz, an de Muscovites, am Géigesaz zum Pitertsev, gär de anere Wee schécken, wéi dës Kéier. Nodeems si fënnef Stonnen no der laang erwaarde Plaz erreecht huet, huet si sech ëmgekuckt an huet näischt ähnleches fonnt, huet decidéiert d’nächst Patrullebeamten ze froen, déi vigilant ausgesinn op d’Migrant Migranten, déi d’Groussmammen vun hinne géifen ofhuelen.

      “Léif Léiften,” huet si geruff, ee vun hinnen huet geäntwert an huet sech bei hatt geruff, “Kënnt Dir mir soen wou d’Monument fir Gogol’s NOS steet?”

      – An hei, – huet den Employé säi Kapp verdreift, – iergendwou hei. – an huet un déi barte Mauer an op Opperel nogefrot: vun der Plack waren et nëmme Lächer an der Mauer an eng ongeschniddene Schabloun, d’Gréisst vun enger geklauter Platte mat enger konvexer mënschlecher Nues. D’Bomie ass direkt un engem Häerzinfarkt gestuerwen. Doduerch ass eisen Transfer op en Enn gaang. Alles Bescht. Zu

      Den Ottila huet nach ee Glas gedronk a geschlof. An der Däischtert um Bett huet hien sech ofgedeckt a geklommen fir d’Säit vu senger Fra ze iwwerwannen, déi an engem Choke geschnorkt huet. Hatt huet sech net emol beweegt. Wann hien iwwer seng Fra geklomm ass a war tëscht der Mauer a senger Fra, ass hie bedréckt duerch Schnorchelen an de Wand aus de Lippen vun der léiwer Halschent. Den Ottila huet en déif Loft ugehaucht an huet seng iewescht Këscht opgehuewen, e bësse méi grouss wéi säi Kapp, huet de Kapp am Réck vu sengem Kapp un de schloofen Plexus senger Fra gestoppt. Hien huet säin Ouer op deen ënneschten en geluecht an dat iewescht Ouer mat senger ieweschter Këscht bedeckt. De Schnorche verschwonnen, an hien ass wéi e Puppelchen ageschlof, a waarm a gemittlech.

      Moies ass hien opgestan gekréint op engem Këssen. Do war keng Fra. Hien ass an d’Wäschstand gaang an huet sech selwer gewascht, a voll Kleed verkleed. Hien ass an d’Dier vun der Entrée vum Strongpoint gaang, huet de Grëff geholl, an… D’Dier ass aus him an dëser Situatioun opgemaach a rëselt, de Moment huet hien d’Dierhandter gedréckt, an den Ottila an de Raum vum Strongpoint gezunn, wéi wann ouni e gewiichtent Loftkreatur. Hien ass fortgelaf an ass an de Mount Wife gerannt. De Bauch mat Broscht gepolstert a werft de Reschter zréck.

      – Wat sidd Dir? Izoldushka!? – Hien huet iwwerrascht iwwer de Fluch gefrot an duerno huet hien Péng um Réck vum Kapp gefillt, an de Buedem geschloen.

      – Wischt Är Féiss, Ech hunn do wäscht. si huet geknuppt a weider de Buedem moppen, béid am ënneschte Réck zréck op hien zréck. De Polizist ass ronderëm hirem Arsch gaang, huet seng Been gewäsch, huet Hausschueder mat Kanéngchen Oueren zougedréckt a koum op de Büro. Déi éischt Saach huet hien gemaach, ass an e Stull geklommen, ass dunn um Telefon um Dësch gelaf an huet him un de Rand gezunn. Hien huet den Telefon opgeholl, huet um Bord vum Dësch gesat an en op d’Ouer gesat. Hien huet den Telefon vu sengem Chef geruff an, huet seng Been gerullt, gewaart, de Piischten gezielt.

      – Ullah! – op der anerer Säit vum Drot no der fofzéngten Toun héieren.

      – Kamerade Marshal? Dëst fuerdert den Här Distrikter General Klop.

      – Ahhhh… ass dat du? – De Kamerad Marshall war net erfreet, – wéi sinn d’Saachen op enger neier Plaz? Dir hutt net laang ugeruff, Dir hutt ugefaang ze vergiessen, wien e… äh… um, Iech fiddert.

      – Nee, wat sidd Dir, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Et war einfach kee Grond Är eeler Kapp vergeblech ze stéieren.

      – Baska, seet Dir, en Zwerg?

      – Äh… nee, sorry, fuert fort.

      – Okay, loosst eis et spéider erausfannen, iwwer d’Ethik vun Ënneruerden a Besëtzer. Bon, wat hutt Dir, eppes Wichteges?

      – Jo!!!

      – Wat schwätzt Dir, Pygmy ass net Russesch?

      – Sorry, jo.

      – Okay, mir wäerten och iwwer d’Grenze schwätzen vum gesonde akzeptablen Taux vum Telefonsgespréich, deen an der éischter Lecture vun der Legislativversammlung vu Moskau a Russland ugeholl gouf.. An esou, wat hutt Dir, sneaky Feeler? A kommt séier, ech si spéit fir d’Sëtzung.

      – Hutt Dir gëschter Owend déi nächst Ausgab vum Call Center gekuckt?

      – Nee, ech hunn en DiViDishka. A wat?

      – Zu St. Petersburg gouf e Monument fir d’Nues geklaut.

      – A wat?

      – Ech wéilt dëse Fall ënnersichen, wann Dir mech erlaabt, O Hon. Mr. Marshall.

      – Wat soss Nues, keen huet mir gemellt, schwätzt méi kloer. Wéi ee Monument huet hir Nues ofgeschnidden?

      – Gutt, mam Gogol..

      – Dem Gogol seng Nues ofgeschnidden?

      – Nee, de Gogol huet eng Geschicht iwwer de FNL.

      – A wat?

      – Zu Éiere vun dëser Geschicht gouf eng Gedenkplack zu St. Petersburg opgeriicht an et gouf geklaut. An ech weess ongeféierlech wien et gemaach huet.

      – Obdachlos oder wat? Keen aneren. Hien ass Kupfer. A wat wëllt Dir vu mir?

      – Tackt dëst Geschäft, Patroun.

      – Also beschäftegt, wat ass et? Awer nëmmen an Ärer Fräizäit.

      – Awer ech brauche Ausgaben, Reeskäschten, Iessen, Hotelverbäiung, Taxifueren.

      – M-jo. Et war néideg mat dësem ze fänken. Dat ass just fir op St. Dir kënnt et op der Gare änneren oder, am schlëmmsten, bei den Obdachlosen am Keller. Mat hinnen entzu Dir. An an der Stad an zu Fouss kanns de mat de Sightseeze vu St. Et gi keng Suen am Budget, bis ech de Bau vun der Gîte fäerdeg hunn. Ma, verstees du mech?

      – An aus der Kassebank vu mengem Strongpoint? Ech hunn e bëssen hei op Geldstrofe vu kollektive Baueren ausgewielt.

      – A vill?

      – Jo, dat ass genuch fir déi éischte Kéier.

      – Ok. Huelt et vum Kont. Wann Dir de Problem léist, wäert ech d’Käschte vun de Verkafsempfänger zréckbezuelen, awer nee?! Et ass net fir mech ze entscheeden, well d’Sue sinn ëffentlech.

      – Gutt, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Natierlech hunn ech wéineg Zäit, awer ech wäert eppes matdeelen. – Den Ottila huet den Telefon erof gesat an sech mam Dësch