W grobie ci do twarzy. Andrzej F. Paczkowski

to będziesz się musiał wyprowadzić, bo ja nie zamierzam na to patrzeć.

      – Pije od lat – szepnęła Wanda, mrugając porozumiewawczo okiem. – I zawsze jest ta sama śpiewka. Nie wyrzuci go.

      – Polecisz z domu tak samo jak Marlena!

      Drgnęłam. Jak ja? O co jej chodziło? Spojrzałam na Wandę, ta jednak machnęła ręką na znak, że powie mi potem.

      – Marlena sama odeszła! – zareagował brat.

      – Co ty tam wiesz? A nawet jeśli, to co? Zobacz, jak skończyła! Mieszkanie na cmentarzu sobie zrobiła!

      – Gdybyś ją wzięła do siebie, to by na cmentarzu nie spała!

      – Przecież nie mogłam jej tu ściągnąć! Ten jej mafioso by nas wszystkich pozabijał!

      – Ciebie z pewnością nie! Właziłaś mu do du…

      – Nie waż się!

      Nastąpiła chwila ciszy.

      Postanowiłam odejść od ściany, bo to podsłuchiwanie przestało mi się podobać. Człowiek usłyszy na swój temat dziwne rzeczy, a potem nie ma spokoju.