SOVIET MUTANTS. Snaaks fantasie. СтаВл Зосимов Премудрословски

Nadat die kontras aangepas is, het hy die silhoeët van vreemde wesens reeds onderskei.

      – — Wie is hulle, hierdie vleislose, lewende bene? dink hy.

      – — Dit is Galupas. – antwoord die innerlike stem met die naam Taal.

      – — Wat is nog die Galupa? – het Stasyan van die tong gevra.

      – — Wat het u gister en gister op die kop geskenk… in die nag, onthou u?

      – — Dit was dus nie ‘n droom nie?! – en hy het onthou wat die vorige dag gebeur het en in vrees probeer om op sy rug te kruip, sy kop vorentoe, maar oor iets gestorm. Hy kyk agter homself en sien ‘n groot oog na hom staar.

      – — Ahhhh!!! gil hy en spring op. Rondom hom galop in die oggendgebed, skerwe en herhaal dieselfde frase: “Maza Faka Ja Wow!..”. Hy ondersoek en flou. Die generaal kom op en skop ‘n bietjie mossie aan die reeds springende vinger, wat Stasyan wakker maak.

      – — Wie is jy? – vra die skedel Zasratovich en stop, deur sy beenbeen-prosedure van lofsang op te hef.

      – — Stasyan het niks verstaan nie, maar sy innerlike stem vertaal van Galupsky na Sparrow. Sy innerlike stem Die taal word deur meer as vyf miljard verskillende dialekte en dialekte gepraat, insluitend die tale van mikrobes en programmering, virusse en selfs nano-deeltjies. Plus – die tale van planete, sterre, sterrestelsels, ensovoorts.

      – — Ek is die mossie Stasyan van Ayaguz. antwoord hy.

      Cherepuk Zasratich het nie verstaan wat die gevangenes gesê het nie en ‘n verbaasde grimas gevries, maar sy innerlike stemme, die stemme van ander lidmate, het hul eienaars al vertel wat iemand gesê het. Só het hulle geleer om mekaar te verstaan sonder om ander mense se woorde te leer. Hulle het sinonieme gepraat en verstaan, woorde wat identies in betekenis en in klank verskil. Byvoorbeeld: “Maza faka ja wow!..”, en met mossie klink dit soos: “Chirik, Chirik chik Chirik!”, En op mense sal dit klink soos: “Hoe mooi hierdie wêreld is!”, En dit is my innerlike stem vertaal, omdat die innerlike stemme nie verskillende tale het nie. Alle innerlike stemme het een taal. Ek weet nie of God of die duiwel is nie, maar hy is die taal van gedagtes. Dit gebeur dat musiek meer as een keer in my kop speel en so bekend is, maar jy kan nie sing nie. Klink na ‘n vers of prosa, maar jy kan nie uitspreek nie en jy word gepyn, jy hou ‘n brein. U weet dat ‘n gedagte in u kop draai, maar u kan nie aanhaal nie; U verstaan dit, maar u kan dit nie verduidelik nie.

      U sê dat ‘n gedagte in u kop draai. En eers as u afgelei word, vertaal en onderrig die onderbewuste die Fransman later gereed – in Frans; Chinees – in Chinees; vir die hond – vir die hond, daarom verstaan sy die idee en nie die lettergreep nie. Want die gedagte is vir almal in een taal. Vertel die hond liefdevol: ‘vee’ en hy trek sy stert en die Fransman en die Chinese glimlag. En sê: “Goeie meisie’, deur haar tande te byt, sal die hond grom, en die Fransman en die Chinees sal na mekaar kyk en in antwoord op die liefdevolle betekenis van die woord, sal elkeen in sy eie obsene taal antwoord. En gesigsuitdrukkings het niks daarmee te doen nie. Spat energie.

      Maar ek, o, my baie gepynigde leser, is opgeneem in hierdie waarheidse vullis, geskryf onder geen ander invloed nie, maar as ‘n suiwer nugter bewussyn dat u dit in ons tyd skaars kan vind en dit sleg is. So om te sê, my verhaal is ‘n omgewingsvriendelike produk genaamd “Toothy Frog Belching”. Ek onderneem om dit self te vergemaklik en te vertaal van Galupsky na Sparrow en terug, natuurlik deur menslike taal. En die daaropvolgende in hierdie verbale diarree, wat weereens net in ‘n sober-duidelike bewussyn geskryf is, sal ook dadelik menslik praat en reageer, aangesien u en ek, u nederige dienskneg, geen ander taal praat nie. Ja, en minder tyd sal spandeer word aan lees. Nou ja, ons sal die advertering van die sewende gevoel onderbreek en kyk hoe hierdie paragraaf in hierdie verhaal eindig.

      O!!.. Maar hulle, die sakemanne en die mossie, is nie op hierdie plek waar ek afgelei is en oor die tale verduidelik het nie?! Waar is hulle? En hier, en nie daar nie. Terwyl hulle aan u skryf, het hulle gestort. Aah! Daar sit hulle en praat, my glitches. Jammer, jammer, ek het vergeet dat die Aarde nie net onder ons voete draai nie, maar ook feitlik onder hulle voete. En dit het vinniger geword, sodat hulle oor die horison van fantasieë gerol het, en toe ek op die voetvoet staan en my nek kraan, het ek hulle onmiddellik gevind…

      – — Hier, Stasyan, in die algemeen, is dit alles … – met hartseer met ‘n traan in haar oog het Zeka die verhaal oor die probleem van Galupiya en die doel van hul sakereis voltooi. – Ons moet iets vind wat voedsel vervang, soos dat u bestraling radioaktief is.

      – — Mdaaaa. – Stasyan het sy kaal kop met ‘n kaal vleuel gekrap.

      – — Maar as u al die straling van u uithaal, waar kan ons dan anders kos vind op die manier?! Ons sal nie die doel bereik nie en ook nie Galupia red nie. En ons mense sal ‘n honger brutale dood sterf. – vervolg generaal Zasratich.

      – — Ja, en laat ons ons buig van honger. – Cherevich Chmor Iko bygevoeg.

      – — Vel. die skedel blaf en trek met sy voet ‘n vierkant op die sand. – jy dink aan jou buik. – Ek het nie van die vierkant gehou nie, en hy het ‘n sirkel in die middel getrek. – kabinet skepsel.

      Cherevich kon dit nie verdra nie en hardloop na die generaal. Hy stop en staar hom met geweld. Die generaal het weggerol. Chmore Iko het sy hele lewe meer geëet en een op een was duidelik sterker as enige skerp.

      Hy gaan sit in die plek van Zasratich en teken ‘n driehoek, parallelop en na sy dogter in die middel van die sirkel. Cherepuk het sy bewussyn herwin, opgestaan en wou slegs Cherevich aanval, terwyl Kazulia ingegryp het.

      – — Stil, stil… Kalmeer! – En sy het na vore gekom en die tekeninge in ‘n piep uitgevee.

      – — Ek weet wat om te doen. – het Stasyan dom gesê.

      – — Wat? – almal is in koor gevra.

      – — En die feit dat almal moet verenig en verstaan dat ons almal op aarde dieselfde sal sterf. Deur mekaar te vernietig, belemmer ons ontwikkeling, en as ons vermenigvuldig, dom ons dit. En net die mense sal nie verstaan wie om na te luister en na wie om te hoor nie. Maar dit sou nie makliker wees om bymekaar te kom en oor alles te dink en die wêreld twee in een te maak nie. In beginsel het dié en diegene eerlik sowel as diewe. Die vraag is die aantal van hierdie of dié?! Hier is jy eerlik, Galups, jy maak diewe dood, en jy steel, en hy wat alles geskep het, sal nie verstaan wie om te vernietig en wie om te vertrek nie. Per slot van rekening sal dieselfde ding weer van links gebeur. Breek hierdie kring, vergewe mekaar en verenig mekaar. Word ‘n pionier, nie afguns nie, maar mekaar ondersteun. Aangesien hy moeg was om te wag om aan u te verskyn…

      – — Wat moet u dus doen? – Na ‘n pouse het die tiende gevra en weer doof en gevoelloos geraak.

      – — Moet hardloop!! Vooruit en net vorentoe en nie terugkeer nie, moenie die voorvaders se foute herhaal nie!!

      – — Ek het jou glad nie verstaan nie, ek het ‘n bietjie onsin gekam … – het Zasratich gesê. – Verduidelik wat u moet doen?

      – — Hardloop weg!! – Mus het op sy pote gespring. – Hardloop en hardloop slegs sonder om terug te keer.

      – — Ernstig?! – Cheered Casulia Zacka.

      – — Wel, eer aan die Here, uitgesorteer!! – juig Cherevich Chmor Iko en draai hom tot die generaal. – En sommige het nie die moeite gedoen om verskoning te vra nie.

      – — Wag Shish.. – Zasratich blaf.

      – — Hoera!! In die gat holeaaaa!! – het skerwe geskreeu en hul liedjie gesing: “Hai, hi hylaek, bir julomas birlaek”. Ongelukkig vertaal dit nie in menslike woorde nie, maar sensueel is dit… Uh … “het ‘n ryp lemoen geëet”, dit is die gevoel van die liedjie.

      – — Wag!!! Wag!! – streng Casulia Zeka geskree. Almal het gevries: wie op aarde, en wie in die lug in ‘n sprong. Hulle het eenvoudig teen gravitasie ingegryp en swaartekrag