Burps tishlari bor qurbaqa. Fantaziya komediyasi. СтаВл Зосимов Премудрословски

Uchish paytida kechirim. Peel, dudlangan, piyoz … – javob berdi pistolalar, raqslar, chumchuq.

      – – Balel, aytasizmi? – hayajonlangan yirtqich ikkinchi iyagini iyagiga tiradi. – va nima kichik?

      – – Yana bir parodiya!! Ha?! – Hech o’ylamasdan, – deb javob qildi Stasyan badiiy mahoratga to’la.

      – – Hey, men yana mitti edim … – – kal burgut uchun. – Va shunchalik xushbo’y narsa nima? Fuh, chiriganmi? – tog «tumshug‘ini burishtirdi. – Terlayapsizmi

      – – Yo’q, ey akam! Men… ha … – javob qildi chumchuq.

      – – tortdi. – pichirladi oqsoqol uchib ketgan Asal, hozir uchuvchi. – Siz tortdi deb ayting, men yangi, chirigan bokni yemadim…

      shunchaki, ko’p mehmonxonada ovqatlaning.

      – – Men bokni yemayman, moron. – Stasyan haydab yubordi.

      – – Kim, bu sizga pichirlamoqda? – Eshitdim va g’azablandim, burgut ehtiyotkorlik bilan atrofga qaradi.

      – – Bu men, chumchuq asal … – Men o’zimni tanishtirmoqchi edim, paketdagi asosiy va yagona chivin edi, lekin chumchuq uni tumshug’i bilan ogohlantirib, yon tomonga suzib bordi, chunki ko’rsatkich barmog’i bilan bolalarni tarbiyalash taqiqlangan.

      – – Met qanday undir? Ismingiz nima? – ajablanib so’radi Burgut.

      – – Yo’q. Mening ismim Stasyan.

      – – Stasyan?? Armanlar yoki nima?

      – – Va asal – bu mening ichaklarim. – boshlanishi chumchuq edi.

      – – Ha, mening ichaklarim bor va mening ismim – chivin Asal, qolgan organlarning barchasi chivinlardir – erkak, men – ayollar – yosh ahmoqlik tufayli zarur bo’lgan narsalarni hazm qilmagan oshqozon. – oqsoqol pashshasi tishlandi va yopildi.

      – – Xo’sh, biz yurdik… lekin qarindosh shunchalik kichikmi? – va burgut ko’kragini yoydi.

      – – Va men… boshqa zot…

      – – Bu tushunarli, ammo nima o’smadi?

      – – Men qiyin hayot kechirdim: men nurlangan yetim edim.

      Umuman olganda, butun hayot, osmon chayqalmadi. – qichqirdi Stasyan.

      – – Nima, kameradan chiqarib yuborildi?

      Eng yomoni, hayvonot bog’idan men Olmaotadan olaman, lekin qayerdaligini bilmayman. – dedi Stasyan.

      – – Va siz Rossiyaga uchasiz, ular iqtisod yaxshilanmoqda, deyishadi.

      – – Va nima, siz o’zingizni uchmaysiz?

      – – Men?! Yo’q, men o’lganman, u erda qidirilgan.

      – – Nega?

      – – Ha, xayrli ishlar bor, men, darhol, oligarxlar meni qo’lga olishadi va ularni qafasda yashash uchun to’ldirishadi yoki to’ldirilgan hayvon qilishadi. Bundan tashqari, bu erda men allaqachon oilam, o’g’lim bor edi. Xo’sh, xayr, qarindosh. – burgut va toshni tugatdi, shu zahotiyoq erga qulab tushdi. Ko’rinishidan: jerboa yoki zamin sincap.

      – – Va qaerga uchish kerak va qaysi yo’nalishda? chumchuq uning ortidan so’radi, lekin burgut allaqachon uzoq edi va uni tinglay olmadi.

      – – G’alati, siz burun ostida payqamadingiz, lekin yerda nimadir aylanib yurganini ko’rdingiz.

      Stasyan va uning bio motorlari birgalikda burgutni tomosha qilishdi. – – Xo’sh, asalim, biz qaerga ketyapmiz?

      – – Uchib keting asal, ey xo‘jayinim!

      – – Xo’p, asal uching, qaysi yo’l bilan uchamiz.

      – – Shamol esadigan joyda biz u erga uchamiz, bu osonroq. – taklif qildi yashil pashshalar to’dasining etakchisi.

      Ular tun bo’yi to’zonni to’ldirish uchun dasht va o’rmonlar bo’ylab, qishloqlar va shaharlar bo’ylab uchib o’tdilar.

      Yaxshiyamki, shamol adolatli, Fors ko’rfazi oqimi tomon yo’nalgan edi va ular erni qush parvozidan o’rganib chiqib, allaqachon o’zlarining xohishlariga befarq bo’lishdi; ular Rossiya yoki Turkmanistonga uchishadi. Shunday qilib, hozirgi maqsad yo’q edi, ammo Stasyanning jasadlari va chivinlarining radioaktiv bog’liqligi radiatsiya muhitining manbasidan uzoqlashganda, oshqozon-ichak traktining qichishi va uyqusiz uyqusizlikni keltirib chiqardi, ammo ular azob chekdilar. Ular azob chekishdi, lekin azoblanishdi, chunki siz, ayniqsa, o’rtada ichaklarni tiriltirmaysizmi?! Bu eshak emas va bosh emas, siz qayerga murojaat qildingiz va qayirib oldingiz – siz teringizni, onangizni, teringizni… Kaif. Ammo qichishganda ichak yoki jigar?! Kalay!! Ular og’zini ochgan holda chapga ham, o’ngga ham shoshilishga harakat qilishdi. hozir oldinga va orqaga; endi pastga, keyin… lekin yuqoriga – qichishish pasaydi, quyosh nurlari kuchaygani sari siz uzoq vaqt qolmaysiz. Nafas olish qiyinlashadi, kislorod etishmaydi va ichaklar muzlashadi. Umuman olganda, Stasyan yerni radionuklidlar bilan yoritadigan joyga uchishga qaror qildi va bunday balandlikdan Ukraina mintaqasida paydo bo’ldi, ya’ni … … Umuman olganda, Stasyan Chernobilga uchishga qaror qildi. Cho’chqa har doim axloqsizlikni topadi, nurlantirilgan esa radiatsiyani topadi. Instinkt. Va Chelyabinsk orqali, Tech daryosi hududi orqali o’tishga ishonch hosil qiling… Shunday qilib, uning ichki ovozi uni o’ziga jalb qildi. Va bu ichki ovoz oddiygina Til deb nomlandi. Agar Til Kievga yuzlab, minglab, millionlab sutemizuvchilarni olib kelsa, u shunchalik nurlangan, qanotli va undan ham ko’proq.

      Va endi u Chernobilga etib keldi. Va u qanchalik tez uchib ketsa, ichakning qichishishini to’xtatish uchun shuncha quvonch paydo bo’ldi… Lepota. Va u o’zgarishlarni va yangiliklarni xohlaganidek, Abay tumanida, Yadro sinov maydonchasida qolmadi. U dunyoni ko’rishni istadi, lekin o’zini ko’rsatmoqchi bo’ldi va endi osmon bo’ylab suzdi: endi orqaga, hozir yon tomonga, endi orqaga, hozir avval boshga, keyin oyoqlarga. To’satdan u burgut singari axlatxonada, teshikli qoziqni ko’rdi va ko’zlari undan chiqib ketdi. Stasyan pastga, erga perpendikulyar holatda osilib turdi… Va??!

      apulase ikkinchi

      Galuplar

      Bdshch!!!! – so’nggi 20-asr yoki ming yillikda Atom Chernobil elektrostantsiyasining uchinchi reaktori. Odamlar aqldan ozishdi va «mo’’jizalar» qildilar. Odamlar yadroviy portlashning barcha hodisalarini his qilishdi. Ammo Yer ko’proq zarar ko’rdimi yoki yo’qmi?!. U butun nurlanishni o’ziga singdirib, semirgan. Ammo bu kimdir uchun o’lim, boshqalar uchun bu tug’ilish va hayotdir. Er bundan ham battar bo’lmaydi, uning ustida yashil rang bor yoki u qora rangda, unga o’xshaydi, lekin yashovchilar uchun?!! Shunday qilib, bizning onamiz bo’lmagan Yer va Yerni qutqarishning hojati yo’q. Biz bolalar uchun emas, balki uning uchun parazitmiz… Biz o’zimizni qutqarishimiz kerak: biz, ruslar, jonimizni saqlashimiz kerak; Nemislar, xitoylar va er yuzidagi boshqa xalqlar, albatta, amerikaliklarni qutqarishlari kerak; ammo amerikaliklar eshaklarini qutqarishi kerak… Kimga qimmatroq, aniqrog’i, kimga biron narsa tegsa va allaqachon biror narsaga ega bo’lsa, masalan, qo’l yoki burunni qutqarmaydi: ular jon, biz esa eshakmiz?! Ammo kimdir uchun o’lim birov uchun hayotdir. Garchi ular mutatsiyaning gullab-yashnashi orqali atrof-muhitga bog’liq bo’lishsa ham. Ikkala odam ham kislorod, ham mutantlar ularni radionuklidlarga bog’liq deb ataymiz. Yaqinda bo’lmagan o’lim maydonida o’zini «Buyuk Galupiya» deb ataydigan noma’lum hayotning yangi shakli paydo bo’ldi. Gallaplar ham bu dunyoda o’zlarining tashqi ko’rinishini bilishmadi, xuddi anglash nuqtai nazaridan bir xil dunyoning yaratilishi haqida odamlar kabi, faqat taxminlar va taxminlar, shuningdek, katta lablar labirintlari yashagan goparlar yoki o’tloqli itlarga o’xshab, o’roqlarda yashashga moslashgan. bir zumda dozani oshirib yuborilganlar shunchaki vafot etishdi. Hech kim ularni qutqarmadi?! Odamlar barchasi saqlanib qolmagan, ammo bu erda ba’zi bir halokatlar mavjud. Ammo o’lim pallasida mutantlarning