Nagpaputok Toothy Frog. Komedya ng Pantasya. СтаВл Зосимов Премудрословски

ay hindi nagsasalita ng ibang wika. Oo, at mas kaunting oras ang gugugol sa pagbasa. Kaya, ngayon ay makagambala kami sa advertising ng ikapitong pakiramdam at makita kung paano natapos ang talatang ito sa kuwentong ito.

      Oh!!.. Ngunit sila, ang mga negosyante at maya, wala sa lugar na ito kung saan ako ay ginulo at ipinaliwanag ang tungkol sa mga wika?! Nasaan sila? At narito, at hindi doon. Habang nagsusulat sa iyo, sila ay nagtapon. Ahh! Doon sila, ang aking glitches, nakaupo at nakikipag-usap. Paumanhin, pasensya na, nakalimutan ko na ang Earth ay umiikot sa paligid ng axis nito hindi lamang sa ilalim ng aming mga paa, ngunit din sa ilalim ng kanilang mga paa. At mas mabilis ang mga ito, kaya gumulong sila sa abot-tanaw ng mga pantasya, at nakatayo sa tiptoe at dumungaw sa aking leeg, natagpuan ko agad ang mga ito…

      – — Narito, si Stasyan, sa pangkalahatan, lahat … – sa kalungkutan na may luha sa kanyang mata ay natapos ni Zeka ang kwento tungkol sa problema ng Galupiya at ang layunin ng kanilang paglalakbay. – Kailangan nating makahanap ng isang bagay na pumapalit ng pagkain, tulad ng iyong radiation ay radioaktibo.

      – — Mdaaaa. – Kiniskis ni Stasyan ang ulo ng kanyang kalbo na may pakpak na kalbo.

      – — Ngunit kung sinipsip mo ang lahat ng radiation mula sa iyo, kung saan saan pa tayo makakahanap ng pagkain sa kahabaan?! Hindi namin maabot ang layunin at hindi i-save ang Galupia. At ang ating mga tao ay mamamatay ng isang gutom na malupit na kamatayan. – ipinagpatuloy General Zasratich.

      – — Oo, at yumuko tayo sa kagutuman. – idinagdag Cherevich Chmor Iko.

      – — Balat. ang bungo ng barkada at iginuhit ang isang parisukat sa buhangin na may isang buto. – iniisip mo ang tungkol sa iyong tiyan. – Hindi ko gusto ang parisukat, at iginuhit niya ang isang bilog sa gitna. – nilalang sa gabinete.

      Hindi matayo ito ni Cherevich at tumakbo sa heneral. Huminto siya at hinimas siya ng lakas. Ang heneral na gumulong palayo. Si Chmore Iko ay kumain ng buong buhay niya at isa sa isa ay malinaw na mas malakas kaysa sa anumang shard. Naupo siya sa lugar ni Zasratich at gumuhit ng isang tatsulok, kahanay at sa kanyang anak na babae sa gitna ng bilog. Muling nakaramdam si Cherepuk, tumayo at nais lamang na atakihin ang Cherevich, habang namamagitan si Kazulia.

      – — Tahimik, tahimik… Huminahon ka! – at siya ay lumapit at tinanggal ang mga guhit sa isang malambot.

      – — Alam ko ang gagawin. – Walanghiya si Stasyan.

      – — Ano? – lahat ay tinanong sa koro.

      – — At ang katotohanan na ang bawat isa ay kailangang magkaisa at maunawaan na tayong lahat ay mamamatay sa mundo pareho. Ang pagsira sa isa’t isa, pinipigilan natin ang pag-unlad, at kapag dumarami tayo, tanga natin ito. At ang mga tao lamang ang hindi maiintindihan kung sino ang makikinig at sino ang makakarinig. Ngunit hindi magiging madali ang pagsasama-sama at pag-isipan ang lahat, at gawing dalawa ang mundo.

      Sa katunayan, sa prinsipyo, ang mga iyon at ang parehong may matapat at magnanakaw. Ang tanong ay ang bilang ng mga ito o ya?! Dito ka matapat na Galup, pinapatay mo ang mga magnanakaw, at nagnanakaw ka, at siya na lumikha ng lahat ay hindi maiintindihan kung sino ang sisirain at sino ang aalis. Sa katunayan, mula sa kaliwa muli ang parehong bagay ay mangyayari. Hatiin ang bilog na ito, magpatawad sa bawat isa at magkaisa. Maging isang payunir na hindi inggit, ngunit sumusuporta sa bawat isa. Dahil pagod na siya sa paghihintay na lumitaw sa iyo…

      – — Ano ang gagawin? – pagkatapos ng isang pag-pause, ang ika-sampu ay nagtanong at muli ay bingi at pamamanhid.

      – — Kailangang tumakbo!! Ipasa at pasulong lamang at hindi bumalik, huwag ulitin ang mga pagkakamali ng mga ninuno!!

      – — Hindi ko kayo naiintindihan, isinukit ko sa atin ang mga bagay na walang kapararakan.. – Ipinahayag ni Zasratich – Ipaliwanag nang direkta kung ano ang gagawin?

      – — Tumakas!! – Tumalon si Sparrow sa kanyang mga paa. – Tumakbo at tumakbo lamang nang hindi bumalik.

      – — Seryoso?! – Cheered Casulia Zacka.

      – — Well, luwalhati sa Panginoon, pinagsama-sama!! – Nagalak si Cherevich Chmor Iko at bumaling sa heneral. – at ang ilan ay hindi nag-abala na humingi ng tawad.

      – — Maghintay Shish.. – Zasratich barked.

      – — Hooray!! Sa butas holeaaaa!! – sumigaw shards at kinanta ang kanilang kanta: “Hai, hi hylaek, bir julomas birlaek”. Sa kasamaang palad, hindi ito isinalin sa mga salita ng tao, ngunit senswalong tulad nito… Uh … “kumain ng isang hinog na orange”, iyon ang pakiramdam ng kanta.

      – — Maghintay!!! Maghintay!! – Sigaw ng mahigpit na si Casulia Zeka. Lahat ay nagyelo: sino sa mundo, at sino ang nasa hangin na tumalon. Ang mga ito lamang anti-gravitated at gravity ay hindi nagmamalasakit sa kanila, tulad ng SMScams o digital packets na lumilipad sa buong mundo. Ang Cherevich ay nagyelo sa mga sungay, at ang bungo, na tumatalon mula sa paa hanggang sa paa, nagyelo: dalawang paa pataas, at dalawang iba na nagpapahinga sa lupa. Tatlong shards na naka-hang sa hangin: ang una sa isang somersault; ang ikapitong ay nasa twine, at ang ikasampu ay pinilipit ang mga paws nito sa isang lubid.

      – — Ano ang nangyari, Zeka? – tanong ni Cherevich.

      – — At saan tatakbo? Saang paraan? – hinawakan ni Zeka ang kanyang mata.

      Ang bawat isa ay tumingin sa bawat isa at ang kanilang mga mata ay nanatili sa maya. Naramdaman niya ang pagtatanong ng hindi kapani-paniwalang hitsura ng iba.

      – — Ahh? 1 Bakit mo ako tinitingnan? Maaari tayong tumakbo kahit saan: sa kanan, kaliwa, likod, pasulong, pataas, pababa… Hindi bababa sa kung saan, bumalik pa rin dito.

      – — Bakit? – tinanong nila ang lahat sa koro.

      – — Earth dahil bilog ito. – sumagot ang maya at muli siyang nagdusa. – Lumipad ako, ayon sa ideya, narito.. Lumipad ako. Naririnig mo ba? Lumipad ako, ngunit hindi tumakbo o tumakbo … – Tumayo si Stasyan at kiniskis ang kanyang tailbone. – buntot, lumalaki ba ito?

      – — Halika, huwag kang mag-alala. – Sinampal ang bungo at kumuha ng isang pakikipaglaban ng tindig. Sinundan siya ng mga Fighters. Tumalikod si Stasyan.

      – — Hindi, hindi, ano ka?! Naalala ko. Ang makinang na bola, ang Araw, ay gumulong doon … – at itinuro sa silangan. – At lumipad ako sa kanyang mga shoots.. Kaya, kailangan nating tumakbo sa likuran, kung saan nagtatago ang araw, sa likod ng isang guhit.

      – — Ang abot-tanaw.

      – — Oh oo. Ang pinakamatalinong manunulat. – Tinakpan niStasyan ang kalbo niya sa kalangitan tulad ng isang makata. – Voot …, Uh… Sa madaling sabi, sa likod. Kung saan ito nagtago – lumipad ako, ngunit ngayon kailangan kong tumakbo, kung saan umakyat ito.

      – — At ano ang nariyan? – Nagtanong si Casulia.

      – — May Chelyabinsk, o sa halip ay River Tech. At nagkaroon ng isang pagsabog at sobrang masarap na radioaktibo na ang lahat ay kumislap lamang. At mayroon pa ring basura sa radyo ng mundo. Narito ang mabuti para sa walang hanggan na edad. – — At si Stasyan arched kanyang likod, inilantad ang kanyang dibdib ng isang gulong.

      – — Well, kaya tumakbo sila na kami ay dumikit tulad ng mga chopstick sa isang bariles? – tumalon Casulia.

      – — Fighters, konstruksyon!! – iniutos ang bungo at lahat ay nahuhulog na may linya na nakalinya. – Begoooo, sa likod ng maya, magmartsa!!!

      At lahat ay tumakbo lamang sa kabaligtaran, naiiwan ang mga tubers ng dust ng bansa. At ang araw ay tumaas sa itaas ng kanilang mga ulo. Mabilis nilang pabilis na ang gabi ay wala nang oras na darating. At ang Araw ay dahan-dahang nagsisimulang mahulog at ang lahat ay mas mabilis at mas mabilis. At kaya ang bilis ng mga tumatakbo ay pabilis nang labis upang sila ay bumangon upang matugunan ang mga ito sa paglubog ng araw at nagpunta sa silangan. At ang araw ay pinalitan ng gabi, at gabi-araw sa araw sa isang segundo. Sa kung gaano kabilis tumakbo sila sa mga kagubatan at mga bukid, dagat at karagatan, kahit na walang oras upang mabasa, sa pag-ikot