Geğirme Dişlek Kurbağa. Fantezi Komedi. СтаВл Зосимов Премудрословски

Kartal için tekrar … … bulaşıyordum. – Ve bu kadar koklamak nedir? Fuh, çürümüş mü? – Highlander gagasını kırıştı. – terliyor musun

      – — Olmaz, oh ağabeyim! Ben sadece, uh … – cevap olarak serçe cevap verdi.

      – — Çekti. – yaşlı sineği fısıldadı, şimdi yardımcı pilot Bal. – Söylediğini söyle, taze, çürümüş bok yemedim.

      Sadece, çok otel yemek.

      – — Ben bir bok yemem, moron. – Stasyan sürdü.

      – — Kim, bu sana fısıldıyor mu? – Duydum ve kızgınım, kartal temkinliydi ve etrafına bakıyordu.

      – — Benim, sinek Balım … – Kendimi tanıtmak istedim, ana ve sadece pakette uçtum, ancak serçe gagasıyla, bir yandan diğer tarafa sallanan, işaret parmağıyla çocukların büyümesi yasaklandı.

      – — Ne tür un nedir? Adın ne – kartal sürpriz yaptı.

      – — Hayır Benim adım Stasyan.

      – — Stasyan?? Ermeniler ya da ne?

      – — Bal benim bağırsaklarım. – başlangıç bir serçeydi.

      – — Evet, bağırsaklarım var ve ismim sinek Bal, organın geri kalanı uçuyor – bir erkek ve ben – kadınlar – genç aptallık nedeniyle gerekli olanı sindirmeyen bir mide. – yaşlı sinek bulaşmış ve sustu.

      – — Tamam, ilerledik… ama ne, çok küçük bir akraba? – ve kartal göğsünü açtı.

      – — ve ben… farklı bir cinsim…

      – — Bu anlaşılabilir bir durumdur, ancak ne büyümemiştir?

      – — Çok zor bir hayatım oldu: ışınlanmış bir yetimdim.

      Genel olarak, tüm hayat, gökyüzü çarpmadı. – Stasyan ağladı.

      – — Ne, hücreden atıldı mı?

      – — Daha kötüsü, hayvanat bahçesinden Almatı’dan geliyorum ama nerede olduğunu bilmiyorum. – Stasyan dedi.

      – — Rusya’ya uçuyorsun, ekonominin düzeldiğini söylüyorlar.

      – — Ve ne, kendini uçurmuyor musun?

      – — ben? Hayır, ben öldüm, orada istedim.

      – — neden?

      – — Evet, işler var, Ben, hemen, girişte, oligarklar beni yakalayacak ve onları bir kafes içinde yaşam için kapatacak ya da doldurulmuş bir hayvan yapacaklar. Dahası, burada zaten bir ailem, bir oğlum vardı. Hoşçakal, göreceli. – Kartal’ı ve bir taşı bitirdi, hemen yere yığıldı, yerde bir hareketli nokta vardı. Görünüşe göre: jerboa veya yer sincabı.

      – — Ve nereye uçup hangi yöne doğru? serçe ondan sonra sordu, ama kartal çok uzaktaydı ve onu duyamadı.

      – — Garip, burnunun altında farketmedin, ama yerde sürünen bir şey gördün.

      Stasyan ve onun biyo motorları birlikte kartalı izledi. – — Tatlım, nereye gidiyoruz?

      – — Bal uçar, aman tanrım!

      – — Tamam, tatlım uç, hangi taraftan uçarız.

      – — Rüzgarın eseceği yerde uçacağız, daha kolay. – Yeşil sinek sürüsünün lideri lideri önerdi.

      Ve bozkırlar ve ormanlar arasında, köyler ve şehirler arasında uçtular, sadece bok yığınlarında durdular, sürünün yakıtını doldurmak ve gecelemek için.

      Neyse ki, rüzgar tam Körfez Çayı yönünde harikaydı ve karayı bir kuşun uçuşundan inceleyen topraklar zaten arzularına kayıtsız kaldı; Rusya ya da Türkmenistan’a uçuyorlar. Dolayısıyla mevcut bir hedef yoktu, ancak radyasyon ortamının kaynağından uzaklaştıkça Stasyan’ın bedenlerinin ve sineklerinin radyoaktif bağımlılığı, gastrointestinal sistemin kaşınmasına ve uykusuzluk uykusuzluğuna neden oldu. Onlar acı çekti, ama acı çekti, çünkü bağırsakları özellikle ortada çizmeyeceksin! Bu bir göt değil, bir kafa değil, uzanıp ovaladığınız yer – ovalar, annenizi, cildinizi… Kaif. Ama kaşıntı veya karaciğer ne zaman bağırsak? Kalay! Ağızları açıkken acele etmeye çalıştılar: ya sol ya da sağ; şimdi ileri geri; şimdi aşağı, sonra… ama yukarı – güneş ışıması yoğunlaştıkça kaşıntı azaldı, ancak uzayda uzun süre kalacaksınız. Nefes almak zordur, oksijen yeterli değildir ve bağırsaklar donar. Genel olarak, Stasyan, dünyanın radyonüklidlerle parladığı yere kadar uçmaya karar verdi ve bu parıltı Ukrayna bölgesinde belirdi, yani … … Genel olarak, Stasyan Çernobil’e uçmaya karar verdi. Bir domuz her zaman kir bulur, ve ışınlanmış bir radyasyon bulur. İçgüdü. Ve River Tech bölgesi Chelyabinsk’ten geçtiğinizden emin olun… Böylece iç sesi onu uyardı. Ve bu iç sese basitçe Dil deniyordu. Dil, Kiev’e yüz binlerce, milyonlarca memeli gezgini getirdiyse, o kadar ışınlanmış, kanatlanmış ve hatta daha fazlası.

      Ve şimdi Çernobil’e çoktan ulaştı. Ve ne kadar yaklaştıysa, bağırsakların kaşınmasını engellemekten daha fazla mutluluk duydu… Lepota. Değişim ve yenilikler istediği için Abay bölgesinde Nükleer Test Bölgesi’nde kalmadı. Dünyayı görmek istedi, ama kendini göstermek istedi, ve şimdi gökyüzüne doğru yelken açtı: şimdi geriye, şimdi yana, şimdi geriye, şimdi önce kafa, sonra bacaklara. Birdenbire bir kartal gibi bir çöplükte, bir delikli bir kazık gördü ve gözleri dışarıya baktı. Stasyan ters yere asılı, yere dik olarak… Ve??!

      apulaz ikinci

      Galupa

      Bdshch!!!! – Son yirminci yüzyılda ya da binyılda boğulmuş Atomik Çernobil Electra istasyonunun üçüncü reaktörü. İnsanlar çıldırdı ve “mucizeler” yaptı. İnsanlar nükleer bir patlamanın tüm olaylarını hissetti. Fakat Dünya en çok acı çekti ya da çekmedi mi? Tüm radyasyonu kendine emdi ve beslendi. Ama bu birisi için ölüm, diğerleri için doğum ve yaşam. Dünya daha kötü olmayacak, üzerinde yeşil var ya da katran kadar siyah, onun için, ama yaşayanlar için mi?! … Yani annemizi ve bizim annemiz olmayan Dünyayı kurtarmaya gerek yok. Biz onun için parazitiz, çocuk değiliz… Biz kendimizi kurtarmalıyız: Biz Rusların ruhlarımızı kurtarması gerekiyor; Almanların, Çinlilerin ve dünyadaki diğer halkların, elbette, Amerikalıları kurtarması gerekir; ama Amerikalıların kıçlarını kurtarması gerekiyor… Kime daha pahalı, daha kesin olarak, kime zarar veriyor ve zaten bir şeyleri olanlara, örneğin bir el veya bir burnu kurtarmıyor: onlar ruh, ve biz göt müyüz?! Fakat ölümün birisi için olduğu gerçeği, birisinin hayatıdır. Mutasyon unuyla bile çevreye bağımlı hale gelirler. Hem oksijenden gelen insanlar, hem de mutantlar, onlara radyonüklidlere bağlı olarak diyelim. Yakın zamanda olmayan bir ölüm alanında, “Büyük Galupiya” olarak adlandırılan bilinmeyen yeni bir yaşam biçimi oluştu. Ve dörtnallar aynı zamanda bu dünyadaki görünüşlerini de bilmiyorlardı, aynı dünyanın yarattıkları hakkında kendi anlayışlarından, yalnızca tahminler ve varsayımlar ve labirentlerinde yaşayan labirentler ve çayır köpekleri gibi, yuvalarda yaşamaya adapte edilmiş büyük safralar gibi. Anında aşırı dozda belirtilenler sadece öldü. Kimse onları kurtarmadı mı? İnsanların hepsi kurtarılmadı, ama işte saçmalık. Fakat ölümün katları üzerinde, yeni bir mutantlar yaşamı ortaya çıktı, mutasyona uğrayan canlı organizma değil, bilinç, ama bundan daha fazlası ve Yaradan’ın tarifi için.

      Bu mutantlar için geçmiş uygarlığın mağara havası taze ve hayatidir. Kendilerinden ışıktan yoksundular, olağandışı bedenlerinde radyonüklidlerin içeriğinden ateşböcekleri gibi parladılar. Ayrıca radyasyon